Πώς ο Σαμαράς τίναξε την μπάγκα στον αέρα… και έπεσε στο κεφάλι του!
Η τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, μάλλον αποδεικνύει ότι πρόκειται για τον ορισμό της πολιτικής μ@λ@κί@ς (ελπίζω να με συγχωρέσετε, αλλά δεν βρίσκω άλλη λέξη που να μπορώ να χρησιμοποιήσω).
Μπορεί να ήταν μια πολιτική ζαριά όπως πιστεύουν κάποιοι, που αν του έβγαινε να καθάριζε το πολιτικό πεδίο και να του έδινε όλα τα εφόδια για να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, παρακάμπτοντας ενστάσεις και αντιρρήσεις των συνεταίρων του στην Κυβέρνηση.
Μπορεί να ήταν μια κίνηση ανάγκης, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος των πρώτων 2000 απολύσεων, προκειμένου να ικανοποιηθεί σε αυτή τη φάση η δέσμευση που ανέλαβε αυτός και η Κυβέρνηση απέναντι στην τρόικα.
Ότι και αν είχε στο μυαλό του, ότι και αν είχαν οι συμβουλάτορες του στο μυαλό τους, φαίνεται να καταλήγει σε ένα απίστευτο αυτογκόλ.
Και εξηγούμαι:
Επικοινωνιακά, η προσπάθεια να εμφανιστεί αυτή η επιλογή ως μεγάλη μεταρρύθμιση, όπου ο καλός Πρωθυπουργός χτυπά τον κακό, προκειμένου να αλλάξει προς το καλύτερο τη ροή των πραγμάτων, απέτυχε παταγωδώς.
Ότι και αν προσάψει κανείς στη λειτουργία της Δημοσίας Τηλεόρασης και στο Δημόσιο γενικότερα θα καταλήξει στο απλό και λογικό συμπέρασμα, ότι οι υπεύθυνοι για τα αρνητικά. είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί που σήμερα εμφανίζονται ως καταγγέλλοντες αυτά που οι ίδιοι έκαναν. Οι διορισμοί των συμβούλων και των συνεργατών των υπουργών, οι σπατάλες και η διαχείριση αυτούς αφορούν και όχι φυσικά τους απλούς εργαζόμενους. Έτσι ακόμη και αυτοί που δεν ήξεραν, έμαθαν τον τρόπο που διορίστηκε ο Κεδίκογλου στην ΕΡΤ, τον τρόπο με τον οποίο η Σαλαγκούδη πήρε την φοβερή εκπομπή, τις αμοιβές των συμβούλων κάθε τύπου και πάει λέγοντας.
Ο τρόπος με τον οποίο αποφασίστηκε να γίνει η συγκεκριμένη επιλογή αποτέλεσε τη μεγαλύτερη πολιτική γκάφα της τελευταίας 35ετίας!
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, το διάγγελμα Κεδίκογλου, το κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης και το μαύρο στις οθόνες, μετέτρεψαν γρήγορα την έκπληξη και τον αιφνιδιασμό σε οργή, σε θυμό και έκρηξη διαμαρτυριών!
Και πήρε τέτοιες διαστάσεις η οργή του κόσμου που έφτασε σε μιας απρόβλεπτης έκτασης υποστήριξη της Δημόσιας Τηλεόρασης, όχι από κατευθυνόμενες ομάδες κομματικών στελεχών αλλά από τον απλό κόσμο και μάλιστα όλων των πολιτικών αποχρώσεων! Κατάφεραν δηλαδή να ταυτίσουν την απόφαση, με την υπονόμευση των δημοκρατικών διαδικασιών ,με τον αυταρχισμό στη λήψη αποφάσεων, με την προσβολή των συναισθημάτων ενός πλειοψηφικού κομματιού του ελληνικού λαού και τέλος με την αντιδημοκρατική λειτουργία μιας μικρής ομάδας που αποφασίζει για όλους χωρίς κανέναν να ρωτά. Φυσικά και αυτός ο τρόπος λειτουργίας υπήρχε και πριν. Μόνο που τώρα κανένας δεν αμφιβάλλει για αυτό. Και αυτό από μόνο του είναι άλλο ένα αυτογκόλ.
Πολιτικά; Κατάφερε τα ακατόρθωτα!
