Ό,τι έπαθε η Κύπρος με τη Ρωσία, το είχε πάθει και η Ελλάδα
Η κρίση στην Κύπρο και οι εξελίξεις που έχουν αποκτήσει καταιγιστικό ρυθμό και λαμβάνουν χώρα κυριολεκτικά από λεπτό σε λεπτό, έχει σκεπάσει τα πάντα. Ήταν λογικό, επομένως, ορισμένα πράγματα που δεν έχουν σχέση με όσα σχετίζονται με την άμεση λύση του κυπριακού ζητήματος, το «κούρεμα» ή όχι των Τραπεζών, κλπ, κάποιες παράμετροι των συζητήσεων να διαλάθουν της προσοχής των πολλών.
Ένα τέτοιο θέμα προέκυψε κατά τις συνομιλίες του Κύπριου υπουργού Οικονομικών Μιχάλη Σαρρή στη Μόσχα, το οποίο δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το πώς βλέπουν οι Ρώσοι τον δικό τους ρόλο και κατά πόσο ήταν διατεθειμένοι να βοηθήσουν την Κύπρο. Ο κ. Σαρρής και η κυπριακή πολιτική ηγεσία απογοητεύθηκαν από τη στάση της Μόσχας, καθώς θεωρούσαν ότι από τη Ρωσία θα μπορούσε να στηριχθεί μια εναλλακτική λύση, αλλά οι όποιες ελπίδες, διαψεύσθηκαν παταγωδώς.
Αλλά το θέμα δεν είναι μόνο ότι οι Ρώσοι δεν θέλησαν να βοηθήσουν την Κύπρο να λύσει το πρόβλημα με τις Τράπεζες, στις οποίες υπάρχουν και ρωσικά κεφάλαια, αλλά δημιούργησαν ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα στην Κυπριακή Δημοκρατία, ρίχνοντας το βάρος τους υπέρ της Τουρκίας στο θέμα των υδρογονανθράκων.
Όπως έγινε γνωστό η Κύπρος, για να δελεάσει τη Ρωσία, προσέφερε εγγυήσεις που θα προέρχονταν από την μελλοντική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, αλλά η ρωσική πλευρά δεν το δέχθηκε. Και όπως δήλωσε ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντιμίτρι Μετβιέντεφ, οι εγγυήσεις δεν έγιναν δεκτές διότι στο θέμα των υδρογονανθράκων υπάρχουν διεκδικήσεις από την Τουρκία και το τοπίο εκεί δεν είναι καθαρό. Εν ολίγοις, θα έλεγε κάποιος, η Κύπρος «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη».
Η στάση αυτή της Ρωσίας στο θέμα των υδρογονανθράκων πρέπει να προβληματίσει την ελληνική πολιτική ηγεσία αναφορικά με τη στάση που θα τηρήσει και στο θέμα των ελληνικών υδρογονανθράκων. Η ρωσική στάση απέναντι στην Κύπρο δείχνει ότι ούτε η Ελλάδα θα πρέπει να περιμένει κάτι καλό από τη Μόσχα στη δική της υπόθεση. Και γι αυτό θα πρέπει, ίσως, η ελληνική κυβέρνηση να οδηγηθεί σε επανεξέταση της πώλησης των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ στην Gazprom.
