Eκλογές στην Ισπανία: Νικητές οι Σοσιαλιστές του Σάντσεθ

Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ ανακήρυξε τη νίκη του στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές της Κυριακής, καθώς το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) θα διαθέτει τις περισσότερες έδρες στην επόμενη ισπανική εθνική αντιπροσωπεία, πάντως δεν εξασφαλίζει την πλειοψηφία των εδρών, ενώ το ακροδεξιό κόμμα Vox μπαίνει στην ισπανική Βουλή ― είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο μετά το τέλος της φρανκικής δικτατορίας, πριν από σαράντα χρόνια.

«Το Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές», διατράνωσε ο Σάντσεθ απευθυνόμενος σε υποστηρικτές του, «το μέλλον νίκησε και το παρελθόν ηττήθηκε».

Για τον Ισπανό πρωθυπουργό, ο ισπανικός λαός έστειλε με την ψήφο του το μήνυμα: «δεν θέλουμε οπισθοδρόμηση, δεν θέλουμε την αντίδραση (...) θέλουμε μια χώρα που προχωράει μπροστά, που κοιτάει προς το μέλλον».

Με το 99,98% των ψήφων καταμετρημένο, το κυβερνών κόμμα συγκεντρώνει 28,68% των ψήφων και εξασφαλίζει 123 από τις 350 έδρες της Βουλής, σύμφωνα με την εφημερίδα El Pais. Ωστόσο, η νίκη του PSOE δεν αρκεί για να τερματιστεί η αβεβαιότητα που κατατρύχει την ισπανική πολιτική σκηνή.

Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP) έρχεται δεύτερο με το 16,70% των ψήφων και 66 έδρες, το φιλελεύθερο κόμμα Πολίτες είναι τρίτο με 15,86% και 57 έδρες, ενώ το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos συγκεντρώνει 14,31% των ψήφων και βλέπει τον αριθμό των εδρών του να συρρικνώνεται στις 42.

Το ακροδεξιό κόμμα Vox μπαίνει στο εθνικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά από την ίδρυσή του, αφού έλαβε 10,26% των ψήφων (από 0,2% το 2016) και θα καταλάβει 24 έδρες. Είναι η πρώτη φορά εδώ και τέσσερις δεκαετίες που η ακροδεξιά θα καταλάβει έδρες στη Βουλή της Μαδρίτης και ο ηγέτης του Βοξ, ο Σαντιάγο Αμπασκάλ, διεμήνυσε ότι «αυτό είναι μόνο η αρχή».

Η συμμετοχή υπολογίστηκε από το υπουργείο Εσωτερικών ότι ανήλθε στο 75,78%, ήτοι ήταν κατά περίπου 9,5% υψηλότερη από ό,τι το 2016, παρότι επρόκειτο για την τρίτη εκλογική αναμέτρηση που διεξήχθη στην Ισπανία μέσα σε λιγότερα από τέσσερα χρόνια.

Με βάση τα αποτελέσματα, οι Σοσιαλιστές και το Podemos εάν συμμαχήσουν θα χρειάζονται ακόμη 11 έδρες για την πλειοψηφία.

Η ισπανική πολιτική ηγεσία έχει έναν μακρύ κατάλογο προβλημάτων προς επίλυση μπροστά της, από την κρίση στην Καταλονία ―όπου οι αυτονομιστές ηγέτες αποπειράθηκαν να προχωρήσουν σε απόσχιση της επαρχίας το 2017― ως τον τερματισμό του διαρκούς πολιτικού αδιεξόδου, από τη επιβράδυνση της οικονομίας ως την επίμονα υψηλή ανεργία.

Ο Σάντσεθ, που ανέλαβε την εξουσία τον Ιούνιο, αφού ανέτρεψε τον συντηρητικό Μαριάνο Ραχόι υποβάλλοντας πρόταση μομφής, θα χρειαστεί να σχηματίσει μια άβολη συμμαχία για να παραμείνει πρωθυπουργός.

Στην άλλη πλευρά, η είσοδος του Βοξ στη Βουλή δεν άρκεσε στη δεξιά. Το Λαϊκό Κόμμα (PP) έχασε πάνω από τις μισές έδρες του, καθώς θα καταλάβει 66 από 137 το 2016. Οι Πολίτες απεναντίας αύξησαν τις έδρες τους από τις 32 στις 57. Αλλά παρά τη συμμαχία με το Βοξ, η δεξιά δεν κατάφερε να επαναλάβει σε εθνικό επίπεδο το αποτέλεσμα του Δεκεμβρίου στην Ανδαλουσία, όταν εξεδίωξαν τους Σοσιαλιστές από το ιστορικό προπύργιό τους.

