Ουζουνίδου: Ποια ανάπτυξη ευαγγελίζεστε;

Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Συζητάμε αυτές τις μέρες για τον προϋπολογισμό του νέου έτους, με μια διαδικασία εξπρές, που ακυρώνει το μέγεθος της σημασίας και την ίδια τη αξία του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ απαξιώνει τόσο την αναπτυξιακή, όσο την κοινωνική σημασία που αυτός έχει. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σχέδιο κατεδάφισης της ελληνικής κοινωνίας, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα και για τον κορμό της εργατικής, υπαλληλικής και αγροτικής τάξης, καθώς τα συνολικά μέτρα, ύψους 18,9 δεν έχουν προηγούμενο, όχι μόνο για την ελληνική μεταπολεμική ιστορία, αλλά και για την μεταπολεμική ιστορία ολόκληρου του δυτικού κόσμου.




Καθώς ο χρόνος πιέζει, θα ήθελα να αναφερθώ σε τρία (3) σημεία:

ΠΔΕ και Αποκρατικοποιήσεις

Κύριοι της κυβέρνησης,

μας μιλάτε συνεχώς για ανάπτυξη.

Ποια ανάπτυξη ευαγγελίζεστε με ένα Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της τάξης των 7 δις;

Συγκεκριμένα από τα 10 δις του 2010 φθάνουμε στα 6.850 το 2013 εάν δεν μειωθεί περαιτέρω. Αφού από το προσχέδιο έφθασε μία νέα μείωση της τάξης των 500εκ ευρώ. Και δεν είναι μόνο το ποσό που μειώνετε, είναι και τι είδους δημόσιες επενδύσεις προωθείτε Ενδεικτικά αναφέρω: μειώνετε το ΠΔΕ συγχρηματοδοτούμενο σκέλος στον τομεά της υγείας κι αυξάνετε το Αμύνης, μειώνετε επίσης δραματικά το εθνικό σκέλος του Υπερυπουργείου Ανάπτυξης.

Στην εισηγητική έκθεση εμφανίζεται ποσοστό πληρωμών του ΕΣΠΑ της τάξης των 9,2 δισ, η πρακτική όμως που ακολουθείτε στο να εντάσσετε στο ΕΣΠΑ έργα που έχουν ολοκληρωθεί μέσω του εθνικού σκέλους, προκειμένου να απεγκλωβίσετε το εθνικό ΠΔΕ, δημιουργεί τεράστιο κίνδυνο ταμειακής διαχείρισης και μετακύλισης πολλαπλάσιου κόστους στο μέλλον καθώς και διαρθρωτικό λάθος.

Για την ενεργοποίηση των χρηματοδοτικών εργαλείων για την τόνωση των επιχειρήσεων 5 έτη μετά την έναρξη του ΕΣΠΑ και 3έτη μετά το ξέσπασμα αυτής της κρίσης δεν θα κάνω περαιτέρω αναφορά. Είναι σαφές τι φθάνει στην πραγματική οικονομία.

Αναρωτιέσται άραγε πως θα έρθει η ανάπτυξη με συνταγές που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν παταγωδώς;

Προωθείτε τις Συμπράξεις Δημοσίου ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) και στον τομέα της διαχείρισης απορριμάτων. Γιατί άραγε; Είναι ένα μοντέλο που λειτουργεί;

Δεν αναφέρετε τίποτα στην εισηγητική σας έκθεση για το πώς θα ξεμπλοκάρετε τους μεγάλους οδικούς άξονες που τα έργα τους έχουν «παγώσει» μέσω των συμβάσεων παραχώρησης. Εδώ ένα χρόνο ακούμε από όλες τις κυβερνήσεις ότι βρίσκονται και φθάνουν σε συμφωνία με την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων και το εγχώριο τραπεζικό σύστημα για την απεμπλοκή αυτών των έργων. Όμως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία θετική διέξοδος. Τα έργα αυτά ήταν στη λίστα των 181 έργων που για άλλη μία φορά αναφέρονται στον προϋπολογισμό που καταθέσατε. Η λίστα βρίσκεται πάλι σε αναθεώρηση, όπως ανέφερε ο κος Ράιχενμπαχ. (μπορεί ε να μας ενημερώσει η οικονομική ηγεσία της κυβέρνησης πως θα απεπλακούν οι συμβάσεις παραχώρησης; μήπως με τον ίδιο τρόπο που σήμερα το δημόσιο καλύπτει υπερσυμβατικές και εξωσυμβατικές απαιτήσεις των συμβάσεων παραχώρησης στους κομματικούς εργολάβους;

ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστηρίξει την απεμπλοκή των μεγάλων έργων στο πλαίσιο μίας θετικής εξέλιξης για την οικονομία και την κοινωνία αλλά με διαφανείς όρους και υπερ του δημοσίου συμφέροντος.

Ξεδοντιάζετε τη στρατηγική ανάπτυξης μέσω του ΠΔΕ κι επαναπροσδιορίζετε την ανάπτυξη με όρους τραπεζοπιστωτικού τομέα και μέγιστης εξασφάλισης της ιδιωτικής συμμετοχής και κέρδους.