Υπενθυμίζεται επίσης ότι το 2010 ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ήταν αποδέκτης μιας ίδιας συμπεριφοράς από την πλευρά των Ρώσων, όταν επισκεπτόμενος τη Μόσχα διερεύνησε τις πιθανότητες παροχής δανείου προς την Ελλάδα (πριν τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης). Ο κ. Παπανδρέου συναντήθηκε πρώτα με τον τότε Πρόεδρο της Ρωσίας και νυν πρωθυπουργό κ. Μετβιέντεφ, πριν συναντήσει τον τότε πρωθυπουργό Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο κ. Μετβιέντεφ, μετά τη συνάντησή του δεν έκανε δηλώσεις. Καθώς ο Γ. Παπανδρέου βρισκόταν καθ΄ οδόν προς το γραφείο του κ. Πούτιν, ο κ. Μετβιέντεφ είχε συνάντηση με τον Πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, πριν από την οποία και ενώ είχε αναχωρήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός, δήλωσε ότι είπε στον κ. Παπανδρέου, αν θέλει δάνειο, να απευθυνθεί στο ΔΝΤ και η Ρωσία θα ψηφίσει υπέρ της χορήγησής του. Πέραν της ουσίας ο Ρώσος Πρόεδρος, στην προκειμένη περίπτωση, μίλησε, κυριολεκτικά, πίσω από την πλάτη του συνομιλητή του, χωρίς τακτ. Με αυτό τον ωμό τρόπο ο κ. Μετβιέντεφ ίσως ήθελε να προειδοποιήσει τον κ. Παπανδρέου να μη θέσει το θέμα στον κ. Πούτιν, που είχε και την πραγματική εξουσία, παρότι πρωθυπουργός.
Οι δημοσιογράφοι που μετείχαμε της ελληνικής αποστολής στη Μόσχα, πληροφορηθήκαμε με οδυνηρή έκπληξη τη δήλωση του Ρώσου Προέδρου, η οποία γκρέμιζε κάθε ελπίδα της ελληνικής πλευράς και μας προσγείωνε στην ελληνική πραγματικότητα. Στην οποία, όμως, δεν προσγειώθηκαν τα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία μας ρωτούσαν να επιβεβαιώσουμε μια πληροφορία που κάποιοι συνάδελφοι είχαν από τα γραφεία τους στην Αθήνα και σύμφωνα με την οποία ο Παπανδρέου είχε αρνηθεί το δάνειο που του πρότεινε η Ρωσία (μάλιστα μας έλεγαν ότι το πρότεινε ο Πούτιν, τον οποίο δεν είχε ακόμα συναντήσει). Το κακό είναι ότι υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι στην Ελλάδα που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα αρνήθηκε να πάρει δάνειο από τη Ρωσία και το χειρότερο είναι ότι μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και πολιτικοί, κυρίως της αντιπολίτευσης, αλλά και ορισμένοι από τη ΝΔ.
Για να επανέλθουμε στην επίσκεψη Σαρρή στη Μόσχα και στο πρόβλημα που δημιούργησε η Ρωσία στην Κύπρο σχετικά με τους υδρογονάνθρακες. Δυστυχώς, η Κύπρος, όπως και στην περίπτωση της απόφασης του Eurogroup, πήγε στη Ρωσία εντελώς απροετοίμαστη, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει τη στάση της Μόσχας, η οποία κάνει άνοιγμα στην Τουρκία και να μην είχε θέσει θέμα εγγυήσεων από την μελλοντική εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, ώστε να μην υπάρξει η συγκεκριμένη δήλωση, η οποία είχε ως αποτέλεσμα να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία η Τουρκία , αξιωματούχος της οποίας προέβη σε δήλωση στο πρακτορείο Reuters ότι η χώρα του ενδέχεται να παρέμβει αν η Κύπρος αποφασίσει να επιταχύνει τις off shore έρευνες για υδρογονάνθρακες. «Αυτοί οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι ανήκουν και στις δύο κοινότητες και η μελλοντική εκμετάλλευσή τους δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από την Ελληνοκυπριακή πλευρά. Ίσως δράσουμε ενάντια σε τέτοια πρωτοβουλία αν κριθεί απαραίτητο», είπε.
Οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι απολύτως ενδεικτικές για το πώς αντιμετωπίζει η Ρωσία τα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος Ελλάδας και Κύπρου και γι αυτό δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις περί βοήθειας από την ομόδοξη χώρα και να εμφανιζόμαστε ως αφελείς.
ΠΗΓΗ: i-reporter
