ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μέρα μνήμης και τιμής για τα θύματα της γενοκτονίας στη Θράκη
Στο 7ο παγκόσμιο συνέδριο Θρακών, που έγινε στο Δυδιμότειχο τον Ιούνιο του 2006, καθιερώθηκε συμβολικά η 6η Απριλίου, ως ημέρα μνήμης και τιμής, για όλα τα θύματα της γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Από τότε και κάθε χρόνο, η Θ.Ε.Ε. τιμά τους προγόνους της με μια σεμνή εκδήλωση.
Στο άγνωστο για πολλούς , ιστορικό της ημέρας αναφέρθηκε η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων: «Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν αρκετά καλά την ιστορία για την Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό του 1922. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν την ιστορία για τις διώξεις και τις σγαφές, που υπέστησαν οι Έλληνες της Ανατολικής Θράκης, πρώτοι από όλους τους Έλληνες της Ανατολής.
Με το πέρασμα στον 20ο αιώνα, λίγο μετά το 1900 και μέχρι το τέλος των βαλκανικών πολέμων, η Θράκη γίνεται πεδίο μάχης μεταξύ των Βουλγάρων και των Τούρκων. Ο Θρακικός Ελληνισμός βιώνει πότε την κατοχή των Βουλγάρων και πότε των Τούρκων.
Η κατοχή στον Βουλγαρικό εθνικισμό σημαίνει Κομιτατζήδες, σημαίνει λεηλασίες, σφαγές και κάψιμο χωριών, σημαίνει υποχρεωτική αλλαγή των Ελληνικών ονομάτων σε Βουλγαρίζοντα, απαγόρευση της χρήσης της Ελληνικής γλώσσας, κλείσιμο των ελληνικών σχολείων και υποχρεωτική φοίτηση σε Βουλγαρικά, ένταξη των εκκλησιών στην Βουλγαρική εξαρχία, παύση των Ελλήνων ιερωμένων και αντικατάστασή τους από Βούλγαρους εξαρχικούς παπάδες, που τελούν πλέον την Θεία Λειτουργία στα Βουλγαρικά. Πλήρης εκβουλγαρισμός των πάντων.
Η κατοχή των Οθωμανών γίνεται ανυπόφορη, όταν εμφανίζεται στο προσκήνιο το κίνημα των Νεότουρκων το 1908.
Το όραμα των Νεότουρκων για ένα κράτος, ένα λαό, μία θρησκεία, χάρη στα σχέδια και την βοήθεια των Γερμανών αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.
Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεότουρκων ήταν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου.
Τα βίαια μέσα, ο εμπορικός αποκλεισμός, η βαριά φορολογία, οι λεηλασίες περιουσιών, οι τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, η υποχρεωτική στράτευση, οι ατιμώσεις, οι ομαδικές σφαγές, οι ομαδικοί εκτοπισμοί και η καταναγκαστική εργασία, εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη.
Από τους 380.000 Έλληνες της Ανατολικής Θράκης, εξαναγκάζονται να την εγκαταλείψουν 230.000 οι οποίοι καταφεύγουν στην αγκαλιά της ελεύθερης Ελλάδας. Και 96.000 οδηγήθηκαν στα τάγματα εργασίας στην Ανατολία.
Από τους 96.000 επέστρεψαν με την λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (το 1918) μόνο οι 50.000.
Οι 46.000 βρήκαν τραγικό θάνατο από την υπερκόπωση, τις κακουχίες, τις εκτελέσεις, την δίψα και την πείνα.
Αν συσχετίσουμε όλους αυτούς τους αριθμούς, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα, ότι σε όλη την Ανατολική Θράκη, παρέμειναν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μόνο 50.000 Θρακιώτες, κυρίως γυναίκες, παιδιά και γέροι.
Τα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα λόγω έλλειψης, ανδρικών χεριών και τα ζώα τα υφάρπαζαν οι Τούρκοι, υπό μορφή φόρου για τις ανάγκες του στρατού.
Όλα λοιπόν ήταν έτοιμα για την υλοποίηση του δεύτερου μέρους, του σατανικού σχεδίου των Νεότουρκων και των Γερμανών συμβούλων των.
