Ομιλία Κουκουλόπουλου: Αλήθεια πρώτη. Βγαίνουμε από τα μνημόνια
Όπως και σε μια εξαιρετική ομιλία του είπε ο πάντα διορατικός συνάδελφος Μίμης Ανδρουλάκης: οι ιστορικοί και οι οικονομολόγοι, Μίμη μου, νομίζω ότι θα έχουν πολλή δουλειά τα επόμενα χρόνια για το εργαστήρι «Ελλάδα» και για το τι συνέβη εδώ, και οι ιστορικοί και οι οικονομολόγοι.
Η Αντιπολίτευση από τη μεριά της, όμως, μας προτείνει -δεν την αδικώ- να στρέψουμε την προσοχή μας στις κοινωνικές συνέπειες αυτής της προσπάθειας. Δεν είναι κακή ιδέα. Εμείς αποδεχόμαστε αυτή την πρόκληση και προτείνουμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία, σε όλους τους συναδέλφους, πριν από οτιδήποτε άλλο, να υιοθετήσουν ως καλύτερη μέθοδο της πραγματικότητας αυτή που λέει ότι είχαμε έκρηξη ανισοτήτων αυτή την τετραετία -όντως τέσσερα χρόνια με μνημόνιο είχαμε έκρηξη ανισοτήτων- και η απάντηση όλων να είναι «σεβασμός στις θυσίες του ελληνικού λαού, αντί περιγραφή, περιγραφή, περιγραφή αυτών των θυσιών και των πραγματικά δύσκολων καταστάσεων που περνούν οι συμπολίτες μας».
Τώρα όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να ακολουθήσουμε τη ρήση του εθνικού μας ποιητή «εθνικό είναι το αληθές». Ε, λοιπόν, από την πλευρά μου, θέλω να πω σήμερα δέκα μεγάλες αλήθειες, με αφορμή τη συζήτηση για το Μεσοπρόθεσμο.
Αλήθεια πρώτη. Οι θυσίες πιάνουν τόπο, γιατί βγαίνουμε από τα μνημόνια. Αποδείξεις; Η έξοδος στις αγορές. Δεν φθάνει αυτή η απόδειξη; Η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών. Ακολουθεί της Εθνικής. Υπομονή να δούμε πώς θα πάει και αυτή. Θέλετε άλλη απόδειξη; Η εξέλιξη με το ομόλογο της ΔΕΗ. Ένα μακροπρόθεσμο ομόλογό της βγήκε στις αγορές και μειώθηκε το επιτόκιό του κατά 0,5%. Ξέρουν πολύ καλά οι οικονομολόγοι τι σημαίνει αυτό. Και άλλες μεγάλες επιχειρήσεις βρίσκουν πια ανοιχτές αγορές σε όλη την Ευρώπη.
Αποδείξεις υπάρχουν πολλαπλές. Είναι σημαντικό αυτό; Είναι πολύ σημαντικό, δεν είναι απλά σημαντικό. Γιατί όπως είχε πει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, τον Ιούνιο του 2011, όταν αναλάμβανε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και Υπουργός Οικονομικών, αυτός ο πόλεμος είναι πόλεμος της γενιάς μας και αυτό τον πόλεμο οφείλουμε και πρέπει να τον κερδίσουμε, δεν έχουμε άλλο δρόμο. Και τον πόλεμο τον κερδίσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Επειδή η Αντιπολίτευση και κυρίως η Αξιωματική συμπεριφέρεται, σκέφτεται και λειτουργεί εδώ και τρία χρόνια με όρους στρατηγικής εφόδου, με όρους Αγίας Λαύρας όπου ευλογεί τα λάβαρα για να κάνει την επανάσταση, θέλω να σας καλέσω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να επανέλθετε στην πραγματικότητα. Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου τελείωσε. Ο πόλεμος κερδήθηκε και ανακτούμε σταδιακά την εθνική μας κυριαρχία. Σε αυτή τη φάση βρισκόμαστε σήμερα.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΕΤΡΑΚΟΣ: Η επανάσταση ξεκίνησε στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου και όχι στην Αγία Λαύρα.
ΠΑΡΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Καλά, καλά.
Τα λάβαρα τα ευλογήσαμε μόνοι μας το Μάη του 2010. Είναι πικρή η αλήθεια για όλους, αλλά και για μας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης):Μη μαλώνετε γι’ αυτό. Στην Αρεόπολη ξεκίνησε, πιο νωρίς, στις 17 Μαρτίου.
ΠΑΡΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Συνεχίζω με τη δεύτερη αλήθεια.