«Η αριστερά ξέρει ότι το πάρτι τέλειωσε», πέταξε ο δεύτερος τη τάξει στο Βοξ, ο Χαβιέρ Ορτέγα Σμιθ, ενώ ο επικεφαλής του Σαντιάγο Αμπασκάλ ανήγγειλε την αρχή της «επανακατάκτησης» της Ισπανίας και επέμεινε πως η παράταξη της άκρας δεξιάς «ήρθε για να μείνει». Το κόμμα έκανε κυρίως την εκστρατεία του στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, αντιγράφοντας τις τακτικές του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και του βραζιλιάνου προέδρου Ζαΐχ Μπολσονάρου. Έχει συμμαχήσει με τη Μαρίν Λεπέν (Εθνικός Συναγερμός) στη Γαλλία και με τον Ματέο Σαλβίνι (Λέγκα) στην Ιταλία. Χρησιμοποίησε λόγο αντιφεμινιστικό, αντιμεταναστευτικό, άκρως τοξικό έναντι των αυτονομιστών στην Καταλονία.

Η Καταλονία, όπου το 2017 ξέσπασε η χειρότερη πολιτική κρίση που βίωσε η Ισπανία τα τελευταία 40 χρόνια, συνεχίζει να στοιχειώνει το ισπανικό πολιτικό σκηνικό.

Ο Σάντσεθ πέραν του Ποδέμος θα χρειαστεί την υποστήριξη περιφερειακών κομμάτων και άρα a priori των καταλανών αυτονομιστών. Θα προτιμούσε να το αποφύγει: άλλωστε, ήταν οι καταλανοί αυτονομιστές αυτοί που τον ανάγκασαν να προκηρύξει τις πρόωρες εκλογές, καταψηφίζοντας το σχέδιο κρατικού προϋπολογισμού.

Υπάρχει η υπόθεση εργασίας της συμμαχίας με τους πολίτες του Ριβέρα, που όμως έκανε εκστρατεία παίρνοντας όρκο να «εκδιώξει τον Σάντσεθ από την εξουσία» διότι «συνθηκολόγησε» με τους καταλανούς αυτονομιστές. Μαζί, PSOE και Ciudadanos ξεπερνούν με ευκολία τον μαγικό αριθμό των εδρών που απαιτούνται για την πλειοψηφία (180).

Αλλά οι υποστηρικτές του Πέδρο Σάντσεθ φώναζαν ρυθμικά «όχι με τον Ριβέρα» το βράδυ χθες Κυριακή.

Aκολουθεί μια σύνοψη της κατάστασης όπως διαμορφώνεται και των πιθανών σεναρίων.

Σοσιαλιστικό Κόμμα (123 έδρες)

Εξασφαλίζοντας 123 έδρες από 85 στις προηγούμενες εκλογές του 2016, το PSOE κατήγαγε καθαρή νίκη, την πρώτη του από το 2008.

Όμως ο επικεφαλής της απερχόμενης κυβέρνησης Πέδρο Σάντσεθ, που κατέλαβε την εξουσία προς κατάπληξη πολλών τον Ιούνιο, χάρη στην πρόταση μομφής εναντίον του συντηρητικού προκατόχου του Μαριάνο Ραχόι, απέχει ακόμα πολύ από την πλειοψηφία των 176 εδρών.

Καλείται συνεπώς να αρχίσει εντατικές διαπραγματεύσεις για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των εδρών. Αν και μπορεί να υπολογίζει στη ριζοσπαστική αριστερά, το Ποδέμος, θα πρέπει επίσης να εξασφαλίσει την υποστήριξη διαφόρων περιφερειακών κομμάτων, όπως το PNV (βάσκοι εθνικιστές, 6 έδρες).

Το μείζον ερώτημα είναι ποιος θα είναι ο ρόλος των καταλανών αυτονομιστών οι οποίοι, όπως το Ποδέμος και το PNV, συνέβαλαν ο Σάντσεθ να ανέλθει στην εξουσία, υπερψηφίζοντας την πρόταση μομφής εναντίον του Ραχόι. Τα κόμματα αυτά κέρδισαν έδαφος και θα καταλάβουν 22 έδρες (15 η Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας [ERC], πιο μετριοπαθής, 7 η παράταξη Μαζί για την Καταλονία του πρώην προέδρου της επαρχίας Κάρλος Πουτζντεμόν).

