Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας υπέστησαν μία πολιτική ήττα
Στην υπόθεση των τιμών των φαρμάκων, ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας υπέστησαν μία πολιτική ήττα. Ο κ. Τσίπρας υιοθέτησε μία αντιπολιτευτική θέση ενάντια στη λογική αλλά και στην ιδεολογία που υποτίθεται ότι πρεσβεύει, απομονώθηκε πλήρως στη Βουλή και αναγκάστηκε να καταφύγει σε διαδικαστικά τερτίπια για να μειώσει τις αρνητικές εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν σε βάρος του και βεβαίως τις συνέπειες μιας χαμένης μάχης σ’ ένα ευαίσθητο για την κοινή γνώμη πεδίο.
Το λάθος από πλευράς τακτικής για τον αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν ότι δεν κατάλαβε έγκαιρα ούτε ότι η θέση που υπερασπιζόταν ήταν αδύναμη ούτε ότι η μάχη ήταν νομοτελειακά χαμένη. Ενώ θα μπορούσε να αφήσει στους επιτελείς την καθοδήγηση του στρατεύματος, έσπευσε να μπει μπροστά ο ίδιος και εκτέθηκε.
Δεν γνωρίζουμε ποιο θα είναι το κόστος της ήττας στη συγκεκριμένη μάχη για τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχει λόγο ο υπογράφων να συνταχθεί με τον υπουργό Υγείας Αδωνι Γεωργιάδη και τις άμεσες ή έμμεσες κατηγορίες του ότι με τη θέση που πήρε (ο ΣΥΡΙΖΑ) εξυπηρετεί συμφέροντα. Το πιθανότερο είναι ότι η υπόθεση αυτή δεν θα επηρεάσει σοβαρά τις προοπτικές του κόμματος για τη διεκδίκηση της πρώτης θέσης στις επόμενες εκλογές, ιδιαίτερα αν η χρονική απόσταση που θα μεσολαβήσει είναι σχετικά μεγάλη. Η εμπειρία, άλλωστε, έχει δείξει ότι πρώτον, η ελληνική κοινή γνώμη έχει κοντή μνήμη, δεύτερον, ότι συγχωρεί τα λάθη και τις ανοησίες και αντίθετα δέχεται τον λαϊκισμό και τις υπερβολές στα κόμματα που είναι «καβάλα στο κύμα». Αν είναι και όταν είναι «καβάλα στο κύμα».
Από την άλλη πλευρά, η συγκεκριμένη μάχη και κυρίως η έκβασή της θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως δίδαγμα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Να μάθει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αντιπολίτευση δεν σημαίνει «όχι» σε όλα και ότι η συνεχής καταγγελία έχει όρια. Οτι η άσκηση της αντιπολίτευσης δεν περιορίζεται στην άρνηση και στην καταγγελία, αλλά απαιτεί και προτάσεις. Οτι η υιοθέτηση θέσεων αντίθετων από εκείνες της κυβέρνησης, προϋποθέτει προετοιμασία και μελέτη, δεν εξαντλείται σε άναρθρες κραυγές και σε αντιφατικές τοποθετήσεις. Και ότι το «αύριο» έρχεται πάντα και επομένως θα αναγκαστεί να διαχειριστεί αυτά που υποστηρίζει σήμερα. Με λίγα λόγια, υπάρχει πάντα το θέμα της αξιοπιστίας, εκτός και αν ο κυνισμός αποτελεί αυτοσκοπό. Με την έννοια ότι ένα κόμμα της αντιπολίτευσης δικαιούται να λέει ό,τι να ’ναι και να υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, προκειμένου να βλάψει την κυβέρνηση και να κατακτήσει την εξουσία. Μετά, έχει ο Θεός, αφού ο ελληνικός λαός έχει κοντή μνήμη ή, ακόμη χειρότερα, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου... δεν καταλαβαίνει και πολλά.
Θα ήταν βέβαια αφελές να περιμένει κανείς ότι η υπόθεση των φαρμάκων θα θεραπεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Εχει εμπεδώσει την αντιπολιτευτική του τακτική και δυστυχώς δεν δείχνει διατεθειμένος να την αλλάξει. Πιστεύει ότι έτσι θα έλθει στην εξουσία και αυτό του αρκεί. Μετά, βλέπει και βλέπουμε...
