Επιτακτική η ενοποίηση της Αριστεράς (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)
Γενικές εκτιμήσεις διατυπώνουν τις προτάσεις για μια ενωμένη Αριστερά στο συνολικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με άμεση κατάθεση προτάσεων, για την ανακούφιση της Ευρώπης από την οικονομική πολιτική της μακρόχρονης λιτότητας, στην οποία έχουμε υποβληθεί.
Η επιβράδυνση της ανάπτυξης, η λιτότητα, το δημοσιονομικό έλλειμμα, η κεφαλαιοκρατική οικονομία, η ανεργία και ο πολιτικός παραλογισμός, που κορυφώνονται, έχουν γίνει αυτοσκοπός των κυβερνώντων και των εταίρων τους.
Αυτούς τους μηχανισμούς, που παραμένουν άθικτοι για τη μαζική και δομική ανεργία της χώρας μας και για όλα τα κακά που συνεπάγονται απ' αυτή και όχι μόνο, καλείται ο κόσμος και προπάντων η ηγεσία της Αριστεράς να επιληφθούν του θέματος, για μια επανένταξη τελικά στην παραγωγική διαδικασία, στην σταθερή απασχόληση κι όχι στις αδικαιολόγητες απολύσεις και στην ανεργία, που μας οδηγούν η εργοδοσία και η κυβέρνηση, με βίαιες επιθέσεις στο κοινωνικό κράτος και στο κόστος εργασίας.
Η οικονομική αποσταθεροποίηση στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες, εξαιτίας του βάναυσου καπιταλισμού, έχει μεγάλες ταχύτητες ανάπτυξης, με αποτέλεσμα να υποφέρουν με αυστηρά χρονοδιαγράμματα όλοι οι πολίτες της.
Η νομισματική ενοποίηση αποδείχτηκε τελικά απερίσκεπτη πράξη, ατελέσφορη και δεν ανταποκρίνεται στα πολιτικά ζητούμενα και στις εκτιμήσεις της οικονομικής ορθολογικότητας.
Που είναι η κινητικότητα των εργαζομένων πολιτών; Που είναι η ανάπτυξη του εμπορίου; Που είναι η επενδυτική δραστηριότητα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας;
Το μόνο που πλανιέται στην πολιτική της χώρας μας είναι τα δρακόντεια οικονομικά μέτρα, που έχουν επιβληθεί στους πολίτες, πολλαπλώς τρομακτικά, τα οποία εθνικιστικές τάσεις και απομόνωση περισσότερο ενισχύουν στις Ευρωπαϊκές χώρες.
Η μείωση των μισθών αποτελεί κοινωνική αδικία και μας φέρνει όλους αντιμέτωπους με τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, αντί να καλυτερεύσει την ποιότητα της, συμπιέζει το κόστος εργασίας και το ύψος των αμοιβών, αυξάνοντας τον χρόνο της, αντί να τον μειώσει.
Εδώ καλείται η Αριστερά να πάρει υπεύθυνη θέση για την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων και των ανέργων, που μπαίνουν στη διαδικασία της ανταγωνιστικότητας στην οικονομία και που είναι παραγωγικοί στην εργασία, προσκρούοντας με την ένταση του κεφαλαίου, το αθεμελίωτο επίπεδο των διεθνών τιμών και τις συναλλαγματικές ανισοτιμίες.
Η Αριστερά, επίσης, καλείται να πάρει θέση εποικοδομητική και να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας, τόσο των μεταναστών όσο και των προσφύγων, οι οποίοι έχουν το πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, ανθρώπινο δικαίωμα και πρέπει να ζουν, όπως και να κινούνται στον Ελλαδικό χώρο μ' ελευθερία κι αξιοπρέπεια.
Ο ρόλος της αναβάθμισης και όχι του κλεισίματος των δημόσιων υπηρεσιών στην ενημέρωση, στην εκπαίδευση, στην κοινωνική ασφάλιση, στον ελεύθερο χρόνο, για την κοινωνική ευημερία των πολιτών, είναι από τα θέματα, που πρέπει ν' απασχολήσει την Αριστερά, η οποία καλείται να δράσει αποφασιστικά και ριζοσπαστικά για την κοινωνική ωφελιμότητα κι αποτελεσματικότητα.
Η ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου στους εργοδότες κι όχι στους εργαζόμενους, που έχει δημιουργήσει παροξυσμό στην κοινωνική ανισότητα, είναι ένα καίριο θέμα, που πρέπει να θίξει και ν' απασχολήσει στην πορεία την Αριστερά.
Και τέλος, μια περιβαλλοντική πολιτική, με καθιέρωση τέτοιων φορολογικών ρυθμίσεων ώστε να εξασφαλίζονται επιτέλους ουσιαστικοί έλεγχοι και έμπρακτες εφαρμογές της κοινοτικής περιβαλλοντικής πολιτικής.
Η Αριστερά καλείται σήμερα, σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, να πάρει δραστικά μέτρα για μεταρρυθμίσεις του κεφαλαιοκρατικού καταμερισμού εργασίας. Να αντιπαλέψει το νεοφιλελευθερισμό. Να υπερβεί τον καπιταλισμό.
Οι φιλοδοξίες αυτές μόνο μέσω της ενοποίησης της μπορούν να πραγματοποιηθούν. Αν αναζητάει μια τολμηρή μεταρρυθμιστική πολιτική με βαθιές πολιτικές αποφάσεις. Αν έχει αίσθημα ευθύνης στην πολιτική, στην οικονομία, στο λαό.
