Το τέλος των διλημμάτων
Αν είναι κάτι που με έχει ενοχλήσει σε αυτές τις ευρωεκλογές, είναι η απειλή. Ένα εκβιαστικό δίλημμα που προσπαθεί να χειραγωγήσει την ψήφο μας με τρόπο που δεν νομίζω πως τιμά ούτε την νοημοσύνη, μα ούτε και την δημοκρατία μας.
Σαμαράς ή δραχμή; Τσίπρας ή μνημόνιο; Βενιζέλος ή …αστάθεια; Και δεν είναι κάτι καινούργιο. Εδώ και δεκαετίες -σχεδόν σε όλη την μεταπολίτευση- έτσι πορευτήκαμε. Από το Καραμανλής ή τανκς μέχρι το σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, ο τρόπος με τον οποίο ωθούμασταν προς την μία ή την άλλη μεριά, ήταν εξ’ ορισμού στρεβλός.
Καταλήγαμε να ψηφίσουμε κάποιον, όχι γι΄αυτό που είναι ο ίδιος, αλλά γι’ αυτό που ήταν ο …άλλος· ο αντίπαλος, ο κακός. Κάπως έτσι κατέληγε και η επιλογή δεν ήταν ακριβώς δική μας, είχαμε “αναγκαστεί” να την κάνουμε δική μας.
Κι έτσι δεν ευθυνόμασταν εμείς για τις συνέπειές της.
Κι έτσι η ψήφος έγινε …ελαφριά υπόθεση.
Από την άλλη μόλις μέρα, πάλι μία από τα ίδια· πάλι φαγωμάρα για το πόσο φταίει ο “άλλος” σε αυτά που “εμείς” πράξαμε. Πού θα πέσει η ευθύνη, σε ποιον θα χρεωθεί το όποιο λάθος. Εκεί το δίλημμα ήταν βολικό, έτσι το κάναμε κτήμα μας. Πάντα έφταιγε ο “άλλος”. Σαφώς και η δημοκρατία προαπαιτεί μία επιλογή ανάμεσα σε πολλές θέσεις, αυτός ο διαχωρισμός όμως πρέπει να προκύπτει από την επιλογή μας και όχι να την ορίζει.
Ο καιρός των διλημμάτων και της ευθύνης του “άλλου” πρέπει να τελειώσει. Φταίει πολύ για το σημείο στο οποίο είμαστε σήμερα. Είναι καιρός να μάθουμε να τιμούμε ανθρώπους, θέσεις και ιδέες γι’ αυτό που είναι αυτές καθαυτές· και να παίρνουμε την ευθύνη γι’ αυτό που επιλέξαμε. Την προσωπική -για τον καθένα ξεχωριστά- ευθύνη.
Γιατί μόνο έτσι θα αλλάξει ο τόπος μας· με την προσωπική κατάθεση και την προσωπική ευθύνη του καθενός. Γι΄αυτό που λέει η λογική μας και τον ένστικτό μας, όχι ο φόβος μας. Γιατί ο κάθε τόπος, είναι οι άνθρωποι του οι ίδιοι και οι επιλογές τους· όχι κάποιοι “άλλοι”.
Δεν ξέρω με τί διάθεση θα προσέλθει ο καθένας αύριο στην ευρωκάλπη· εγώ θα προσέλθω με μια διάθεση -και αυτοδιάθεση- συνθετική. Οι προσθέσεις άλλωστε βγάζουν πάντα μεγαλύτερο άθροισμα από τις διαιρέσεις. Ελπίζω πάντως πως όποιον και να ψηφίσουμε, θα το κάνουμε γι’ αυτό που είναι ο ίδιος και γιατί επιλέξαμε την προσωπική μας ευθύνη του να το κάνουμε.
