Π. Κουκουλόπουλος: Χρειαζόμαστε εθνική συναίνεση βασισμένη στην αλήθεια
«Η χώρα χρειάζεται συναίνεση, χρειάζεται εθνική συνεννόηση, αλλά δεν μπορεί να οικοδομηθεί η εθνική συνεννόηση παρά μόνον πάνω στην αλήθεια. Χρειάζεται σταθερότητα και το ΠΑΣΟΚ συμβάλλει σε αυτό, όπως και η Νέα Δημοκρατία φυσικά. Όμως δεν υπάρχει άλλη οδός -όχι για την Κυβέρνηση, αλλά για όλο το πολιτικό σύστημα- από την αλήθεια.
Δεν ήθελα να ξεκινήσω έτσι. Να πούμε μία κουβέντα καθαρή. Ο Γιώργος Παπανδρέου ως επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ προεκλογικά το 2009, όταν επισκέφθηκε τη Γενική Γραμματεία Εσόδων –το ΜΗ.Κ.Υ.Ο. τότε- που ήταν τα 30 δισεκατομμύρια παλαιά ανείσπρακτα, είχε πει «λεφτά υπάρχουν» και διερωτήθηκε: «Πού είναι τα λεφτά;». Αυτό ήταν όλο. Ότι υπήρξε ομάδα αρχιτεκτόνων μέσα στο ΠΑΣΟΚ, που έλεγε μετ’ επιτάσεως «λεφτά υπάρχουν», ναι, είναι αλήθεια, μόνο που άπαντες οι αρχιτέκτονες βρίσκονται αλλού, μας έχουν αφήσει εδώ και χρόνια.
Η διαφορά είναι ότι εδώ έχουμε κλασική περίπτωση πλάνης, που ως δευτέρα είναι χείρων της πρώτης, και ότι εν μέσω κρίσης έχουμε εξαγγελίες ισοδυνάμων μέτρων από ανθρώπους που δεν έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά είναι και στην ηγεσία της Κυβέρνησης. Και αναφέρομαι στον Πρωθυπουργό. Έχει μεγάλη διαφορά.
Επίσης, η δημοσιονομική απόσταση που καλύψαμε -γύρω στα 27 δισεκατομμύρια- από το 2009 μέχρι σήμερα οφείλεται κατά τα 22/27 στις αποφάσεις που σήκωσε μόνο του το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα 5 είναι αυτές που σηκώσαμε μαζί με τη Νέα Δημοκρατία και για ένα μικρό διάστημα μαζί και με την ΔΗΜΑΡ. Αυτές είναι οι αλήθειες.
Μιας και ξεκίνησα έτσι θέλω να πω ότι μιλάμε σήμερα για το 2012. Ας το δούμε λιγάκι πολιτικά, γιατί για τα οικονομικά υπήρξαν επαρκέστατες εισηγήσεις από όλα τα κόμματα. Εγώ άκουσα σχεδόν όλους τους Εισηγητές και Ειδικούς Αγορητές. Υπήρξαν επαρκείς προσεγγίσεις, με την οπτική γωνία του καθενός κόμματος, για τα οικονομικά, τον Απολογισμό και τον Ισολογισμό του 2012. Το 2012, όμως, καθαρά πολιτικά τι είναι; Είναι το έτος στο οποίο εδώ μέσα στη Βουλή, όταν ψηφίζεται το δεύτερο μνημόνιο, γεννιέται το νέο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Σήμερα, αν θέλουμε να κάνουμε απολογισμό του 2012 -όχι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτικό- θα πρέπει να διερωτηθούμε και να αναρωτηθούμε τι απαντήσεις έδινε ο καθένας από εμάς στα μείζονα θέματα του 2012 και ποια είναι η εξέλιξη αυτών των ζητημάτων.
Έτσι, λοιπόν, το 2012 υπήρξε η υλοποίηση της απόφασης του Οκτωβρίου του 2011 για το PSI. Δεν είναι υποκριτικό αυτοί που κατήγγειλαν το μεγαλύτερο «κούρεμα» στην ιστορία των οικονομιών του ανεπτυγμένου κόσμου που έγινε με το PSI να μιλάνε σήμερα για βιωσιμότητα του χρέους, παραγνωρίζοντας την τεράστια σημασία που είχε τότε το PSI;
Δεν είναι παράδοξο να καταγγέλλεται τότε το δεύτερο μνημόνιο που είναι τελικά, μεταξύ των άλλων, η συμφωνία για την τελευταία προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών με έναν κλασσικό τρόπο, μέσα από δανειακά κεφάλαια των ευρωπαϊκών κρατών προς την Ελλάδα, αντί για «κούρεμα» των καταθέσεων όπως έγινε στην Κύπρο; Επίσης, προς τα εκεί βλέπετε ότι βαδίζει η Τραπεζική Ένωση. Προχθές έκλεισε συμφωνία και αναφέρει ότι η σειρά κατανομής των βαρών, όταν έχουν προβλήματα οι τράπεζες, από τούδε και στο εξής είναι: οι μέτοχοι, οι καταθέτες και στη συνέχεια θα έρχεται να συνδράμει ένας κεντρικός ευρωπαϊκός μηχανισμός. Είναι η χρονιά που η απόλυτη άρνηση συναίνεσης και συνεννόησης μάς οδηγεί σε διπλές εκλογές χωρίς κανένα νόημα.