Η κοινωνία έχει ανάγκη αισιοδοξίας για πολλούς λόγους, αλλά πρώτα και πάνω από όλα για έναν κύριο λόγο, γιατί είναι αποκαμωμένη. Τη βρίσκει η έξοδος από την κρίση αποκαμωμένη πραγματικά.
Με όρους πολέμου θα πω ότι ο πόλεμος κερδήθηκε, αλλά δεν έληξε. Μένουν πολλά υψώματα να καταλάβουμε και τα πρώτα υψώματα που πρέπει να καταλάβουμε, αν σεβόμαστε τις θυσίες του ελληνικού λαού, είναι η μάχη για τη ρευστότητα και η μάχη κατά της ανεργίας. Και έχουμε τις προϋποθέσεις σήμερα να κερδίσουμε και αυτά τα υψώματα, να κερδίσουμε αυτές τις μάχες. Η μάχη για τη ρευστότητα είναι η ανάσα για την πραγματική οικονομία, το κομμάτι εκείνο που κατάφερε και στάθηκε όρθιο παρά την κρίση και η μάχη κατά της ανεργίας είναι η μάχη για την κορυφαία ανισότητα που έχει η κοινωνία μας και γιγαντώθηκε στην κρίση.
Η τρίτη αλήθεια είναι ότι τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού τις θωρακίζει μόνον η ανάπτυξη. Η ανάπτυξη μιας και μίλησα με όρους πολέμου είναι η κατάκτηση των νέων χωρών. Δεν πρόκειται για υψόμετρο πρόκειται για νέες χώρες. Ποιο είναι το αναπτυξιακό μοντέλο που πρέπει να βάλουμε μπροστά; Δεν αναφέρομαι μόνο στη φορολογική δικαιοσύνη, στη μείωση εργοδοτικών εισφορών και σε όλα αυτά που κατατίθενται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο EUROGROUP. Αναφέρομαι σε βαθύτερα ζητήματα.
Θα πω δυο παραδείγματα, τα οποία δεν είναι απλά παραδείγματα, αλλά έχουν σχέση με τον πυρήνα της κρίσης που υπήρχε πριν τα μνημόνια –γιατί η κρίση ήταν πριν τα μνημόνια- και όχι με τα μνημόνια.
Έχω πει και άλλη φορά στη Βουλή ότι πουθενά αλλού δεν αποτυπώνεται η κρίση στην Ελλάδα όσο στην αντίστροφη πορεία δυο δεικτών. Επί δεκαπέντε χρόνια βλέπαμε ολοένα και μεγαλύτερη υπερσυγκέντρωση πλούτου, δύναμης και ανθρώπου στο Λεκανοπέδιο. Ανέβαινε αυτός ο δείκτης και από την άλλη είχε καθοδική πορεία ο δείκτης συμμετοχής στο ΑΕΠ του πρωτογενούς τομέα και ιδιαίτερα του γεωργοκτηνοτροφικού, που συνοδευόταν φυσικά από την περαιτέρω ερήμωση και εγκατάλειψη της υπαίθρου, με ένα δεύτερο κύμα που ακολούθησε αυτό της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Γι’ αυτό και τα δύο παραδείγματα τα οποία θα πω είναι κορυφαία και όχι απλά παραδείγματα. Πρέπει να κερδίσουμε τη μάχη του κέντρου των Αθηνών, το οποίο πρέπει να απαλλαγεί από τις καθημερινές διαδηλώσεις και να αποδοθεί στους κατοίκους, στους εμπόρους και στους επισκέπτες. Την ίδια στιγμή πρέπει να κερδίσουμε το μεγάλο στοίχημα που αυτή τη στιγμή βάζουν οι νέοι άνθρωποι σε όλη την ύπαιθρο. Μια ειρηνική επανάσταση γίνεται σε όλη την ύπαιθρο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Ο στόχος να κερδίσουμε το μεγάλο στοίχημα στον πρωτογενή τομέα με τη νέα γεωργία, την εξωστρεφή, τη μη επιδοτούμενη γεωργία πάει χέρι-χέρι με έναν εθνικό στόχο: το Λεκανοπέδιο μετά από δέκα χρόνια να έχει ένα εκατομμύριο λιγότερους κατοίκους και δέκα εκατομμύρια περισσότερους επισκέπτες, με ελεύθερες λωρίδες λεωφορείων για να γυρίζουν τουρίστες, όπως πρώτη η Βαρκελώνη έδειξε κάποτε, με τον Δήμαρχο Μαραγκάλ, αυτόν τον δρόμο και τον ακολούθησαν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Έτσι θα αυξήσουμε τον εθνικό πλούτο, έτσι θα κατοχυρώσουμε πραγματικά τις κατακτήσεις και θα θωρακίσουμε τις επιτυχίες του ελληνικού λαού που με τόσο κόπο και ιδρώτα, αίμα και δάκρυα, πραγματικά, πότισε το πλεόνασμα. Δεν το λέτε εσείς, το είπαμε πρώτοι εμείς, ότι το πλεόνασμα είναι ποτισμένο με αίμα και δάκρυα του ελληνικού λαού και αν σεβόμαστε αυτές τις θυσίες, έτσι πρέπει να μιλάμε.
