Δημήτρης Κ. Σιόλιος - Υποψήφιος Ευρωβουλευτής: Ο λόγος που είμαι υποψήφιος
Γιατί αυτή η Πατρίδα μου δόθηκε. Αυτή η Γλώσσα κι αυτή η Ιστορία, αυτών των Ανθρώπων , πέρα απ’ τον τόπο.
Αυτό, έτσι, αναπόδραστα, είναι το σημείο αναφοράς της σκέψης μου, το αυλάκι που κυλά ο ποταμός των στοχασμών μου.
Διδάχθηκα για έναν Ελληνισμό οικουμενικό, φωτισμένο , απαρχή του Δυτικού Πολιτισμού, που πολλοί συμπατριώτες μου αναθεματίζουν, κι όμως είναι τόσο δικός τους όσο οτιδήποτε άλλο.
Διδάχθηκα για ένα Γένος που παλεύει απ’ τις αρχές της Ιστορίας με χίλιους εχθρούς και ποτέ δεν πεθαίνει, κατά πως τραγουδούσαμε στις παρελάσεις.
Μυήθηκα σε μια γλώσσα πανάρχαια, όχημα των μεγαλύτερων ιδεών και των καλλίτερων ιστοριών που ειπώθηκαν ποτέ, αγγείο της ατέλειωτης Αγάπης του Ευαγγελίου.
Καμάρωσα δίπλα στην Αφροδίτη της Μήλου, στη Νίκη της Σαμοθράκης, στα γλυπτά του Παρθενώνα ανάμεσα σε πλήθη αλλόγλωσσων.
Κολύμπησα στη θάλασσα που γέννησε την Αφροδίτη.
Κοιμήθηκα σε βουνά που ζούσανε θεοί.
Βαπτίστηκα στο φωτεινότερο γαλάζιο του κόσμου.
Πλανεύτηκα από το πιο γλυκό σκοτάδι , αυτό της Αυγουστιάτικης πανσελήνου.
Μέθυσα, χόρεψα, ερωτεύτηκα…
Τέτοια λοιπόν είναι η πατρίδα μου. Με λίγα λόγια, είναι τόσο απτή και χειροπιαστή όσο είναι και ιδέα, αέρας, μυρωδιά, φως και σκοτάδι. Είναι κομμάτι του «είναι» μου, των αισθήσεων μου.
Όσο την αγαπώ, τόσο ,πολλές φορές, οργίζομαι για αυτό που είναι, για αυτό που κατάντησε μα ακόμα περισσότερο για αυτό που θα μπορούσε να ήταν.
Μια χώρα που ομφαλοσκοπεί, βυθισμένη σε μια αυτάρεσκη μετριότητα, αναλωμένη στην καθημερινότητα, επιλήσμων του καθήκοντος της όχι μόνον προς αυτά τα χώματα αλλά κυριότερα προς αυτήν την ιδέα του είμαι Έλληνας, κοσμοπολίτης, ελεύθερος, δεκτικός του διαφορετικού, πρωτοπόρος, φιλόσοφος, οραματιστής, με ευγένεια ψυχής και πάνω απ’ όλα αυθεντικός, Ζορμπάς όχι Καραγκιόζης, ένας λαός του «δώσε» και όχι του «πάρε».
Ζω στη σκιά αυτού του μεγαλείου (έστω εικονικού), που με κάνει να αισθάνομαι μικρός και ανήμπορος.
Το παρελθόν, όμως, δεν πρέπει να καθηλώνει το μέλλον αλλά να το εμπνέει.
Οφείλουμε κι εμείς να γίνουμε άξιοι πρόγονοι σπουδαίων ανθρώπων.
Να αφήσουμε τη δική μας σπουδαία παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
Προς το παρόν αυτό που θα αφήσουμε είναι μόνον χρέη, μια κλονισμένη δημοκρατία και μια ρημαγμένη πνευματικά πατρίδα.
Τις αποτυχίες της κομματοκρατίας δεν θέλω να τις φορτώσω στα παιδιά μας.
Αυτό είναι το στοίχημα κι αυτή είναι η αιτία της δικής μου ανάμειξης στα κοινά.
Ελπίζω να σταθώ άξιος.