Μιας και μιλούσα για τράπεζες, θα ήθελα να θυμίσω -και να υπογραμμίσω- αυτό που είπε ο Εισηγητής μας πριν από λίγο: Ανάμεσα στις διπλές εκλογές έφυγαν καταθέσεις 15 δισεκατομμυρίων από τις τράπεζες. Έχει αποτιμήσει κανείς τις συνέπειες; Η έλλειψη συνεννόησης και η ισχνή πλειοψηφία λόγω της «ερμαφρόδιτης» στάσης της ΔΗΜΑΡ το Νοέμβριο του 2012 στο τρίτο μνημόνιο, εξασθενεί τη φωνή του ΠΑΣΟΚ και πάμε και δίνουμε 11 δισεκατομμύρια για να αγοράσουμε χρέος της χώρας μετά από είκοσι χρόνια. Έτσι, δημιουργείται το δημοσιονομικό κενό και ανακυκλώνεται ένας διάλογος. Αυτές είναι οι αλήθειες του 2012.
Μια άλλη μεγάλη αλήθεια είναι η πλάνη των Ελλήνων πολιτών για το «κούρεμα» των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων. Για πολλοστή φορά από το Βήμα της Βουλής σάς λέω επίσημα ότι είναι πολύ μεγαλύτερο το χαρτοφυλάκιο του ΙΚΑ σήμερα που άκουσε τις υποδείξεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης –και τότε Υπουργού Οικονομικών- και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, του κ. Βενιζέλου και του οικονομικού επιτελείου. Αυτό, ξέρετε από ποιον αντιμετωπίστηκε πιο απαξιωτικά; Από τον τότε Τομεάρχη των οικονομικών της Ν.Δ., τον κ. Νικολόπουλο, ο οποίος είπε ψεύτη δημοσίως -είκοσι μέρες πριν τις εκλογές- τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και μίλησε για «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Συναγωνιζόταν τα blogs ο Τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας και οδηγούσε τις διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων σε πραγματικά τεράστιες απώλειες. Ποιος πρέπει να απολογηθεί; Το ΠΑΣΟΚ ή το νέο πολιτικό σύστημα που γεννήθηκε πάνω σε ένα ψεύδος και σε μία πλάνη;
Είμαστε εδώ γιατί η αλήθεια είναι η μόνη οδός για τη χώρα. Το ΠΑΣΟΚ έχει τη δύναμη να κάνει μία νέα αφετηρία, γιατί έχει μαζί του το μεγάλο όπλο της αλήθειας. Εμείς δεν μιλήσαμε ούτε για ισοδύναμα μέτρα και ούτε για οτιδήποτε απ’ όλα αυτά προεκλογικά. Είχαμε μία πάρα πολύ καθαρή θέση και η γραμμή μας αυτή δικαιώνεται από τις εξελίξεις. Γι’ αυτό και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό να το πείτε στον Πρόεδρό σας -που δεν είναι σήμερα παρών- ο οποίος μας κάλεσε ξανά προχθές από τα Γιάννενα να πάρουμε τις ευθύνες και είπε ότι θα είμαστε καλοδεχούμενοι στο ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα θα κάνουμε πίσω εμείς, τώρα που ολοκληρώνεται η προσπάθεια; Τώρα, που αποδεικνύεται ότι όλες οι εικασίες ήταν απλά εικασίες; Τώρα που έχετε στρατηγικό αδιέξοδο; Και γιατί να έχουμε πρόβλημα εμείς και να μην έχουν πρόβλημα οι άλλοι; Ας μιλήσουμε για σήμερα, όπως ζήτησαν πολλοί ομιλητές. Γιατί σήμερα πρέπει να δώσουμε απαντήσεις. Εγώ συμφωνώ και με την Αντιπολίτευση και με όλους τους συναδέλφους που μίλησαν για το σήμερα.
Εγώ, λοιπόν, έχω μερικά ερωτήματα.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια είχαμε ιστορικές τομές.
