Θούλη Σιδηροπούλου: «Ο Ανδρέας Παπανδρέου, 18 χρόνια μετά…»
Από το ΠΑΚ στο ΠΑΣΟΚ και στα οράματα του Ελληνισμού, από γενιά σε γενιά, του μεγάλου Ξεριζωμού και της Προσφυγιάς, της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ, του Ανένδοτου και του 1-1-4, της αντιδικτατορικής αντίστασης και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, της Μεταπολίτευσης και της Αλλαγής, ο
ελληνικός λαός με τον Ανδρέα Παπανδρέου «δώσαμε ξανά όρκο - όρκο της νιότης, της ζωής, της λευτεριάς, όρκο του ονείρου και της πράξης", όπως λέει ο ποιητής. Με συμβολισμούς δυνατούς. Με λόγια δίκαια. Με πράξεις μεγάλες. Με αγώνες γενναίους. Με Ανθρωπιά. Με Αλληλεγγύη. Με Αξιοπρέπεια. Ελπίδα και Υπερηφάνεια.
Για την Ελλάδα, που ανήκει στους Έλληνες. Για την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Απελευθέρωση του Έλληνα και της Ελληνίδας εργαζομένων, την Δημοκρατική Διαδικασία και την Συμμετοχή των πολιτών. Για τα αδιαπραγμάτευτα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Για τα απαράγραπτα δικαιώματα του Ελληνισμού. Για την αναδιανομή του πλούτου και της ευημερίας. Για την κοινωνική και περιφερειακή ανάπτυξη και την μείωση των ανισοτήτων. Για το Κράτος Πρόνοιας, την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Αποκέντρωση.
Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου για να υπηρετεί τον Ελληνικό Λαό και την Πατρίδα. Για να αποκαταστήσει και να εμπεδώσει την Δημοκρατία, την Ισονομία, την Ισοπολιτεία και την Ισότητα για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, για τους μη προνομιούχους, τους άνεργους, τους αδύναμους, τους νέους, τις γυναίκες, τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, τους ανθρώπους της ανάγκης και του μόχθου. Για την ενιαία στρατηγική του Ελληνισμού και το «Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου». Για την Διεθνή Ειρήνη και τον Αφοπλισμό. Για την επικράτηση της πολιτικής του Πολιτισμού, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πολιτική της ανάπτυξης και η εφαρμογή της θέτει έναν απλό, υπέροχο και μεγάλο στόχο. Να γίνει η ζωή μας καλύτερη, ανώτερη, ευγενέστερη. Να προοδεύσουμε και να προκόψουμε ατομικά και συλλογικά. Να γίνουμε ικανοί και άξιοι να χαιρόμαστε την ζωή.
Το 1981 στην Εθνική Λαϊκή Ενότητα και στην Αλλαγή του Ανδρέα Παπανδρέου ακούμπησε τα όνειρά του με πάθος και ευλάβεια ένας ολόκληρος λαός. Στις 23 Ιουνίου 1996 «στο φέρετρο του ακουμπά όλη η Ελλάδα» θα μπορούσε να ξαναγράψει ο ποιητής. «Ο άνθρωπος που μάγευε, συγκλόνιζε και εξέπληττε ανθρώπους και κοινωνίες, που σαγήνευε την Ιστορία και προκαλούσε την μοίρα, δεν υπάρχει πια».
Τον Ανδρέα Παπανδρέου τον καινοτόμο, τον πρωτοπόρο και διορατικό πολιτικό, που γοητεύτηκε από τον Σοσιαλισμό, τόσο, όσο για να τον φέρει στα ελληνικά μέτρα και να τον ελληνοποιήσει, δεν μπόρεσαν να τον δεσμεύσουν ξένοι και ντόπιοι πολιτικοί παράγοντες, γιατί ακολούθησε, πιστά, συστηματικά και ανυπότακτα μόνο την δική του ιδεολογία, τα δικά του οράματα προσαρμοσμένα στα ελληνικά δεδομένα. Ακόμη και την εγγενή αντίφαση Δύσης – Ανατολής, σημερινού Βορρά – Νότου, του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος αφομοίωσε και ελληνοποίησε μιλώντας για την Ενωμένη Ευρώπη από την Ιβηρική Χερσόνησο μέχρι τα Ουράλια και από την Μεσόγειο, την Ελλάδα και την Κύπρο μέχρι την Σκανδιναβία, αντιτάσσοντας στην Γερμανοποιημένη Ευρώπη, την Ευρωπαϊκή Γερμανία. Διεκδικώντας και πετυχαίνοντας το Ελληνικό Μνημόνιο, που έδωσε διασφαλίσεις, δυνατότητες και πρόσθετους σημαντικούς πόρους στους Αγρότες, στους Μικρομεσαίους και τους Εργαζόμενους. Καθιερώνοντας τα Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα για την Οικονομική Ενίσχυση, για την Ανάπτυξη της Ελλάδας και των άλλων Μεσογειακών χωρών.