Γεννημένος το 1971. Αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας. Δυτικομακεδόνας, φύσει και θέσει. Ρίζες που χάνονται στον Μακεδονικό Αγώνα, στη σκιά του Σινιάτσικου και στον Πόντο. Σπουδές και κατάρτιση στην Ευρωπαϊκή Ιστορία, Εκπαίδευση, Ηγεσία και Διοίκηση στις Η.Π.Α και την Ελλάδα. ( Suffolk University, Α.Π.Θ, Ε.Κ.Π.Α)
Αυτό, έτσι, αναπόδραστα, είναι το σημείο αναφοράς της σκέψης μου, το αυλάκι που κυλά ο ποταμός των στοχασμών μου.
Διδάχθηκα για έναν Ελληνισμό οικουμενικό, φωτισμένο , απαρχή του Δυτικού Πολιτισμού, που πολλοί συμπατριώτες μου αναθεματίζουν, κι όμως είναι τόσο δικός τους όσο οτιδήποτε άλλο.
Διδάχθηκα για ένα Γένος που παλεύει απ’ τις αρχές της Ιστορίας με χίλιους εχθρούς και ποτέ δεν πεθαίνει, κατά πως τραγουδούσαμε στις παρελάσεις.
Μυήθηκα σε μια γλώσσα πανάρχαια, όχημα των μεγαλύτερων ιδεών και των καλλίτερων ιστοριών που ειπώθηκαν ποτέ, αγγείο της ατέλειωτης Αγάπης του Ευαγγελίου.
Καμάρωσα δίπλα στην Αφροδίτη της Μήλου, στη Νίκη της Σαμοθράκης, στα γλυπτά του Παρθενώνα ανάμεσα σε πλήθη αλλόγλωσσων.
Κολύμπησα στη θάλασσα που γέννησε την Αφροδίτη.
Κοιμήθηκα σε βουνά που ζούσανε θεοί.
Βαπτίστηκα στο φωτεινότερο γαλάζιο του κόσμου.
Πλανεύτηκα από το πιο γλυκό σκοτάδι , αυτό της Αυγουστιάτικης πανσελήνου.
Μέθυσα, χόρεψα, ερωτεύτηκα…
Τέτοια λοιπόν είναι η πατρίδα μου. Με λίγα λόγια, είναι τόσο απτή και χειροπιαστή όσο είναι και ιδέα, αέρας, μυρωδιά, φως και σκοτάδι. Είναι κομμάτι του «είναι» μου, των αισθήσεων μου.
Όσο την αγαπώ, τόσο ,πολλές φορές, οργίζομαι για αυτό που είναι, για αυτό που κατάντησε μα ακόμα περισσότερο για αυτό που θα μπορούσε να ήταν.
Μια χώρα που ομφαλοσκοπεί, βυθισμένη σε μια αυτάρεσκη μετριότητα, αναλωμένη στην καθημερινότητα, επιλήσμων του καθήκοντος της όχι μόνον προς αυτά τα χώματα αλλά κυριότερα προς αυτήν την ιδέα του είμαι Έλληνας, κοσμοπολίτης, ελεύθερος, δεκτικός του διαφορετικού, πρωτοπόρος, φιλόσοφος, οραματιστής, με ευγένεια ψυχής και πάνω απ’ όλα αυθεντικός, Ζορμπάς όχι Καραγκιόζης, ένας λαός του «δώσε» και όχι του «πάρε».
Ζω στη σκιά αυτού του μεγαλείου (έστω εικονικού), που με κάνει να αισθάνομαι μικρός και ανήμπορος.
Το παρελθόν, όμως, δεν πρέπει να καθηλώνει το μέλλον αλλά να το εμπνέει.
Οφείλουμε κι εμείς να γίνουμε άξιοι πρόγονοι σπουδαίων ανθρώπων.
Να αφήσουμε τη δική μας σπουδαία παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές.
Προς το παρόν αυτό που θα αφήσουμε είναι μόνον χρέη, μια κλονισμένη δημοκρατία και μια ρημαγμένη πνευματικά πατρίδα.
Τις αποτυχίες της κομματοκρατίας δεν θέλω να τις φορτώσω στα παιδιά μας.
Αυτό είναι το στοίχημα κι αυτή είναι η αιτία της δικής μου ανάμειξης στα κοινά.
Ελπίζω να σταθώ άξιος.
Γεννημένος το 1971. Αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας. Δυτικομακεδόνας, φύσει και θέσει. Ρίζες που χάνονται στον Μακεδονικό Αγώνα, στη σκιά του Σινιάτσικου και στον Πόντο. Σπουδές και κατάρτιση στην Ευρωπαϊκή Ιστορία, Εκπαίδευση, Ηγεσία και Διοίκηση στις Η.Π.Α και την Ελλάδα. ( Suffolk University, Α.Π.Θ, Ε.Κ.Π.Α)