Ραχήλ Μακρή: Μήπως ο κ. Σαμαράς αρέσκεται στο να αυτοπροβάλλεται
Διαβάστε την τοποθέτηση της κας Μακρή στην συζήτηση στην ολομέλεια
ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ 27/11/13 Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων «Κύρωση του Μνημονίου Κατανόησης στους τομείς των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών και τις Ταχυδρομικές Υπηρεσίες μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Τουρκίας».
ΡΑΧΗΛ ΜΑΚΡΗ: Κύριε Πρόεδρε, εγώ θα ήθελα το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Χρήστος Μαρκογιαννάκης): Ορίστε, κυρία Μακρή, έχετε το λόγο για πέντε λεπτά. ΡΑΧΗΛ ΜΑΚΡΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Δεν θα απαντήσω καθόλου και δεν θα σχολιάσω τα όσα αναφέρθηκαν επί προσωπικού από τον κύριο Υπουργό, καθώς είναι συνηθισμένη η τακτική συκοφάντησης την οποία ακολουθεί. Καταλαβαίνω πολύ καλά την αγωνία του, ωστόσο, λοιπόν, καλούμαστε σήμερα να κυρώσουμε το μνημόνιο κατανόησης στους τομείς των τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών και τις ταχυδρομικές υπηρεσίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Μελετώντας το νομοσχέδιο κύρωσης διαπιστώνουμε την προχειρότητα και την ασάφεια με την οποία έχουν συνταχθεί τα κείμενα που υποτίθεται ότι αποτελούν οδηγό κατανόησης αλλά και ανταλλαγής τεχνογνωσίας μεταξύ των δύο χωρών. Θέματα τα οποία θα μπορούσαν να ρυθμιστούν με απλή αλληλογραφία μεταξύ των αρμοδίων Υπουργείων επιχειρείται να επικοινωνηθούν σαν παραγωγική ανταλλαγή γνώσεων, αλλά και τεχνογνωσίας, που τελικά θα καλεστεί να πληρώσει ο ελληνικός λαός για να στείλουν ορισμένοι τα δικά τους κομματικά παιδιά σε ταξίδια αναψυχής, σε σεμινάρια, συμπόσια, εκθέσεις και σε διαδικασίες ανούσιας και ατελέσφορης συζήτησης. Δεν είναι κάτι που το λέμε εμείς, προκύπτει ξεκάθαρα αλλά και καταγράφεται στην περίπτωση πέντε της πρώτης παραγράφου του άρθρου 3 περί προώθησης δραστηριοτήτων όπως σεμινάρια, συμπόσια και εκθέσεις. Καλά είναι, λοιπόν, τα συμπόσια και οι δεξιώσεις, δεν προκύπτει, όμως, από κάπου το γιατί και το πώς θα υλοποιηθεί η περίφημη ανταλλαγή τεχνογνωσίας των δύο χωρών. Στην περίφημή λίστα των δεκαεπτά συν ένα διαφορετικών τομέων πιθανής συνεργασίας των δύο χωρών δεν υπάρχει ούτε μία συγκεκριμένη αναφορά, ούτε ένα συγκεκριμένο πλάνο, ούτε κάποια εξήγηση παρά μόνο μεγαλόσχημες και εύηχες εκφράσεις του τύπου: Ασφάλεια στο διαδίκτυο, δορυφορικές και ασύρματες επικοινωνίες, ολοκληρωμένα συστήματα διακυβέρνησης. Προκύπτει, λοιπόν, το εύλογο ερώτημα: Πώς θα υλοποιηθούν τα παραπάνω; Με ποιους όρους; Από ποιον; Και τέλος πάντων, αν κάτι από όλα όσα αναφέρονται στο μνημόνιο παραπάνω αποτελεί κάτι περισσότερο από μία απλή έκθεση ιδεών. Συνεχίζοντας στο άρθρο 4 ορίζεται η δημιουργία κοινής επιτροπής χωρίς να αναφέρεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο ποια θα είναι η θεσμική ιδιότητα των συμμετεχόντων σε αυτή. Το αν η επιτροπή θα αποτελείται από μέλη της διοίκησης, συμβούλους του Υπουργού ή απλά κομματικούς φίλους της Κυβέρνησής σας, είναι κάτι που θα θέλαμε τόσο εμείς να πληροφορηθούμε, όσο και ο ελληνικός λαός. Αμφιβάλουμε αν θα το μάθουμε, όπως δεν το μάθαμε όταν σας υποβάλαμε το ερώτημα στην