Η στήριξή τους είναι απαραίτητη στον Σάντσεθ για να φθάσει το όριο των 176 εδρών στο κοινοβούλιο, αλλά ο πρωθυπουργός ενδέχεται να προτιμήσει να μη ζητήσει την ένταξή τους στην κυβερνητική συμμαχία, αλλά να σχηματίσει κυβέρνηση με κοινοβουλευτική μειοψηφία, που θα βασίζεται στην αποχή των Καταλανών.

Πολίτες (57 έδρες)

Το φιλελεύθερο κόμμα του Άλμπερτ Ριβέρα, που τάσσεται ρητά εναντίον των αποσχιστικών τάσεων, ουδέποτε είχε τόσους βουλευτές (32 το 2016) μετά την δυναμική είσοδό του στο κοινοβούλιο, που σήμανε το τέλος του δικομματισμού όπως τον γνώριζε η Ισπανία.

Το να σχηματιστεί κυβέρνηση των Σοσιαλιστών και των Πολιτών είναι μια πιθανότητα, τουλάχιστον μαθηματικά. Τα δύο κόμματα το είχαν αποπειραθεί, χωρίς επιτυχία, το 2016, όταν πρωθυπουργός θα γινόταν στη θεωρία ο Σάντσεθ.

Μολονότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης αρνείται να αποκλείσει ξεκάθαρα αυτή την υπόθεση εργασίας ―παρότι εναντιώνονται σε αυτό το σενάριο οι υποστηρικτές του― ο Ριβέρα καθ′ όλη την προεκλογική εκστρατεία απαιτούσε να «εκδιωχθεί» ο Σάντσεθ από την εξουσία διότι «συνθηκολόγησε με τους αυτονομιστές».

Ο Ριβέρα δεν δίστασε να συμμαχήσει με το Λαϊκό Κόμμα (PP, δεξιά) και με το Vox (άκρα δεξιά) στην προσπάθειά του να αποσπάσει από τους Σοσιαλιστές οχυρά τους. Πολλοί πάντως αναμένουν ότι θα υπάρξει τουλάχιστον μια μερίδα των Ciudadanos που θα ταχθεί υπέρ της συμμαχίας με το PSOE.

Λαϊκό Κόμμα (66 έδρες)

Δέκα μήνες μετά την αποπομπή του Ραχόι, που υπέστη βαρύ πλήγμα από την καταδίκη του PP στη δίκη για ένα τεράστιο σκάνδαλο διαφθοράς, το συντηρητικό κόμμα υπέστη μια από τις χειρότερες εκλογικές του ήττες με τον νεαρό Πάμπλο Κασάδο (38 ετών) στα ηνία. Η υπόθεση εργασίας που βασιζόταν στην εξασφάλιση πλειοψηφίας από τα PP - Ciudadanos - Vox δεν έγινε πραγματικότητα, αν και θεωρείτο πιθανή κατά τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών.

Ο Κασάδο, που έκανε στροφή στη δεξιά, είδε μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης του PP να διαρρέει στους Πολίτες και στο Βοξ.

Vox (24 έδρες)

Το υπερεθνικιστικό, ακροδεξιό κόμμα κάνει την είσοδό του στην ισπανική εθνική αντιπροσωπεία, αφού συγκέντρωσε το 10,26% των ψήφων, από 0,2% το 2016. Η Ισπανία μέχρι χθες ήταν μια από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές χώρες όπου η άκρα δεξιά ήταν απούσα από το πολιτικό τοπίο.

Κέρδισε ψήφους χάρη στην άκρως τοξική ρητορική του έναντι των καταλανών αυτονομιστών, αλλά δεν έκανε την έκπληξη όπως ήλπιζε μετατρεπόμενο στον διαμορφωτή των πολιτικών ισορροπιών σε μια κυβέρνηση δεξιάς - κεντροδεξιάς - άκρας δεξιάς. Παρ′ όλ′ αυτά, ο δεύτερος τη τάξει στο Βοξ Χαβιέρ Ορτέγα Σμιθ διεμήνυσε στην κεντροαριστερά και στην αριστερά ότι «το πάρτι τέλειωσε».

Podemos (42 έδρες)

Αφού συνέβαλε να μπει τέλος στον δικομματισμό το 2015 μαζί με τους Πολίτες, το κόμμα της ισπανικής ριζοσπαστικής αριστεράς, που μαστίζεται από εσωτερικές διαιρέσεις, έχασε σημαντικό μέρος της δύναμης του (67 έδρες το 2016). Αλλά το κόμμα που αποτελεί τον πολιτικό κληρονόμο του κινήματος των Αγανακτισμένων αναμένεται να εξαργυρώσει την υποστήριξή του στον Πέδρο Σάντσεθ συμμετέχοντας για πρώτη φορά στην κυβέρνηση.