Π. Κουκουλόπουλος: Με τις αποφάσεις για τις τριπλές εκλογές προστατεύουμε τους θεσμούς
Και βέβαια η αμηχανία έχει ενταθεί και επιταθεί για την Αξιωματική Αντιπολίτευση για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί τα πράγματα έχουν μία άλλη πορεία από αυτήν που είχαν προβλέψει. Αναφέρομαι βέβαια στο πρωτογενές πλεόνασμα που αναδεικνύεται κάθε μέρα που περνάει ότι είναι το ισχυρότερο διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της Κυβέρνησης, σε μια πολύ σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα.
Άλλες ήταν οι αυτοεκπληρούμενες προφητείες, με τις οποίες πολιτευόταν και πορευόταν η Αντιπολίτευση και ιδιαίτερα η Αξιωματική, αλλά και βέβαια είναι έκδηλη και πρόδηλη η αμηχανία σε ό,τι αφορά ειδικότερα το σταυρό, γιατί καταρρέει μία ολόκληρη στρατηγική που εκπονήθηκε και εκφωνήθηκε εγκαίρως και έλεγε ότι οι τριπλές εκλογές, οι τριπλές κάλπες του Μαΐου είναι δημοψήφισμα. «μνημόνιο - αντιμνημόνιο». Αυτό δεν υπάρχει, γιατί ο αγώνας της Κυβέρνησης είναι να βγούμε από το μνημόνιο. Ήδη έχει καταστεί κενό γράμμα το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος.
Αλλά η λογική του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει κάθε μέρα απαντήσεις στους μαζικούς χώρους που δείχνουν ότι οι πολίτες αδιαφορούν γι’ αυτές τις λογικές. Την πιο ηχηρή απάντηση την πήρε προχθές από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, όπου στη συνέχεια και άλλων αναμετρήσεων -όπως στο Οικονομικό και Τεχνικό Επιμελητήριο- οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είδαν από πολύ μακριά την πλάτη άλλων δυνάμεων, γιατί οι πολίτες έχουν τις δικές τους προτεραιότητες και όχι βέβαια τη λογική με την οποία πέρασε καλά δύο χρόνια τώρα η Αντιπολίτευση -και ιδιαίτερα η Αξιωματική- βλέποντας τα ποσοστά της να γιγαντώνονται, μιλώντας με ευκολία γύρω από δύο λέξεις «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» και πάει λέγοντας.
Αποτέλεσμα αυτής της σύγχυσης δεν είναι μόνο ο σταυρός, είναι και αυτά που ακούσαμε από την αγαπητή καθ’ όλα συνάδελφό μας προχθές, την κυρία Δούρου, η οποία κατεβαίνει ως περιφερειάρχης Αττικής και η οποία είπε ότι «αλλιώς μαζεύουν τα σκουπίδια οι μνημονιακοί και αλλιώς οι αντιμνημονιακοί». Εγώ έχω κάνει δεκαεννιά χρόνια δήμαρχος. Θέλω να θυμίσω στην κυρία Δούρου ότι τα σκουπίδια τα μαζεύουν οι δήμαρχοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Οι περιφερειάρχες -γιατί για περιφερειάρχης βάζει υποψηφιότητα- ιδιαίτερα στην Αθήνα έχουν την ευθύνη για τη διάθεση των απορριμμάτων. Οι αντιμνημονιακοί περιφερειάρχες δεν έχουν πρόβλημα πώς θα τα μαζεύουν, έχουν πρόβλημα που θα τα πάνε.
Με τη λογική του κ. Τσίπρα στην Κερατέα, πρέπει να τα πάμε στη σελήνη τα σκουπίδια της Αττικής, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ θωπεύει όλες τις κοινωνίες που δεν θέλουν πουθενά ΧΥΤΑ, που δεν θέλουν πουθενά εγκατάσταση επεξεργασίας απορριμμάτων. Με αυτήν την Ελλάδα πλαγιάζει κάθε βράδυ και ξυπνάει κάθε πρωί ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Με την Ελλάδα που χρόνια τώρα αδυνατεί να χωροθετήσει μία υγειονομικά και περιβαλλοντικά αποδεκτή εγκατάσταση απορριμμάτων.
Εμείς με αυτήν την Ελλάδα δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να συμβιβαστούμε, με μια Ελλάδα που δεν μπορεί να χωροθετήσει ούτε μία εγκατάσταση διαχείρισης απορριμμάτων.