Μοναδικό και ανεπανάληπτο πρότυπο ριζοσπαστικής συνείδησης, προορατικής, ασυμβίβαστης κι ανυποχώρητης πολιτικής σκέψης και δράσης, ο Ανδρέας Παπανδρέου εναντιώθηκε στην Ιστορία, πήγε κόντρα στο ρεύμα και νίκησε. Αρνήθηκε να κληρονομήσει έναν σημαντικό πολιτικό χώρο με παλαιοκομματικούς συν-διαχειριστές, φτωχό και χωρίς διεκδικητικά οράματα και ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, ένα πολιτικό κίνημα με αξίες διαχρονικής αντοχής.
Και καθώς λέει ο Κώστας Λαλιώτης :«… Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, εκατομμύρια Έλληνες Πολίτες, άνδρες, γυναίκες και νέοι αγάπησαν και πίστεψαν το δικό τους ΑΝΔΡΕΑ. Ταυτίστηκαν μαζί του γιατί οι ίδιοι ένιωσαν στο πρόσωπό του και στο λόγο του, μια απελευθέρωση και μια ανάταση, μια αξιοπρέπεια και μια υπερηφάνεια, μια ευαισθησία και μια φροντίδα, μια προστασία και μια ανθρωπιά. Γιατί ένιωσαν στο δικό του πρόσωπο το δικό τους πρόσωπο, στη δική του φωνή τη δική τους φωνή, στη δική του επαγγελία και πράξη τον δικό τους πόθο, τον δικό τους καημό, τη δική τους προσδοκία και ελπίδα».
Το όραμά του Ανδρέα για τον οικουμενικό Ελληνισμό, την Ελλάδα, την Ευρώπη των Λαών, τον δημοκρατικό και ειρηνικό Κόσμο, την ελευθερία του κάθε Ανθρώπου δεν ήταν κλεισμένο στις λέξεις και στα συνθήματα. Ήταν στα μάτια, στην ψυχή και στο νου όλων μας. Ο Ανδρέας, που εμείς είδαμε, ακούσαμε και βιώσαμε, είναι το πρότυπο που ξεχωρίσαμε, αποδεχτήκαμε και πιστέψαμε. Αυτή η προσφορά, αυτή η ιστορική παρουσία είναι η κληρονομιά μας. Είναι μέρος του εαυτού μας. Μας έχει διαμορφώσει, μας έχει δώσει την ταυτότητά μας.
Ζει και θα ζει για πάντα μαζί μας, μέσα στις μνήμες, τα συναισθήματα, τα όνειρα, τις ελπίδες και τους ανυποχώρητους μέχρι την τελική δικαίωση αγώνες για τα μεγάλα πεπρωμένα του Έθνους μας. Ο ελληνικός λαός κατέθεσε στην ιστορική μνήμη του Ανδρέα Παπανδρέου, του μύθου και του συμβόλου, ένα αδιάλειπτο προσκλητήριο για τη διαρκή παρουσία του αυθεντικού λαϊκού του ηγέτη.
Γύρω μας γίνoνται όλα συντρίμμια. Σήμερα η Ελλάδα αναστενάζει ξανά. Ταλαιπωρημένοι Έλληνες ζούμε και πάλι τον εφιάλτη της κατοχής και της υποτέλειας. Η ώρα, η κρισιμότατη, αυτή ζητάει τον νέο μύθο, που θα μας σώσει από το άδικο, την απιστία, την διάλυση και την φθορά. Στην ώρα αυτή, της μέγιστης ανάγκης, η Ελλάδα ζητάει τον μύθο, που θα φέρει ξανά τον νόμο, το μέτρο, την αυτάρκεια, την συνειδητότητα, την αντικειμενικότητα, τον ελληνικό πολιτισμό και το ελληνικό πνεύμα. Και θα μας φωτίσει.
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ μας ενώνει, μας εμπνέει, μας οδηγεί από το παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