Η τέταρτη αλήθεια είναι πως το μεσοπρόθεσμο που σήμερα συζητούμε, σηματοδοτεί και συμβολίζει με κραυγαλέο, με τρανταχτό τρόπο ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ενάρετο κύκλο. Δεν είμαστε καλοί σε μεσομακροπρόθεσμους σχεδιασμούς στην Ελλάδα. Αυτή είναι μία αλήθεια, ποιος την αρνείται σε αυτήν την Αίθουσα; Υπάρχουν πολλαπλές και ατράνταχτες αποδείξεις από το πρόσφατο και από το απώτερο παρελθόν. Και μόνο το ότι συζητάμε για στόχους μέχρι το 2018 από μόνο του είναι λυτρωτικό για τη χώρα.
Η πέμπτη αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα φεύγει από την κατάσταση εκτάκτων συνθηκών και μπαίνει στον κόσμο της κανονικότητας. Αναφέρομαι, βέβαια, στο γεγονός, που λοιδορείται και στηλιτεύεται από την Αντιπολίτευση, της επιτήρησης και του ελέγχου. Επιτήρηση και έλεγχο έχουν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ότι θα έχουμε διαρκώς επιτήρηση και έλεγχο. Όμως, ρωτάω με παρρησία, ειλικρίνεια, αλλά και τόλμη: Μας χρειάζεται ή όχι αυτό; Είμαστε ή δεν είμαστε επιρρεπείς για να λοξοδρομούμε;
Εγώ πιστεύω ότι μόνο καλό μπορεί να προκύψει από μία τέτοια διαδικασία. Δεν έχει να φοβηθεί η Ελλάδα κανέναν ελεγκτή αν ακολουθήσει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει.
Έλεγα και νωρίτερα, στο τρίτο σημείο, για το μεγάλο στοίχημα στην ύπαιθρο. Θα ήθελα να πω με μεγάλη ειλικρίνεια σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής κάτι που φοβάμαι πολύ. Δεν ξέρω αν θα προλάβουμε αυτό το κύμα που ονομάζω «ειρηνική επανάσταση της υπαίθρου» να το μετουσιώσουμε σε πράξη. Είμαστε πολύ επιρρεπείς σε εύκολα και γρήγορα προϊόντα, όπως είναι οι μετοχές που γενικά θα πάνε καλά από ό,τι φαίνεται στο Χρηματιστήριο. Θέλει μεγάλο κόπο, θέλει ισχυρή πολιτική και κοινωνική συμμαχία για να κρατήσουμε όρθιες αυτές τις ελπίδες και να μην ξαναβιώσουμε μια τέτοια κρίση. Γι’ αυτό και ο έλεγχος και η επιτήρηση μάλλον καλό μας κάνουν και όταν κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε χωρίς υποδείξεις αλλά με δική μας πρωτοβουλία, μόνο κερδισμένοι είμαστε.
Έρχομαι στο έκτο σημείο που λέει ότι η κρίση απέδειξε ότι η μόνη εθνική στρατηγική είναι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αυτή είναι η έκτη μεγάλη αλήθεια.
Τι σημαίνει ότι παραμείναμε στην ευρωζώνη; Επειδή έγινε μία ατυχής και υπερβολική αναφορά στην Ουκρανία από κάποιον συνάδελφό μου, τις προηγούμενες μέρες, θα ήθελα να πω κάτι. Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται για να το καταλάβουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Παραμονή στην ευρωζώνη σημαίνει ότι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ανεξαρτήτως ηλικίας δεν πρόκειται να έχουν επαγγελματικά την τύχη των οικονομικών μεταναστών που τη ζήσαμε επί είκοσι χρόνια στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει το ότι παραμείναμε στην ευρωζώνη. Τόσο απλά.
