Σπατάλες σε trends

Έγινε μια συνάντηση ανεπίσημη στο Μάτι με τους κατοίκους και τον Πρωθυπουργό. Σε ένα από τα ερωτήματα ο Πρωθυπουργός είπε: ”Να σου πω κάτι, μήπως να γίνουν έργα με τις 2.000 που μπορεί να σας δώσει άμεσα η κυβέρνηση; Γιατί αν τα σπαταλήσετε στην καθημερινότητα, κάτι που φοβάμαι πως θα έκανα κι′ εδώ στη θέση σας, θα καθυστερήσουν έστω και λίγο τα έργα που θα αποτρέψουν μια καινούρια τραγωδία”. Αυτό είπε ο Πρωθυπουργός. Ήμουν εκεί!*

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς να είναι Συριζαίος για να μην ενοχληθεί. Αυτοί που το κοροϊδεύουν (χωρίς να βάζουν δίπλα σε ποια παράταξη ανήκουν, ούτε καν ηρωικότατα το όνομά τους ) αισθάνονται κάποια έκσταση, κάτι σαν να χαίρονται που ψήφισαν όσο γίνεται νωρίτερα. Ή τουλάχιστον που πρόλαβαν και τα είπαν πρώτοι-πρώτοι.

Δεν είδαμε ποτέ Συριζαίους να σχολιάζουν τι λένε ιδιωτικά οι πολιτικοί της Αντιπολίτευσης. Αν οι Trendics ρωτούσαν πρώτα τον πολιτικό που ψηφίζουν θα τους έλεγε να μην κάνουν ένα ατόπημα που δεν τιμά την παράταξή τους. Αν τα άτομα αυτά βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση, πράγμα που δεν διαφαίνεται, θα έπρεπε πρώτα να αναζητήσουν ευθύνες εκεί που διαπράχτηκε το έγκλημα της χρεωκοπίας της χώρας. Στην οποία βέβαια δεν αρμόζει να λέμε ότι ενέχονται οι νεώτεροι πολιτικοί ηγέτες.

Μου έχει συμβεί να ακούσω πολύ τολμηρότερες φρασεολογίες από προηγούμενους κυβερνητικούς παράγοντες. Κανείς ποτέ δεν είδε να χρησιμοποιούνται σε έναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα βρει καυστικότερα trends από τον άλλον. Η εντύπωση που αφήνουν τα οχλοειδή αυτά σχόλια είναι ότι είναι κατασκευασμένα σε κάποιο χαζοχαρούμενο γραφείο, οπωσδήποτε άγνωστο στην πολιτική αγορά. Γιατί αλλιώς θα ήταν πολύ λυπηρό.

Φοβάμαι πως το επεισόδιο μειώνει το κύρος μιας συζήτησης για την μοίρα αυτού του τόπου. Δεν θα εκπλαγώ αν βρει κάποιος κάτι το ανάρμοστο στην σημερινή διακυβέρνηση της χώρας. Αλλά θα πρέπει να της το πει. Θα είναι ακόμα πιο χρήσιμο στη Δημοκρατία αν η κριτική, ακόμα και η σκληρή, δεν διαφεύγει από την ευθύνη των ψηφοφόρων της εκάστοτε Κυβέρνησης. Αυτό δεν εμφανίζεται, απ′ όσο ξέρω, ούτε σήμερα ούτε σε καμιά από τις προηγούμενες εξουσίες στο τόπο μας. Και είναι σοβαρό πρόβλημα Δημοκρατίας. Η πολιτική δεν είναι θρησκοληψία, για να προσκυνάμε κάθε τόσο την αγιοσύνη των κυβερνώντων. Αλλά άλλο η κριτική (και η αυτοκριτική βέβαια των κυβερνώντων) και άλλο τα δολοφονικά πυρά “underthebelt”. Τα οποία το μόνο που θρέφουν είναι έναν εμφύλιο πόλεμο. Άλλωστε ο Εμφύλιος που ζήσαμε κάποτε κάπως έτσι άρχισε. Αν και πιο απάνθρωπα. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν μας δίδαξαν κάτι τέτοιο. Ο υβριστής ετιμωρείτο. Την σάτιρα την άφηναν στον Αριστοφάνη. Αυτό γίνεται και σήμερα. Ευτυχώς.

Τι είπε ο Τσίπρας; Θα είχε υπόψη του αυτό που έκαναν δυστυχώς μερικές από τις προηγούμενες Κυβερνήσεις: Σπατάλη. Του δημοσίου χρήματος. (Ίσως μια από τις εξαιρέσεις να ήταν η Κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, απ′ όσο ξέρω). Αν κάνει σπατάλες η Κυβέρνησή μας να της τα πούμε έξω από τα δόντια. Αλλά σ′ έναν ιδιώτη τι θα πούμε; Ότι θα του βάλουμε έναν πολιτικό μηχανικό να βλέπει που πάνε τα δύο χιλιάρικα; Που θα τον ρωτάει κάθε τόσο τι πρέπει να κάνει για να αποφύγει τις ”σπατάλες”; Δεν είναι και τόσο χυδαία ούτε η λέξη ούτε η πράξη!

Ακούστε τι είπε ένας δεξιός όταν έβγαζε λόγο. Ο Ναπολέων Ζέρβας του Εθνικού Κόμματος, που ήταν συνέχεια του αντιστασιακού ΕΔΕΣ. Το 1946. Έβγαζε προεκλογικό λόγο στη γωνία Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου. Από ένα μπαλκόνι όπου ήταν κάποτε το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου! Είχα σταθεί να τον ακούσω. Ο Ζέρβας είχε μπροστά του ένα χαρτί και διάβαζε τον λόγο. Σε κάποια στιγμή δίστασε, έσκυψε να διαβάσει τι έγραφε το χαρτί, δια χειρός φυσικά, δεν έβγαζε τις λέξεις και, καθώς ήταν πάντα κοντά στο μικρόφωνο, ακούστηκε λέει: ” Γ… την Παναγία σου Βαμβέτσο, με τα γράμματα που κάνεις!”.

Ο λόγος ήταν γραμμένος δια χειρός Αλεξάνδρου Βαμβέτσου, πολιτικού και αρθρογράφου της ακροδεξιάς εφημερίδας ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ. Η φρασεολογία του και η περιορισμένη λογογραφική ικανότητα του Ζέρβα - καίτοι Ναπολέων - δεν τον εμπόδισαν να εκλεγεί! Και να υπουργοποιηθεί. Αλλά δεν είπε ”σπατάλες”! Κι′ έτσι τη γλίτωσε…