Ας έρθουμε λιγάκι στο θέμα του σταυρού. Το Μάη έχουμε πρώτα απ’ όλα ευρωεκλογές. Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες αποφάσεις. Είναι καθαρό ότι δεν μπορεί να συνεχίσει τον ίδιο δρόμο της απόλυτης δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλλει λιτότητα και αδιαφορεί για την ανάπτυξη και για την αλλαγή της ισορροπίας ανάμεσα στις δημοσιονομικές και αναπτυξιακές πολιτικές.
Γίνεται και κάτι άλλο όμως το Μάιο, ότι οι πολιτικές ομάδες και ιδιαίτερα οι δύο μεγάλες, του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Λαϊκού Κόμματος, αναδεικνύονται σε πολύ πιο σοβαρούς πρωταγωνιστές των ευρωπαϊκών εξελίξεων, γιατί με την ψήφο του Ευρωκοινοβουλίου, των Ευρωβουλευτών δηλαδή που θα εκλέξουμε, θα επιλεγεί η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Ευρωπαίος δηλαδή πολιτικός και τεχνοκράτης παράλληλα, ο οποίος θα αντικαταστήσει τον κ. Μπαρόζο, τον κ. Ντελόρ. Ο Ντελόρ ήταν ο πιο γνωστός Πρόεδρος Επιτροπής μέχρι τώρα, γι’ αυτό κάνω αναφορά στο όνομά του.
Είναι μία απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος από την πρώτη μέρα που ονομάζεται δημοκρατικό έλλειμμα. Το γεγονός, δηλαδή, ότι το Ευρωκοινοβούλιο πρακτικά γνωμοδοτεί και κλειστοί μηχανισμοί όπως είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφασίζουν. Είναι μέρος του μεγάλου προβλήματος που λέγεται δημοκρατικό έλλειμμα.
Αυτό είναι το πλαίσιο και το «τοπίο», αλλά κάποιοι θέλουν να κάνουμε δημοψήφισμα. Μάλιστα, μέσα στη λογική του δημοψηφίσματος έβαλαν και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, περιφρονώντας προκλητικά τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και των περιφερειακών κοινωνιών, αδιαφορώντας πρακτικά για τους θεσμούς. Αυτή είναι η λογική των δημοψηφισμάτων και στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας εγκαίρως ονόμαζε συλλήβδην όλους τους δημάρχους απαξιωτικά «βλαχοδημάρχους», για να τελειώνει και με το θέμα των τοπικών ζητημάτων. Αυτή είναι μια ολοκληρωμένη στρατηγική που όμως κατέρρευσε. Δεν υφίσταται αυτή η λογική.
Από την πλευρά μας και αφού είναι γνωστό το γεγονός ότι έχουμε μια απόλυτη προσήλωση στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και μια ιστορική ταύτιση με τους αποκεντρωμένους θεσμούς, είχαμε ένα δίλημμα από την αρχή για τις ευρωεκλογές. Ξέραμε, όπως ξέρει κάθε λογικός συνάδελφος στην Αίθουσα, αλλά και κάθε λογικός Έλληνας πολίτης, ότι η τριπλή κάλπη, η διπλή, αν θέλετε, ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές, είναι από μόνη της κάπως προβληματική. Έχει ένα πρόβλημα από μόνη της. Είναι ένα πείραμα αυτό που κάνουμε στην Ελλάδα. Δεν είναι de facto σωστή η πρόβλεψη του «Καλλικράτη». Δεν προκύπτει από πουθενά αυτό. Θα το δοκιμάσουμε.
Είχαμε, λοιπόν, δύο μεγάλες προκλήσεις. Η πρώτη ήταν πώς θα κρατήσουμε όρθιο το νόημα των ευρωπαϊκών εκλογών που έχουν συγκεκριμένα διακυβεύματα, το δημοκρατικό έλλειμμα, την αλλαγή των πολιτικών, την ίδια την ανάγκη να συνεχίσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα με ριζικές αλλαγές στο εσωτερικό του και από την άλλη την προστασία των θεσμών με τους οποίους έχουμε ισχυρή ταύτιση. Ή έπρεπε να προτείνουμε στον Υπουργό Εσωτερικών, ως κόμμα που συμμετέχει στην Συγκυβέρνηση και τη στηρίζει, να διαχωριστούν αυτές οι δύο εκλογές ή έπρεπε να οδηγηθούμε σε αποφάσεις ώστε να διαφυλάξουμε το κύρος των θεσμών και το κύρος των εκλογών.
