Η Τουρκία πίσω από την ισλαμική μαντίλα
Έγινε τελικά στην Άγκυρα την βδομάδα που πέρασε, η Σύνοδος της Μικτής Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας. Η στάση του Προέδρου της Επιτροπής Μ. Κεφαλογιάννη ότι η Σύνοδος θα γινόταν μόνο εάν η Τουρκία ακολουθούσε την επίσημη διαδικασία υποδοχής/αναγνώρισης όλων των Ευρωβουλευτών -περιλαμβανομένων τριών που προερχόμασταν από την Κυπριακή Δημοκρατία- υπήρξε καθοριστική. Πιο κάτω παρατίθενται μερικές διαπιστώσεις για τη σημερινή πραγματικότητα στην Τουρκία με αφορμή την πρόσφατη Σύνοδο.
Η σύγκρουση του οθωμανικού ισλαμισμού με τον κοσμικό κεμαλισμό κρίθηκε και τα αποτελέσματα είναι ευδιάκριτα, από την καθημερινότητα, την εκπαίδευση μέχρι την πολιτική. π.χ. η χρήση μαντίλας διευρύνεται αλματωδώς, νέα τζαμιά αναφύονται συνεχώς στοχεύοντας στον εντυπωσιασμό και προσέλκυση κ.ά. Το πλέον σημαντικό είναι που ο οθωμανικός ισλαμισμός, ως πολιτική ιδεοληψία, έχει δηλητηριάσει την τουρκική κοινωνία π.χ. όποιος δεν εκδηλώνει αποστροφή προς τους Κούρδους, είναι ο ίδιος ύποπτος για στήριξη στην τρομοκρατία!
Η Τουρκία είναι χώρος γενοκτονιών άλλων λαών οι οποίοι εξολοθρεύτηκαν με συστηματικό τρόπο. Σήμερα, ελάχιστοι απόγονοι τους διαβιούν καθηλωμένοι, χωρίς δικό τους πολιτικό ρόλο και απλά ζουν το τέλος του ιστορικού τους βίου π.χ. Αρμένιοι, Πόντιοι και Έλληνες Ρωμιοί, Ασσύριοι (χριστιανοί της Συρίας), Αλεβίτες. Η προσδοκία τους περιορίζεται κυρίως στην αναγνώριση των γενοκτονιών που συντελέστηκαν. Εξαίρεση οι Κούρδοι, που όντας κυρίως μουσουλμάνοι, δεν εξολοθρεύτηκαν αλλά χρησιμοποιήθηκαν εναντίον άλλων. Σήμερα, παλεύουν για δικό τους ρόλο και θέση ενάντια στο βάναυσο καθεστώς.
Στη σημερινή Τουρκία επικρατεί παρακμή και φόβος. Μόνο οι ένθερμοι υποστηριχτές του καθεστώτος έχουν την προστασία των κρατικών οργάνων. Για τους υπόλοιπους, η σύλληψη, ο διασυρμός και η φυλάκιση, με δυσμενή επακόλουθα στην οικογένειά τους, είναι καθημερινό ενδεχόμενο π.χ. οι βουλευτές του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών και οι εργαζόμενοι συνεργάτες τους αντιμετωπίζουν τουλάχιστον 2-3 ποινικές αγωγές ο καθένας. Σε τέτοιο περιβάλλον τρόμου, η ”μεταγραφή” πολιτικών προσώπων από ένα κόμμα σε άλλο είναι συχνό φαινόμενο, ενώ διευρύνεται ο χαφιεδισμός όπου ο ένας καταδίδει τον άλλον για να αποδείξει προληπτικά την αφοσίωσή του προς το καθεστώς, αλλά εις βάρος της ζωής και υπόληψης κάποιου άλλου, συνήθως συγγενή, συνάδελφου ή γνωστού. Ταυτοχρόνως, η απόγνωση εντείνεται αφού τα ”δικαστήρια” είναι όργανα της Κυβέρνησης Ερντογάν.
Η οικονομική κρίση ολοένα βαθαίνει καθιστώντας αναγκαία την αναβάθμιση των εμπορικών σχέσεων της Τουρκίας, ιδιαίτερα με την ΕΕ, το μεγαλύτερο με διαφορά εξαγωγικό εταίρο της Τουρκίας και για αυτό προφανώς έγινε η Σύνοδος. Πάντως, το δηλητήριο του ισλαμισμού μολύνει τόσο την τουρκική αντίληψη των πραγμάτων που ξένοι Ευρωβουλευτές έμειναν έκπληκτοι μπροστά στην τουρκική αλαζονεία. Στις υποδείξεις για εφαρμογή των κοινών κανόνων του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου στις διακρατικές σχέσεις και το κράτος δικαίου σε μια χώρα, οι Τούρκοι απαντούσαν με αναφορές στο μέγεθος της χώρας, τον πληθυσμό, την τρομοκρατία, την οθωμανική αυτοκρατορία... Οι «κανόνες δικαίου» στην Τουρκία προσαρμόζονται στις επιδιώξεις του καθεστώτος Ερντογάν. Με αυτό το καθεστώς, οποιαδήποτε δέσμευση και υπογραφή της σημερινής Τουρκίας δεν ισχύει διότι προέχει ο επεκτατικός ισλαμισμός που τα ανατρέπει.
