Γιατί τόση πρεμούρα από τους ξένους λεφτάδες να επενδύσουν στη χώρα μας;
Αν θέλαμε να τις καταχωρίσουμε κάπου θα τις κατατάσσαμε στην κατηγορία των «ευχάριστων ειδήσεων», ή αν θέλαμε να υπερβάλλουμε κάπως «εκείνων που γίνονται δεκτές με μεγάλη ευχαρίστηση».
Μιλάμε για τις ειδήσεις που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες μέσα από τα κανάλια της έγκυρης και έγκαιρης ενημέρωσης και οι οποίες αναφέρονται στο ενδιαφέρον Κινέζων, Ρώσων και Αμερικανών (σ. σ . αυτών των τριών κυρίως, ενώ ο τέταρτος, που είναι οι Γερμανοί, εννοείται και ως γνωστόν και ισχύον από παλιά «τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται») να επενδύσουν στη χώρα μας. Φυσικά υπήρχαν και οι ανάλογες λεπτομέρειες, σύμφωνα με τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι δεν έχουν μείνει απλώς στη φιλολογική εκδήλωση των προθέσεων τους, αλλά μελετούν πιθαμή προς πιθαμή την ελληνική γη, για να επιλέξουν πού και με ποιο τρόπο θα απλώσουν το ζεστό τους χρήμα, οδηγώντας μας και πάλι στην ανάπτυξη και την ευημερία! Τόσο καλά και τόσο ονειρεμένα!
Βέβαια, οι έγκυροι και έγκαιροι αναμεταδότες τέτοιων «ειδήσεων», δεν μπήκαν στον κόπο να αναρωτηθούν γιατί τόση πρεμούρα από τους ξένους λεφτάδες να επενδύσουν στη χώρα μας; Μήπως άλλαξε το γραφειοκρατικό πλαίσιο που καθορίζει τον τρόπο και την ταχύτητα με την οποία μπορεί να γίνει μια επένδυση, εξ αιτίας του οποίου τόσοι και τόσοι σοβαροί επενδυτές, Έλληνες και ξένοι, ετράπησαν σε άτακτη φυγή;
Μήπως ξεκαθαρίστηκε και παγιώθηκε, επιτέλους, το φορολογικό μας σύστημα και θα γνωρίζει πλέον επακριβώς με τι και πόσο θα επιβαρυνθεί, όποιος δεν ανήκει στην κατηγορία των αεριτζήδων και των λαμόγιων και συνηθίζει να πληρώνει;
Ναι, κάτι άλλαξε, ξεκαθαρίστηκε και παγιώθηκε. Πώς σε ό,τι αφορά τα εργατικά δικαιώματα έχουμε οδηγηθεί σ΄ έναν εργασιακό μεσαίωνα με την κατάργηση ακόμα και λογικών και απαραίτητων κατακτήσεων. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό, αλλά ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνεργοι, πολλοί εκ των οποίων έχουν διαβεί προς πολλού τα όρια της απελπισίας, οι οποίοι, προφανώς, είναι έτοιμοι να αποδεχτούν και τους χειρότερους ακόμα όρους, αρκεί να εξασφαλίσουν μια εργασία.
Αυτά φυσικά και αποτελούν «ευνοϊκό επενδυτικό περιβάλλον» για κάθε επενδυτή, σοβαρό και μη. Δεν τιμούν όμως κανένα κράτος που θέλει να λέγεται σύγχρονο.
Το να εξασφαλίζει σε όλους τους πολίτες του ένα κομμάτι ψωμί (σ. σ. έκφραση που κοντεύει να αποκτήσει κυριολεκτική σημασία) είναι μια απ΄ τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις ενός κράτους. Έχει όμως μεγάλη σημασία ο τρόπος με τον οποίο το πετυχαίνεις. Αν οδηγήσεις μια μεγάλη μερίδα πολιτών στην απελπισία και σε κατάσταση να δεχτεί ό,τι του προσφέρεις με τους επαχθέστερους και δυσμενέστερους όρους, τότε δεν μπορείς και να επαίρεσαι γι΄ αυτό.
Δυστυχώς, όμως, αυτό συμβαίνει σήμερα. Διοχετεύοντας και κυκλοφορώντας τέτοιου είδους ειδήσεις, πάντα μέσα απ΄ τα κανάλια της έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσης, είναι σίγουρο πως η προσπάθεια για τη δημιουργία του success story είναι σε πλήρη εξέλιξη. Γιατί αυτό μετράει και σ΄ αυτό επενδύουν. Στην ψεύτικη, την πλασματική, εικόνα. Δηλαδή, στο παραμύθι. Ένα παραμύθι βέβαια που έχει και δράκο, όσο και αν προσπαθούν να τον κρύψουν. Έναν δράκο όχι απ΄ τους καλούς, αλλά από εκείνους που πετάνε φωτιές…
