Συγγραφική και θεατρική παράσταση για ανήλικους (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)
Μέσω αυτού, αποκαλύπτεται ο ένας προς τον άλλο, οδηγούνται σε αλλαγές συμπεριφοράς και διαφοροποιούνται οι μεταγενέστερες σχέσεις παιδιών και εκπαιδευτικών εμψυχωτών. Μέσα από την έκφραση τους αποκτούν μεγαλύτερη ελευθερία λόγου και κινήσεων, συνενοχή μεταξύ των συμμετεχόντων, εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και προσωπική δύναμη. Στην εμψύχωση για δραματικό παιχνίδι, η παιδαγωγική στάση θέλει αυτηκοϊα, πρόταση, διδασκαλία, εμπιστοσύνη.
Τα παιδιά όταν αγαπήσουν και γνωρίσουν το θέατρο, βιώνουν την εμπειρία που τους δίνει ευχαρίστηση και ασκούν κριτική δραστηριότητα. Είναι πιο άνετα στις δραστηριότητες δημιουργικότητας, γνωρίζουν τον εαυτό τους και τους συμμετέχοντες, μαθαίνουν τον θεατρικό σχεδιασμό αναπτύσσοντας διαίσθηση και δημιουργικότητα και θεμελιώνουν την ανάδειξη εκμάθησης πολλαπλών γνώσεων. Η αίθουσα εργαστήριο του δραματικού παιχνιδιού στα σχολεία σε ένα ιδιαίτερο χώρο προϋποθέτει την διδασκαλία του χορού, της ρυθμικής και της συνύπαρξης του θεάτρου. Ένας χώρος, που μπορεί να διαθέτει κύβους, στρωματάκια ασκήσεων, κουρτίνες, υφάσματα, καπέλα, σύνεργα του μακιγιάζ, ετερόκλητα αντικείμενα που διεγείρουν το παιχνίδι κ.α.
Η εξοικείωση με το χώρο αυτό όπου θα προβάλλουν με παιχνίδια - ασκήσεις τον εαυτό τους και θα εκδηλώσουν τις πρώτες κινητικές και φωνητικές τους παρορμήσεις είναι υψίστης σημασίας για την έκφραση, την καλλιέργεια των ικανοτήτων και τη δημιουργικότητα τους. Η ενεργοποίηση ως προκαταρκτική άσκηση λειτουργεί ως προθέρμανση για το σώμα και το εγκλιματίζει στο χώρο της δουλειάς του αναζωογονώντας τη φαντασία, τη μνήμη, την ευαισθησία. Ακολουθεί η χαλάρωση ως προκαταρκτική δραστηριότητα που αφορά το σώμα και το μυϊκό του σύστημα και την αναπνοή μετριάζοντας τη φυσική υπερδιέγερση των παιδιών και οδηγώντας τα σε μια καλύτερη γνωριμία με τον εαυτό τους.
Παιχνίδια - ασκήσεις εξωτερίκευσης, εξερεύνηση δραματοποίησης και θεατροποίησης αναμιγνύονται με τα όνειρα των παιδιών και ως παιχνίδια συγκέντρωσης ευνοούν την εσωτερική πορεία της αναζήτησης τους. Η συγγραφή και η παράσταση δεν μπορούν να προκύπτουν δίχως την εξοικείωση με το θέατρο και την παρουσία μιας προγενέστερης θεατροποίησης. Η πρακτική της γραφής που προτείνεται είναι μια γραφή δοκιμαστικής δουλειάς που γεννιέται από την επιθυμία των παιδιών να μοιραστούν τα όνειρα, τις φαντασιώσεις, τις παρατηρήσεις, τις κριτικές, τις προβολές τους στον εκπαιδευτικό - εμψυχωτή που θα το δουλέψει με τα παιδιά και γεννιέται κυρίως από τις γνώσεις τους στο θεατρικό τομέα και το τι είναι σε θέση να χρησιμοποιούν και να χειρίζονται προς όφελός τους.
Η συγγραφή συνοδεύει τα στάδια της εξοικείωσης με το θέατρο και δεν περιορίζεται, αλλά κατέχει μία σωστή θέση στην καρδιά της θεατρικής εμπειρίας.
Η γραφή ορίζει την κίνηση ή τον ήχο και η σχέση της με τον αυτοσχεδιασμό και τη διαμόρφωση του θεατρικού σχεδίου εκδηλώνεται με τρόπο ορατό κατά τη σύνταξη του σκελετού, η οποία βοηθάει τα παιδιά να συλλάβουν την έννοια της δομής και να διαμορφώσουν τη διάρθρωση ενός σκετς ή μιας ιστορίας. Στο βιβλίο του σκηνοθέτη που θα μείνει η γραπτή μνήμη του θεάματος, τα παιδιά καταγράφουν σκηνικές πληροφορίες, κρίσιμα σημεία των διαλόγων και συζητούν την κατανομή των αρμοδιοτήτων για να ξεκινήσει η προετοιμασία της παράστασης, χαρίζοντας της τα χρώματα που η μνήμη αρέσκεται να φαντάζεται.
Η γραφή παίρνοντας υπόψη τις επιλογές των σκηνικών και των κουστουμιών φτάνει στη στιγμή της πραγμάτωσής της, όπου ο εκπαιδευτικός - εμψυχωτής παίζει το ρόλο του συγγραφέα, σχηματοποιεί, θεμελιώνει, γράφει όσα επινοούν τα παιδιά. Έτσι, η παράσταση είναι ήδη γνωστή στα παιδιά και αυτό που έχει σημασία είναι ότι θα βρίσκονται σε μια οικεία κατάσταση. Η συγγραφή για το θέαμα αποτελεί τη βασική συλλογική πράξη που προαναγγέλλει την παράσταση λαμβάνοντας υπόψη κι εντάσσοντάς τα σκηνικά, δραματικά και θεατρικά σημεία που έχουν ένα δραματικό ρόλο.
Η συγγραφή ενός θεατρικού έργου αποτελεί μια απαιτητική περιπέτεια για τα παιδιά, με τη γραφή από ιστορίες και επεισόδια και θα γραφτεί με χρήση της θεατρικής λογοτεχνίας, της ποίησης και του τραγουδιού, εμπλουτισμένη με κομμάτια λυρικά στα οποία τα παιδιά είναι ευαίσθητα. Έργο του συγγραφέα μέσα από τη γραφή του είναι να μορφώσει και να ψυχαγωγήσει προετοιμάζοντας τα παιδιά να νιώσουν τη χαρά της γνώσης και της ισότιμης συμμετοχής, να συντελέσει στη σύνθεση του παιχνιδιού τους με το θέατρο και να τους οδηγήσει στην πραγμάτωση της παράστασης όπου θα νιώσουν την ελευθερία της δημιουργικότητας μέσω της εξωτερίκευσης τους.
Στόχος του συγγραφέα είναι τα παιδιά να αναγνωρίσουν το θέατρο ως μέσο έκφρασης που θα τους προσφέρει έντονη ευχαρίστηση και ο ίδιος να συμβάλλει στην ανάπτυξη και την αξιοποίηση της αληθινής θεατρικής τέχνης του παιδιού όπως και στην καλλιτεχνική ωρίμανση του μέσω του δραματικού παιχνιδιού του που θα προβάλλει και να οδηγήσει στην απελευθέρωση της δημιουργικής φαντασίας των παιδιών καθώς και να συντελέσει στην πρόσβαση των παιδιών να δημιουργήσουν παρόμοια έργα.
