21 φόροι σε 6 μήνες για κάθε οικογένεια (Δείτε τον πίνακα)
Σκηνές τρέλας διαδραματίζονται καθημερινά σε επιχειρήσεις, νοικοκυριά και ΔΟΥ. Παιδιά αρνούνται να δεχτούν το σπίτι που τους χαρίζουν οι γονείς τους για να μην επιβαρυνθούν με χαράτσια ενώ δεν έχουν χρήματα για να ζήσουν, πολίτες καλούνται να πληρώσουν φόρο για ακίνητα που δεν έχουν ή διά νόμου απαλλάσσονται από τον φόρο, αποταμιευτές έχουν φτάσει στο αμήν με τον φόρο 50% που τους επιβάλλεται να πληρώσουν στους τόκους των καταθέσεων που τους απέμειναν. Σε απελπισία και διάλυση, όμως, οδηγεί ακόμα και τον ίδιο τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό η αβάσταχτη προχειρότητα που περιβάλλει τον σχεδιασμό και την επιβολή των φόρων. Η επινοητικότητα των επιτελών του υπουργείου Οικονομικών να ανακαλύπτουν «τυφλά» μέτρα και φόρους μοιάζει ανεξάντλητη, με μισή ντουζίνα νέους φορολογικούς νόμους κάθε χρόνο (ένας νέος σχεδόν κάθε δύο μήνες), 30 φορολογικές αποφάσεις και εγκυκλίους του υπουργείου Οικονομικών από την αρχή του έτους, 103 το 2012 και πάνω από 650 συνολικά από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, το 2010. Και στο τέλος τιμωρούνται φυσικά σχεδόν πάντα οι συνεπείς φορολογούμενοι που επωμίζονται διαρκώς νέα βάρη, αναλαμβάνοντας και εκείνα που αποφεύγουν όλοι όσοι κλέβουν την Εφορία ή έχουν ήδη χάσει τα παλιά τους εισοδήματα, οπότε το κράτος δεν μπορεί να εισπράξει από αυτούς τίποτα.
Φόροι από το πουθενά
Κανόνες και δεδομένα πια δεν υπάρχουν, όροι και προθεσμίες ανατρέπονται συνεχώς, φόροι που έχουν καταργηθεί επιστρέφουν αναδρομικά και ουδείς ξέρει τι ισχύει σήμερα και τι του ξημερώνει αύριο. Ακόμα και η απλή υποβολή μιας φορολογικής δήλωσης καθίσταται επικίνδυνη περιπέτεια, αφού επιχειρήσεις και νοικοκυριά διαλύονται υπό τα τεράστια φορολογικά βάρη, περιουσίες καταστρέφονται, ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός τα έχει και αυτός χαμένα και δεν ξέρει πια τι να εισπράξει και από ποιους. Το κράτος αρπάζει έως και το 50% των χρημάτων που βγάζει κάποιος, με φόρους εισοδήματος (με ανώτατο συντελεστή 45% στο εισόδημα και 4% ως έκτακτη εισφορά), πολλά επιπλέον ακόμα για φόρους περιουσίας (ΦΑΠ, ΕΕΤΑ κ.λπ.), ενώ ο πολίτης καλείται να ζήσει με ό,τι του απομένει για να πληρώνει και άλλους φόρους και χαράτσια (τέλη κυκλοφορίας, ρυθμίσεις χρεών από το παρελθόν, φόρους μεταβίβασης με εξωφρενικές αντικειμενικές, εισφορές σε ΟΑΕΕ, δόσεις στεγαστικών δανείων κ.λπ.). Με τις μειώσεις μισθών ή τις εισφορές συνταξιούχων, τον ΛΑΦΚΑ κ.ά., ουσιαστικά δεν μένει σχεδόν τίποτα προκειμένου ο Ελληνας φορολογούμενος να καλύψει ζωτικές ανάγκες του νοικοκυριού (ενοίκια, διατροφή, έξοδα μετακίνησης, σπουδές κ.ο.κ.).
Τα επιχειρηματικά και οικογενειακά κραχ βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και οι φορολογούμενοι απελπίζονται ή φτάνουν στο σημείο να «ξεχνούν» τις υποχρεώσεις τους, δηλώνοντας οικονομική αδυναμία προκειμένου να μην τρελαθούν.
Περισσότερα εδώ
