Η αντεπιχειρηματική Δυτική Μακεδονία
Κοιτάζω την προκύρηξη του ΕΣΠΑ που αφορά την γυναικεία επιχειρηματικότητα και από την οποία εξαιρείται η Περιφέρειά μας, η Δυτική Μακεδονία.
Ενώ υπάγονται 8 Περιφέρειες (Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, Ηπείρου, Θεσσαλίας, Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων, Βορ. Αιγαίου, και Κρήτης) η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην χώρα (30,1% για το Δ’ τρίμηνο του 2012, πάνω από 50% για τις γυναίκες) μένει εκτός δράσης γυναικείας επιχειρηματικότητας λόγω του συνυπολογισμού στο ακαθάριστο τοπικό προϊόν της περιοχής, αυτού της Δ.Ε.Η.
Και εδώ προκύπτει ένα θέμα. Πάλι. Ένα θέμα της βολικά αόριστης φυσιογνωμίας της ΔΕΗ, η οποία θεωρείται εθνικό προϊόν όταν πρόκειται να επιβαρυνθεί (κι άλλο) η περιοχή μας, αλλά τοπικό προϊόν όταν πρόκειται να αποδωθεί κάτι σε αυτήν.
Ήταν το τελευταίο που χρειαζόμασταν σε μια περίοδο πολυεπίπεδης υποβάθμισης της περιοχής μας (ακαδημαϊκή, υπηρεσιών υγείας, εργασιακή, επιχειρηματική κ.α.).
Η σωστή όμως διαπίστωση ύπαρξης πλούτου ή όχι στην περιοχή, είναι κάτι που αφενός οφείλουν να το διαφυλάττουν επαρκώς οι καθ’ ύλην θεσμικά αρμόδιοι αιρετοί (Περιφέρεια, βουλευτές, δήμαρχοι κτλ.), ενώ αφετέρου να προκύπτει με τρόπο που δεν στρεβλώνει την οικονομική πραγματικότητα της περιοχής, αλλά ειλικρινά να την αποτυπώνει.
*pro-tasis.net