Επιτροπή. Εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να επισημαίνουμε για ακόμη μια φορά τα αυτονόητα και ελπίζουμε ότι έστω και την τελευταία στιγμή θα εισακουστούμε. Πιστεύουμε ότι ο κύριος Υπουργός θα γνωρίζει ότι είναι πάγια τακτική για όλα τα ανεπτυγμένα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναθέτουν σε μέλη της Δημόσιας Διοίκησης τη στελέχωση των αποστολών και επιτροπών –τουλάχιστον με νόημα και ουσιαστική χρησιμότητα- ώστε να παραμένει η διοικητική γνώση μέσα στη Διοίκηση προς όφελος του λαού αλλά και της χώρας. Προκύπτει από κάπου ότι έχει ληφθεί μέριμνα ώστε το προσωπικό που θα στελεχώνει τις αποστολές που θα επισκέπτονται τη γείτονα χώρα, να απαρτίζεται από μέλη της Δημόσιας Διοίκησης; Προκύπτει από κάπου ότι η όποια γνώση αποκτάται από το Μνημόνιο Κατανόησης με την Τουρκία θα αποτελεί εκμεταλλεύσιμο κεφάλαιο και όχι ευκαιρία για εκδηλώσεις τουριστικού χαρακτήρα; Εν προκειμένω, αναρωτιόμαστε ποια ακριβώς θα είναι η χρησιμότητα μιας επιτροπής η οποία δεν διέπεται από κανένα πλαίσιο, τόσο θεσμικά, όσο και οικονομικά, αφού το μόνο που μαθαίνουμε από την ειδική έκθεση που κατατέθηκε στην αρμόδια επιτροπή είναι ότι η υλοποίηση της συμφωνίας -κατά συνέπεια και η ασαφής επιτροπή ειδικών- θα αντλήσει πόρους από πιστώσεις του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων. Στο, δε, άρθρο 5, σχετικά με τα νομικά ζητήματα και τη χρηματοδότηση του διμερούς Μνημονίου, αναφέρονται γενικά και αόριστα διαθέσιμα κεφάλαια, για τα οποία καμμία συγκεκριμένη πληροφορία δεν δίνεται. Αυτά τα γνωρίζουμε και είναι τα αυτονόητα. Αυτά τα οποία σας ρωτήσαμε και εξακολουθούμε να ρωτούμε, είναι και τα ουσιώδη, τα οποία φαίνεται ότι δεν είστε σε θέση να μας απαντήσετε ή απλά δεν θέλετε να απαντήσετε. Θα θέλαμε, επίσης, να θέσουμε ένα ερώτημα, που τείνει να εξελιχθεί σε ρητορικό λόγω της επαναλαμβανόμενης ανικανότητάς σας στη νομοθετική διαδικασία κάθε φορά που καλούμαστε να μελετήσουμε συμφωνίες που φέρνει επί τάπητος η Κυβέρνηση. Με αυτό εννοούμε την έλλειψη οικονομοτεχνικής μελέτης, η οποία και όφειλε να εκπονηθεί και να αναδεικνύει και να αποδεικνύει τα όποια πιθανά οφέλη από την ανταλλαγή τεχνογνωσίας με την Τουρκία για τα Ελληνικά Ταχυδρομεία και τους υπόλοιπους δεκαεπτά τομείς της πιθανής συνεργασίας, όπως αναφέρονται στην κατατεθείσα αιτιολογική έκθεση. Τελικά, ποια είναι η σκοπιμότητα της κύρωσης αυτού του Μνημονίου; Μήπως είναι η ίδια σκοπιμότητα με τα υπόλοιπα είκοσι τέσσερα μνημόνια που υπέγραψε ο κ. Σαμαράς μαζί με τον κ. Ερντογάν με φόντο την άλωση της Κωνσταντινούπολης; Μήπως ο κ. Σαμαράς αρέσκεται στο να αυτοπροβάλλεται, βάζοντας υπογραφές σε κενού περιεχομένου έγγραφα, πολλώ δε μάλλον σε συμφωνίες οι οποίες υποθηκεύουν, αλλά και σπαταλούν άσκοπα δημόσιο χρήμα; Για όλους τους λόγους, λοιπόν, τους οποίους αναφέραμε τόσο στην παρούσα συνεδρίαση της Ολομέλειας, όσο και κατά τη συζήτηση του νομοθετήματος στην Επιτροπή, καταψηφίζουμε το παρόν νομοσχέδιο. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να συναινέσουμε στο ουσιαστικό «τίποτα» και στην κύρωση συμφωνιών, τις οποίες κάνει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός για τη δική του και μόνο προσωπική προβολή. Ευχαριστώ.