Η έβδομη μεγάλη αλήθεια είναι αυτή που έχει πει ο εθνικός ποιητής, Ανδρέας Κάλβος, ότι η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Κι αν είμαστε, λοιπόν, τολμηροί, πρέπει να απαλλαγούμε από ιστορικούς και οικονομικούς δογματισμούς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Εγώ ευχαριστώ τον κ. Τσακαλώτο για την αναφορά στα νεοκεϋνσιανά, αλλά πιστεύω ότι δεν πρέπει να μας ακολουθεί κανένας δογματισμός, αγαπητέ συνάδελφε. Παρακολούθησα την ομιλία σας. Ήταν εξαιρετική. Σε πάρα πολλά σημεία μπορεί να συμφωνώ κι εγώ, όπως συμφωνώ και με τον κ. Ανδρουλάκη.
Θέλω να πω όμως τούτο. Όλοι πιστεύαμε –και πρώτοι και καλύτεροι εσείς οι οικονομολόγοι- ότι δεν υπάρχει στα εγχειρίδια σε ανεπτυγμένη οικονομία ύφεση περίπου στο 30% σαν αυτή που ζήσαμε στην Ελλάδα. Άρα αυτό σημαίνει απόλυτη καταστροφή; Δεν υπήρξε ακριβώς αυτό. Επαναλαμβάνω ότι μιλώ με όρους καθαρά οικονομικούς και όχι κοινωνικούς. Κάτι άλλο είδαμε. Δεν έχω καμμία ροπή στον νεοφιλελευθερισμό. Πρέπει όμως να γίνεται αξιολόγηση.
Τα νεοκεϋνσιανά εργαλεία και τα κλασσικά κεϋνσιανά εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν από την Κυβέρνηση Καραμανλή από το 2005-2009 κατά κόρον. Έκοβαν και ξαναέκοβαν χρήμα και η Ελλάδα βυθίστηκε σε ύφεση από το 2008. Άρα, ο δογματισμός δεν πρέπει να μας διέπει και την ιστορία δεν πρέπει να τη διαβάζουμε μισή.
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που ειπώθηκε για τη Γερμανία του Χίτλερ και τη συμπεριφορά των συμμάχων μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά οφείλω να προσθέσω ότι πρέπει να μας έχει διδάξει και η ανιστόρητη στάση της Αριστεράς που ονόμαζε τους σοσιαλδημοκράτες «σοσιαλφασίστες».
Κάπως έτσι μας ξέφυγε και εδώ –όχι από εμάς, από εσάς- η Χρυσή Αυγή. Επειδή δήλωνε απλά αντιμνημονιακή και με ευκολία την αφήναμε να μιλάει περί δοσιλόγων και οτιδήποτε άλλο, αναφερόμενη στο ΠΑΣΟΚ. Οι δογματισμοί, λοιπόν, δεν είναι ό,τι το καλύτερο στην εθνική υπόθεση και σε μία νέα ευημερία που πρέπει να θεμελιώσουμε για όλους και κυρίως για τη νέα γενιά.
Έρχομαι στο όγδοο σημείο. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ρότα. Συμφωνώ απόλυτα ότι οι στόχοι που μπαίνουν στο Μεσοπρόθεσμο, οι οποίοι είναι συμφωνημένοι με την Ευρωπαϊκή Ένωση, σχετικά με τα τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα δεν είναι ούτε φετίχ ούτε ταμπού. Αν θέλετε και τη γνώμη μου, διαφωνώ πολιτικά και ιδεολογικά. Συμφωνώ απόλυτα με όσα είπε ο Μίμης Ανδρουλάκης και σε ένα βαθμό με όσα είπατε εσείς, κύριε Τσακαλώτο, για το θέμα των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Ποια είναι η απάντηση σε αυτό; Να πω και εγώ το ίδιο από το Βήμα, ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει. Ποιος μπορεί να αλλάξει την Ευρώπη; Αλήθεια, ποιος μπορεί να την αλλάξει; Πιστεύω η ενίσχυση των σοσιαλδημοκρατών και η προεδρία του Μάρτιν Σουλτς μπορούν να μετακινήσουν τον άξονα για να αρχίσουμε σταδιακά να πηγαίνουμε σε άλλες πολιτικές.
Κι έρχομαι στην ένατη αλήθεια που νομίζω ότι είναι πανθομολογούμενη. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ζούμε σε μία άλλη κοινωνία, σε μία άλλη χώρα. Νομίζω το έχουμε καταλάβει όλοι αυτό. Το ζητούμενο –όπως είπα και όπως λένε όλοι- είναι η ανάπτυξη και βέβαια την ανάπτυξη πρέπει να την τραβήξουν μπροστά κάποιες κοινωνικές δυνάμεις.
