Ο Παπανδρέου στη νέα ιστοσελίδα της Αριάννα Χάφινγκτον (Βίντεο)
- Υποστηρίζει ότι η Ε.Ε. δημιουργήθηκε ως ένα project ειρήνης, ώστε να μην ξαναπροκύψει ποτέ ένας παγκόσμιος πόλεμος. Σταδιακά αυτό το project εξελίχθηκε σε μια συνεργατική προσπάθεια όλοι οι λαοί της Ευρώπης, παρά τις όποιες διαφορές τους, δούλεψαν μαζί, μεταφέροντας μέρος της κυριαρχίας τους με σκοπό να ενισχύσουν τα συμφέροντά τους.
- Επισημαίνει την αναγκαιότητα της συνεργασίας, η οποία θα συστήσει κοινές αξίες για μια πιο ανθρώπινη παγκοσμιοποίηση. Αυτές οι κοινές αξίες θα καταπολεμήσουν κατά τον ίδιο τον σωβινισμό, τον νεοεθνικισμό και τον εξτρεμισμό, που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.
- Απορρίπτει το υπάρχον μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, όπου η ανταγωνιστικότητα υπαγορεύεται από τις αγορές, που επιβάλλουν χαμηλούς μισθούς, σε έλλειψη συλλογικών συμβάσεων, την οικολογική υποβάθμιση και την υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών
- Πιστεύει πως η Ε.Ε. πρέπει να επενδύσει όχι σε μια τέτοιου είδους ανταγωνιστικότητα, όχι στο project της ανισότητας, (inequality), αλλά στο project της ποιότητας (quality), που σημαίνει επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα, στην πράσινη ανάπτυξη, στις υποδομές, στο διαδίκτυο.
- Θεωρεί ότι η κρίση δημοσίου χρέους της Ε.Ε. δεν αντιμετωπίζεται μόνο με τη λιτότητα, αλλά και με την ανάπτυξη (Growth Story), δηλαδή αλλαγή μοντέλου με έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα, Ωστόσο ο Παπανδρέου επισημαίνει τις σύγχρονες προκλήσεις, όπως: η οικονομική κρίση, η συγκέντρωση εξουσίας-πλούτου, η κλιματική αλλαγή, το βάθεμα ανισοτήτων.
- Τονίζει ότι, σήμερα, υπάρχουν η εκπαίδευση, η πρόσβαση στην πληροφορία και πόροι που δεν υπήρχαν στο παρελθόν, όπως πλούτος, τεχνολογία, γνώση, ικανότητες, που μπορούν να αντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις. Αυτά τα προβλήματα όμως είναι υπεράνω των εθνών, ωστόσο τα κόμματα, οι θεσμοί είναι εθνικοί και όχι παγκόσμιοι. Η πολιτική , υποστηρίζει, δεν είναι πλέον εθνική, αλλά το ζήτημα δημοκρατίας αποκτά υπερεθνική, παγκόσμια χροιά.
Μια ενωμένη Ευρώπη μπορεί, για τον Γ. Παπανδρέου, να αντιμετωπίσει την οικομική κρίση, προτείνοντας ο ίδιος των φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και την φορολόγηση των επιχειρήσεων με σκοπό την επανεκπαίδευση των εργαζομένων και το περιβάλλον.
Η διαφορετικότητα σε επίπεδο Ε.Ε., για τον Παπανδρέου, είναι πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα και πάνω σ’ αυτό μπορεί να οικοδομηθεί η Ευρώπη των πολιτών, όπου η διαφορετικότητα, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών θα πετύχει την εξανθρώπιση των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Συνεργάτες του Πρώην πρωθυπουργού υποστηρίζουν πως τα όσα λέει ο Γ. Παπανδρέου αποδεικνύουν αυτό που έχει πει κατά καιρό ο ίδιος, ότι πάντοτε θα υπερασπίζει τις αρχές και τις αξίες του, οι οποίες είναι γνωστές και οι οποίες στράτευσαν στο πλευρό του ανθρώπους όλων των δημογραφικών αποχρώσεων. Ο Γ. Παπανδρέου μιλά για το δικό του όραμα σχετικά με την Ενωμένη Ευρώπη, μια ατζέντα που θα μπορούσε εύκολα να αποτελεί ατζέντα ενός υποψήφιου Προέδρου της Κομισιόν.
Και προσθέτουν: Με αφορμή τα όσα λέει ο Γ. Παπανδρέου για την Ενωμένη Ευρώπη, μπορούμε να οραματιστούμε το “βήμα μετά” του οράματος που είχε και το οποίο διεκόπη βίαια και ανήθικα τον Νοέμβρη του 2011. Το όραμα αυτό, που το ονομάζουν με το κωδικό όνομα “Papandreou Plus”, πρέπει να προσθέσει, λένε, αυτό που λείπει σήμερα από την Ελλάδα, το όραμα μιας Ελλάδας που δεν κλείνεται στα όρια του εθνικισμού, των ανισοτήτων, του επαρχιωτισμού, αλλά της Ελλάδα που ανοίγεται στον κόσμο, που ενσωματώνει τις μειονότητες, τους αποκλεισμένους, πετυχαίνοντας έτσι τους στόχους της. Για παράδειγμα ο νόμος για την Ιθαγένεια είχε ως στόχο την ενσωμάτωση των μεταναστών και την έκθεσή τους σε αξίες όπως του κοσμοπολιτισμού και της ανεκτικότητας.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έφτιαξε την Ελλάδα των “δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έβαλε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ο Ανδρέας Παπανδρέου ένωσε τους Έλληνες και εκδημοκράτισε τη χώρα. Κοινή συνισταμένη ότι και οι τρεις προσέθεσαν κάτι που πριν δεν υπήρχε, ξεπερνώντας την συντηρητική αντίληψη της “μικράς και εντίμου Ελλάδος”.
Το όραμα “Papandreou Plus” όχι μόνο μπορεί να φέρει τη διαφάνεια και τη συμμετοχικότητα στους θεσμούς (βλ. ανάλυση “Για ένα νέο Σύνταγμα της Αλλαγής”), αλλά ταυτόχρονα μπορεί να πετύχει την προόδο και τον εκδημοκρατισμό, υπό το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης και των ευρωπαϊκών αξιών, κάτι που λείπει παντελώς σήμερα από το δημόσιο χώρο. Γιατί; Ο λόγος απλός: Όλες οι πολιτικές δυνάμεις είτε θέλουν να αφαιρέσουν ή να αναδιανείμουν τα ήδη υπάρχοντα, αδιαφορώντας στην λησμονημένη πράξη της πρόσθεσης. Εξ ου και η λυσσαλέα πρόθεση των ΜΜΕ να του “αφαιρέσουν” το δικαίωμα να μιλάει δημόσια.
Πηγή: matrix.gr