Ιστορική τομή πρώτη: Η νέα γενιά της πατρίδας προφανώς και πιέζεται αφόρητα, προφανώς και πάρα πολύ νέοι έχουν φύγει στο εξωτερικό, όμως είναι η πρώτη γενιά μετά από σαράντα χρόνια που έχει αποκόψει εντελώς τα όνειρά της από ένα βόλεμα στο κράτος. Είναι ιστορική τομή για την Ελλάδα αυτό. Μπορούμε να νοήσουμε κανένα αναπτυξιακό μοντέλο χωρίς αυτό; Μπορούμε να νοήσουμε ένα σύγχρονο κράτος, που είναι το μεγάλο έλλειμμα της χώρας, χωρίς την έννοια του κρατικού υπαλλήλου που νομοθετήθηκε με το ν.4024/2011; Μπορούμε να νοήσουμε ένα ισχυρό κράτος χωρίς ισχυρούς αποκεντρωμένους θεσμούς; Και κάποιοι, σαν την Αξιωματική Αντιπολίτευση, επιχείρησαν ατυχώς να μας πουν ότι πρέπει να κάνουμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου δημοψήφισμα -λέει- για το μνημόνιο από το οποίο βέβαια βγαίνουμε;
Μπορούμε να νοήσουμε την ανάπτυξη χωρίς τράπεζες; Είναι ή δεν είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα, που τώρα ολοκληρώνεται, όλου αυτού του προγράμματος και των θυσιών του ελληνικού λαού; Πώς θα κάνεις ανάπτυξη; Με τράπεζες κλειστές; Και με ποιον τρόπο;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο στην παρούσα Περίοδο της Βουλής έχει αλλάξει τρεις φορές θέση. Θα μας πει επιτέλους πώς εννοεί την ανακεφαλαιοποίηση, εκτός από το να καταγγέλλει;
Όταν βγήκε ο κ. Ντράγκι το καλοκαίρι του 2012 -μιας και μιλάμε για το 2012- και υποστήριξε τη θέση ότι θα πρέπει να εξετάσουμε τη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού που θα αναλάβει εξ ολοκλήρου το κόστος της ανακεφαλαιοποίησης εμείς είπαμε ότι συμφωνούμε. Το είχαμε πει και νωρίτερα. Είπαμε, όμως, ότι αυτό θα έχει μία συνέπεια, ότι το κουμάντο των ελληνικών τραπεζών περνάει στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο ΣΥΡΙΖΑ το είπε, αλλά μόλις συνειδητοποίησε αυτό, έκανε ένα βήμα πίσω.
Ποια είναι η θέση σας ακριβώς για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Για να ξέρω. Εμείς και θέση έχουμε και πεπραγμένα και τη θέση μας τη λέμε σταθερά από την αρχή. Κάποιοι άλλοι λένε τις επιθυμίες τους που τις αλλάζουν, λες και είναι παραγγελία αναψυκτικού, τρεις φορές το χρόνο. Πείτε μας μία θέση, για να καταλάβουμε.
Μπορεί κανείς να νοήσει την ανάπτυξη χωρίς τις δυναμικές πρωτοβουλίες της νέας γεωργίας στον πρωτογενή τομέα; Μπορεί να νοήσει κανείς την ανάπτυξη με την υιοθέτηση της παλιάς κλασσικής λογικής «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά», την οποία μας φέρνετε ακόμα και σήμερα στη Βουλή, χωρίς καμία πολιτική και νοητική επεξεργασία, κατά την ταπεινή μου γνώμη;
Μπορεί κανείς να νοήσει την ανάπτυξη χωρίς φορολογική δικαιοσύνη; Και αν πιστεύουμε στη φορολογική δικαιοσύνη, μπορεί να υπάρξει χωρίς τα εργαλεία που ψήφισε μόνο του το ΠΑΣΟΚ; Τα έχουμε καταθέσει δέκα φορές το τελευταίο δίμηνο εδώ μέσα και όλοι ψηφίζατε στις ονομαστικές ψηφοφορίες «ΚΑΤΑ» -όλα τα κόμματα, ανεξαιρέτως. Πώς θα υπάρξει φορολογική δικαιοσύνη χωρίς αυτά τα εργαλεία που μόνοι μας θεσμοθετήσαμε;
Γι’ αυτό ψηφίζουμε τον Απολογισμό και Ισολογισμό, αλλά πιστεύω ότι μετά από έναν τεράστιο αγώνα με οδυνηρές θυσίες για τον ελληνικό λαό, αυτή η πορεία που μόνοι μας ξεκινήσαμε, σήμερα φτάνει κάπου.
Σήμερα υπάρχει ανάγκη να οικοδομήσουμε όλοι μαζί μία νέα εθνική συναίνεση. Το νέο πολιτικό σύστημα που γεννήθηκε το 2012 αποδείχθηκε και αποδεικνύεται κάθε μέρα πολύ παλαιότερο από το παλιό με τις θέσεις που έχει.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις λογικές αυτές και ας ανοίξουμε έναν ειλικρινή διάλογο για τα πραγματικά ζητήματα της χώρας, ώστε να εκπέμψουμε ένα μήνυμα ενότητας σε όλο τον ελληνικό λαό, ένα μήνυμα αισιοδοξίας στη νέα γενιά. Γιατί αν είμαστε ενωμένοι και κινηθούμε στην οδό της αλήθειας, θα δώσουμε απαντήσεις σε όλη την ελληνική κοινωνία που μαστίζεται από την κρίση. Και πάνω απ’ όλα να δώσουμε στις νέες και στους νέους πολύ περισσότερες απαντήσεις, πολύ πειστικότερες και πολύ νωρίτερα».