Η πολιτική σας για την ανάπτυξη σε αυτήν αλλά και στην επόμενη προγραμματική περίοδο ταυτίζεται και εξαντλείται στην απόλυτη ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων (ενέργεια, νερό, αέρας), στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, στην αναγόρευση του ιδιωτικού τομέα και του εξωτερικού επενδυτικού παράγοντα ως του αποκλειστικού πυλώνα που θα σηκώσει την ανάπτυξη. Όμως να ξέρετε ότι στο πλαίσιο κάθε έννοιας εθνικού σχεδιασμού αυτή σας η θέση και πρακτική θα σας φέρει τελεσίδικα αντιμέτωπους με τις περιφέρειες, τους δήμους,τους πολίτες, την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία που παίρνει πρωτοφανείς για την ελληνική κοινωνία διαστάσεις.

Ξεπουλάτε και εκποιείτε όσο όσο τους φυσικούς πόρους, μετατρέπετε τα δημόσια αγαθά σε εμπορεύματα, για να εισπράξέτε για την περίοδο 2013-2016, μόλις 2.5 δισ. ευρώ για το 2013, 4.9 δισ. ευρώ για το 2014, 6.δισ. ευρώ για το 2015, και 9.5 δισ ευρώ για το 2016. δηλαδή ψίχουλα μπροστά στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα επέλθει.

Πρώτο έρχεται το πωλητήριο σε δημόσιες επιχειρήσεις, παραχωρήσεις δικαιωμάτων στα παίγνια, υποδομές καθώς και τραπεζικές μετοχές που είτε έχει στην κατοχή του το Δημόσιο είτε θα αποκτηθούν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Αυτά τα περιουσιακά στοιχεία έχουν εκτιμώμενη αξία 26 δισ. ευρώ. Σε αυτά προστίθεται 81.000 ακίνητα με εκτιμώμενη αξία 20-28 δισ. ευρώ.

Στο μεσοπρόθεσμο ανακοινώνεται συγκεκριμένο 4ετές χρονοδιάγραμμα «ξεπουλήματος» που ξεκινά από τον ΟΠΑΠ, τα λαχεία, το IBC (δεύτερη δόση – εξόφληση )τη ΔΕΠΑ και τη ΔΕΣΦΑ.

Οποιαδήποτε έσοδα υπάρξουν από τις ιδιωτικοποιήσεις θα τα «καταπιεί» χωρίς αλλαγή ως προς τη βιωσιμότητα του η «μαύρη τρύπα» του χρέους, η ζημιά ως προς τις δυνατότητες σχεδιασμένης παρέμβασης για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μιας κυβέρνησης ελεύθερης από μνημονιακές δεσμεύσεις, θα είναι ανεπανόρθωτη.

Τι εθνική αναπτυξιακή στρατηγική δύναται να έχει μία χώρα όταν δεν ελέγχει στρατηγικούς τομείς όπως η ενέργεια;

Τι ρυθμούς ανάπτυξης να επιτύχει και πώς να τους διατηρήσει σταθερούς;

Ταξικός χαρακτήρας

Κύριοι της κυβέρνησης,

Οι «δίκαια μοιρασμένες» θυσίες, που για άλλη μια φορά προαναγγέλλονται μέσω του Προϋπολογισμού 2013 και του Μεσοπρόθεσμου, δεν είναι και πάλι παρά το «άλλοθι» για τον ξεκάθαρα ταξικό χαρακτήρα του προϋπολογισμού και δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Φτωχοποιούν την κοινωνία, οδηγούν σε μαρασμό και εξαθλίωση την εργατική, την υπαλληλική και εσχάτως και την αγροτική τάξη

Δεν είναι πρωτότυπη η διαπίστωση ότι έχουμε να κάνουμε με έναν βαθύτατα ταξικό προϋπολογισμό. Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που ένας προϋπολογισμός δεν μπαίνει καν στον κόπο να μας πει πως εκτός του 1/3 της κοινωνίας, υπάρχει κάτι και για τα 2/3.

Με τα παραπάνω, επιβεβαιώνεται η ορθότητα της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ ότι τα Μνημόνια δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, αλλά μόνο να καταργηθούν, ώστε

να μπορέσουν ν’ αποτελέσουν αντικείμενο καταγγελίας οι δανειακές συμβάσεις με στόχο μια επαναδιαπραγμάτευση τους στο πλαίσιο μιας συνολικότερης αναδιαπραγμάτευσης για το χρέος βασισμένης στη μόνη ρεαλιστική λύση γι’ αυτό: Δραστικό και πραγματικό, αυτή τη φορά, «κούρεμα» του και την αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης.

Έναν Προϋπολογισμό με τέτοιο περιεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ φυσικά θα τον καταψηφίσει. Οι πολίτες και η χώρα δε χρειάζεται για το 2013 απλώς έναν άλλο, σε ριζικά αντίθετη κατεύθυνση, Προϋπολογισμό. Χρειάζεται και μια άλλη κυβέρνηση με την αριστερά στο επίκεντρο του, που αποφασισμένη θα δρομολογήσει μια νέα πορεία για τη χώρα, στηριγμένη στην εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.