Ο αποικισμός της Ανατολικής Θράκης με στρατιές Τούρκων προσφύγων από την Βοσνία, τη Μακεδονία και άλλες περιοχές των Βαλκανίων προχωρά με ταχύς ρυθμούς και χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Καταπατούν τα ακαλλιέργητα χωράφια, ξεριζώνουν αμπελώνες και μουρεώνες, επιτάσσουν και εγκαθίστανται σε σπίτια εκτοπισμένων καθώς και σε σπίτια, που είναι κατοικημένα.
Το σύνθημα του Τούρκου αρχηγού στρατού Μεχμέτ Αλί, γιάγμα, γιάκιν, κέσιν (λεηλατήστε – κάψτε – σφάξτε) κυριαρχούσε σε όλες τις επιχειρήσεις του Τουρκικού στρατού.
Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού, υπήρξε το μετενομασθέν μαύρο Πάσχα στις 6 Απριλίου του 1914.
Ήταν η ημέρα του Πάσχα, που διάλεξαν οι Νεότουρκοι, για να προβούν σε μαζικές διώξεις και σφαγές, σε δεκάδες χωριά της επαρχίας Αρκαδιουπόλεως και Βιζύης, καθώς και σε άλλες περιοχές.
Τότε το οικουμενικό πατριαρχείο (μοναδικός προστάτης του Ελληνισμού), αναγκάστηκε να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την μεγάλη του Χριστού εκκλησία εν διωγμώ!
Ταυτόχρονα ύψωσε φωνή έντονης διαμαρτυρίας, προς την υψηλή πύλη και τους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων.
Όλα αυτά καταμαρτυρούνται τόσο στις εκθέσεις των μητροπόλεων προς το πατριαρχείο, όσο και στο βιβλίο «Μαύρη βίβλο»ς, που εξέδωσε το πατριαρχείο το 1919».
Ο Πρόεδρος της Θ.Ε.Ε. κος. Λιβέριος Πασχαλίδης, συγκινημένος τόνισε, σχετικά με τους Θρακιώτες της περιοχής, ότι γνωρίζουν τα γεγονότα από πρώτο χέρι, αφού και οι ίδιοι έχουν προγόνους θύματα γενοκτονικής συμπεριφοράς των Τούρκων. «Θυμίζουμε τον μαζικό θυμίζουμε τον μαζικό εκτοπισμό του συνόλου των Κερμενιωτών το 1914 (411 οικογένειες – 1850 άτομα), καθώς και την σφαγή του Οικονομιού τον Ιανουάριο του 1913, όπου σφαγιάσθηκαν 96 άρρενες, ηλικίας 15 χρονών και άνω. Πρόσφατα στις 25 Ιανουαρίου 2013, με την συμπλήρωση 100 χρόνων από την θλιβερή επέτειο της σφαγής στο Οικονομιό (25 Ιανουαρίου 1913), η Θρακική Εστία παραβρέθηκε με πολυπληθή αντιπροσωπεία στο τρισάγιο, που τελέστηκε για πρώτη φορά στον τόπο της σφαγής».
Στο τέλος του μνημοσύνου, μοιράστηκε το κόλλυβο από τα μέλη του Δ.Σ. Πόπη Φρυδά και Θένια Αιχμαλωτίδου, το οποίο στόλισε με πολύ μεράκι και δεξιοτεχνία η Θρακιώτισσα κα. Δέσποινα Σακαρίδου.
Ακολούθησε δεξίωση στα γραφεία του συλλόγου, την οποία τίμησε πλήθος επισήμων μεταξύ των οποίων η Δήμαρχος Εορδαίας Παρασκευή Βρυζίδου, οι Βουλευτές Ευγενία Ουζουνίδου και Γιώργος Κασαπίδης, ο εκπρόσωπος του Περιφερειάρχη Γιώργος Παπαδόπουλος και φίλων, της Θ.Ε.Ε., απολαμβάνοντας ένα ζεστό καφεδάκι και γεύοντας τα πλούσια χειροποίητα εδέσματα, που ετοίμασαν οι εθελόντριες.
Αγαπητοί αναγνώστες Θρακιώτες και όχι μόνο.. όσο θυμόμαστε και μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους μας, η φλόγα του κεριού τους θα μένει άσβεστη και οι ψυχές τους θα τριγυρίζουν με αγαλλίαση ανάμεσά μας. Αιωνία τους η μνήμη…
Για το Δ.Σ. της Θρακικής Εστίας
Η Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων
Νατάσσα Ν. Παύλου