Έκανε ρεζίλι τη χώρα διεθνώς και επανέφερε την Ελλάδα στην πρώτη σελίδα όλων των ξένων Μ.Μ.Ε. Οι πάντες στάθηκαν απέναντι του, καθώς αυτή η απόφαση είναι πρωτοφανής για την Ευρώπη και για τον κόσμο ολόκληρο. Το παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης στην ΕΡΤ, πήρε τέτοιες διαστάσεις που κανείς δεν περίμενε. Και δεν είναι προφανώς η αγάπη των ξένων για την ΕΡΤ. Είναι η συνειδητοποίηση από όλους ότι πιθανώς την ίδια τύχη να έχουν και το BBC ή η RAI, πράγμα αδιανόητο για όλους. Το πόσο υποτίμησε αυτή την παράμετρο της απόφασης του, είναι ενδεικτικό πολιτικής αδυναμίας.
Κατάφερε να αποκτήσει μοναδικό σύμμαχο του τη Χρυσή Αυγή. Δεν γνωρίζω αν το θέλει ή όχι , πάντως μόνο χασούρα θα έχει από αυτή την ταύτιση.
Δημιούργησε την εικόνα μιας αξεπέραστης κρίσης στο εσωτερικό της Κυβέρνησης, πολώνοντας τις βάσεις των άλλων κομμάτων αλλά και τη συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών τους. Ακόμα και αν οι ηγέτες τους σκεφτόταν να συμβιβαστούν ή να συμφωνήσουν σε κάποια τέτοια λογική, γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο πλέον είναι αδύνατον.
Ταυτίστηκε με τον αυταρχισμό και την αντιδημοκρατική λειτουργία. Όχι ότι οι προηγούμενες αποφάσεις διέπονταν από συλλογικότητα και τα σχετικά. Απλά τώρα οι μαύρες οθόνες, τα λογίδρια, οι δικαιολογίες και τα non paper, αλλά και το ύφος των ομιλιών που έγιναν οδηγούν σε ταυτίσεις με άλλες εποχές. Και αυτό στη συνείδηση του απλού Έλληνα, δύσκολα δικαιολογείται.
Κατόρθωσε να κινητοποιήσει και να στρέψει εναντίον του δύο ομάδες πολιτών που κρατούσανε μια επιφυλακτική στάση απέναντι του. Από τη μία το σύνολο του ακαδημαϊκού και καλλιτεχνικού κόσμου καθώς υποτίμησε την τεράστια προσφορά της Δημόσιας Τηλεόρασης στον Πολιτισμό και από την άλλη τους Έλληνες μετανάστες που ένοιωσαν ένα τεράστιο σοκ, βλέποντας να μαυρίζει η μοναδική τηλεοπτική επαφή που είχαν με την πατρίδα τους.
Τέλος δεν γνωρίζω αν είχε στο μυαλό του εκλογές και τη ζαριά της αυτοδυναμίας. Αυτό από μόνο του είναι τρελό. Ακόμη όμως και αν ήθελε κάτι τέτοιο δύσκολα θα διώξει από πάνω του τις ευθύνες για τις κάλπες στη χώρα. Είναι μόνος του απέναντι στην κοινωνία με θλιβερή εξαίρεση ορισμένους μίζερους και ανεγκέφαλους που θεωρούν ότι αυτή η ιστορία αφορά μόνο κάποιες χιλιάδες εργαζομένους και κανέναν άλλο.
Μίλησα με ένα καλό μου φίλο που εργάζεται σε γνωστή εταιρεία δημοσκοπήσεων. Μου είπε πως είναι εντυπωσιακά αρνητικές οι μετρήσεις της κοινής γνώμης για την Κυβερνητική επιλογή, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που μπορεί να σηματοδοτήσουν μέχρι και πλήρη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Φαντάζομαι ότι στις επόμενες δημοσκοπήσεις – αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο – θα φανεί, εκτός και αν προκύψει άλλου τύπου «μαγείρεμα».
Ίσως αυτή να είναι η αιτία των κινήσεων που δειλά γίνονται από την κυβερνητική πλευρά προκειμένου να βρεθεί μια μεσοβέζικη λύση και να απεγκλωβιστεί από τη σημερινή κατάσταση.
Ούτε να παραδεχτεί το λάθος του, ούτε να ανακαλέσει μια απόφαση μπορεί. Ούτε και να την προχωρήσει! Άρα: Την πάτησε…
http://ra64.wordpress.com