Έτσι, λοιπόν, την προηγούμενη εβδομάδα σε συμφωνία με την Κυβέρνηση και το άλλο συγκυβερνών κόμμα, όχι στα πλαίσια μιας μεθόδευσης, όπως εξήγησα αναλυτικά, αλλά με μοναδικό μέλημα την προστασία των θεσμών, μεταθέσαμε την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών διακριτά, έτσι ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή πιθανότητα λογικών δημοψηφίσματος που είναι καταστροφική για τους θεσμούς και τις κοινωνίες. Στη συνέχεια, εναρμονισμένοι με τα ευρωπαϊκά δρώμενα, στα οποία ήδη αναφέρθηκα, με κορυφαίο αυτό της εκλογής του Προέδρου της Επιτροπής για πρώτη φορά από το Ευρωκοινοβούλιο, φέρνουμε και εμείς πιο κοντά την ελληνική κοινωνία με την πρωτοβουλία για το σταυρό. Αυτό είναι όλο.
Γιατί θέλουμε να «δαιμονοποιούμε» καταστάσεις και να μιλάμε με όρους καχυποψίας και δεισιδαιμονίας σ’ αυτή την Αίθουσα και σ’ αυτή τη χώρα, όταν τα προβλήματα είναι μπροστά μας καθαρά και εξίσου καθαρές πρέπει να είναι οι απαντήσεις; Νομίζω ότι είναι άκρως υποκριτικό η αμφισβήτηση για το σταυρό να προέρχεται από δυνάμεις που σε όλες τις προηγούμενες αναμετρήσεις ευρωεκλογών είχαν ως «σημαία» τους την ανάγκη σταυροδοσίας των Βουλευτών και όχι ορισμού-διορισμού τους από τους πολιτικούς αρχηγούς. Είναι άκρως υποκριτικό αυτό.
Όσο για το ότι έρχεται αργά η τροπολογία, η απάντηση είναι ότι πολλά πράγματα τα κάνουμε αργά στη χώρα. Αν τα είχαμε κάνει νωρίτερα, δεν θα είχαμε υποστεί όσα υπεστήκαμε. Δεν είναι επιχείρημα το ότι στην Ελλάδα της κρίσης αυτό έρχεται αργά. Αν υπάρχει σκοπιμότητα από την πλευρά της Κυβέρνησης, ας αποδειχθεί και δεν θα ψηφίσουμε ούτε εμείς τη ρύθμιση αυτή. Αν, όμως, έχει να κάνει με μία διαφωνία αρχής, τότε πρέπει να έχουμε έναν καθαρό λόγο και όχι ένα λόγο υποκριτικό και προσχηματικό.
Τέλος, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην πω ότι σχετικά με το θέμα του ασυμβίβαστου που έχει προκύψει, το ζήτημα είναι απολύτως καθαρό. Εγώ άκουσα με προσοχή και τον Υπουργό που μίλησε και για το πολιτικό ασυμβίβαστο που έχουν δικαίωμα τα κόμματα να κρατήσουν. Εγώ θέλω να σας πω ότι είναι μία θέση αρχής, κύριε Υπουργέ. Μπορούμε να τη συζητήσουμε. Είναι προς συζήτηση όλα τα ζητήματα, ακόμα και τα ζητήματα αρχής, αν υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα για να αλλάξουν.
Πιστεύω ότι γενικά κωλύματα και ασυμβίβαστα δεν είναι καλό να τα θίγουμε πριν από εκλογές. Αυτή είναι μια γνώμη προσωπική –επειδή μιλάω ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος– μια καθαρά προσωπική μου γνώμη, κύριε Πρόεδρε, και θέλω να την καταθέσω. Πιστεύω ότι όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή έναν εκλογικό νόμο, αν έχουμε μια ευρεία συναίνεση μέσα στην Αίθουσα, μπορούμε και να τα αλλάξουμε. Ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με κωλύματα γενικά και ασυμβίβαστα πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και πολύ σκληρός πυρήνας της εκλογικής νομοθεσίας, για να τα θίγουμε και να τα πειράζουμε.
Κατ’ αυτήν την έννοια, πιστεύω ότι πρέπει το ασυμβίβαστο να διατηρηθεί ως έχει σε αυτές τις ευρωεκλογές και ήρεμα και ώριμα να συζητήσουμε αν έχει ή δεν έχει νόημα, την επομένη των εκλογών. Γιατί είναι άλλης κλίμακας θέματα αυτά. Θεωρώ ότι έχουν ένα ειδικό βάρος, όχι μεγαλύτερο, αλλά εντελώς διαφορετικό. Είναι άλλης ποιότητας τα θέματα ασυμβιβάστου και κωλυμάτων. Αυτή είναι γενικότερα η γνώμη μου και πιστεύω ότι θα πρέπει να εξακολουθήσει να ισχύει».