Ποια είναι η αυτή κοινωνική συμμαχία; Είναι η συμμαχία των παραγωγών, αυτών που παράγουν γνώση, προϊόντα και υπηρεσίες ανταγωνιστικά. Αυτοί θέλουν πολιτική έκφραση. Και πολιτική έκφραση δεν θα δώσουν ούτε οι απόντες ούτε οι λιποτάκτες σε αυτόν τον πόλεμο που κερδίσαμε. Θα τη δώσουμε όλοι μαζί με τους νέους πρώτα από όλα μπροστά. Πρέπει όμως να προσπαθήσουμε να εκπροσωπήσουμε και τους παραγωγούς.
Τέλος, θέλω να πω ότι σαράντα χρόνια μετά το Σύνταγμα της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας ο αείμνηστος Δημήτρης Τσάτσος που εισήγαγε ως εθνικό αγαθό και συνταγματική αρχή την έννοια της σταθερότητας, δικαιώνεται σήμερα. Τα δύο τελευταία χρόνια, εν αντιθέσει με τα δύο πρώτα χρόνια του μνημονίου, έδωσαν μία ατράνταχτη απόδειξη για αυτό. Η σταθερότητα είναι εθνικό αγαθό, είναι εγγύηση για την οποιαδήποτε εθνική προσπάθεια. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του 2010-2012 από το 2012-2014.
Αυτή την πολύ απλή αλήθεια είπαμε, μιλώντας για τις ευρωεκλογές από τη μεριά μας και όρμηξαν όλοι να μας πουν ότι εκβιάζουμε. Είπαμε πως είμαστε οι εγγυητές της κυβερνητικής σταθερότητας και ο προοδευτικός πόλος της Κυβέρνησης, δηλαδή εμείς που εγγυόμαστε να μην περνάνε λογικές «Μπαλτάκου». Είμαστε ο προοδευτικός πόλος της Κυβέρνησης. Χωρίς εμάς δεν υπάρχει η Κυβέρνηση. Αυτή την απλή αλήθεια είπαμε. Υπάρχει κάτι ψευδές σε αυτό που ξεσηκώθηκαν όλοι να μας κάνουν κριτική;
Εμείς ζητάμε στις ευρωεκλογές τη λαϊκή εντολή για να συνεχίσουμε αυτό το δρόμο, για να ολοκληρωθεί η προσπάθεια της χώρας, για να δουν γρήγορα αποτελέσματα οι πολίτες με τη ρευστότητα, τα προγράμματα για την ανεργία, για να ανοίξει ο δρόμος για την ανάπτυξη και για να θωρακίσουμε πραγματικά τις κατακτήσεις του ελληνικού λαού.
Δεν είμαστε παρακολούθημα κανενός. Δεν μπορεί να ακούμε από το ΣΥΡΙΖΑ και τη Δημοκρατική Αριστερά αυτά που λένε για την καθαρή εξήγηση που κάνουμε, γιατί σας θυμίζω, συνάδελφοι –και ξέρετε καλά ότι με την Αριστερά έχω βιωματική σχέση, δεν το λέω ανταγωνιστικά ούτε εχθρικά- ότι εμείς το Μάη του 2012 προτείναμε για τη θέση του Πρωθυπουργού και τον κ. Τσίπρα και τον κ. Κουβέλη. Αυτό το ξέρει όλος ο ελληνικός λαός.
Δεν είμαστε παρακολούθημα κανενός. Πιστεύαμε –μόνοι μας στην αρχή και μετά μαζί με άλλους- στην προσπάθεια και στο εθνικό αγαθό της κυβερνητικής σταθερότητας. Βέβαια, ο μόνος πραγματικός, ειλικρινής αντίλογος –και με αυτό ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε- που έχουμε σε αυτήν την καθαρή εξήγηση που κάναμε και που ζητάμε λαϊκή εντολή κι ενισχυμένο το ψηφοδέλτιο της ΕΛΙΑΣ στις ευρωεκλογές –διαφορετικά δεν υπάρχει Κυβέρνηση, δεν υπάρχει σταθερότητα- είναι ο αντίλογος…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ιωάννης Τραγάκης): Ολοκληρώστε, κύριε συνάδελφε.
ΠΑΡΙΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μα, λέει «πρόκειται για ευρωεκλογές». Απαντώ: Αν πραγματικά πρόκειται για ευρωεκλογές, τότε θα έπρεπε να ζητάμε από τον ελληνικό λαό να μας δώσει έντεκα Ευρωβουλευτές για να κατοχυρώσουμε κι από την Ελλάδα την εκλογή του Μάρτιν Σούλτς στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
