Ποιος κατέχει την Κύπρο και μας απειλεί;
Στην πολιτική, η διορατικότητα είναι πρώτιστη αρετή, εφόσον ασκείται εκ των προτέρων με αποτελεσματικό τρόπο επί των εξελίξεων. Οι εκ των υστέρων υποδείξεις για γεγονότα με τετελεσμένο αποτέλεσμα, δεν συνιστούν προτάσεις για το μέλλον. Για παράδειγμα, στην κορυφαία σύγκρουση το 480 π.Χ.., ο Αθηναίος στρατηγός Θεμιστοκλής επέμενε στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του ελληνικού στόλου με το να διεξαχθεί η ναυμαχία στα στενά της Σαλαμίνας κατά του πολυάριθμου στόλου των Περσών. Απέναντι του βρήκε την οργίλη αντίδραση άλλων Στρατηγών. Τελικά, η ναυμαχία έγινε στη Σαλαμίνα και η αριθμητική υπεροχή των Περσών ήταν άχρηστη και προβληματική, πράγμα που συνέβαλε καθοριστικά στην επικράτηση των ελληνικών δυνάμεων. Εκ των υστέρων, είναι «βολικό» να συντασσόμαστε με τον Θεμιστοκλή εκ του ασφαλούς σήμερα αφού είναι γνωστό το αποτέλεσμα και όχι με τους άλλους Στρατηγούς.
Εξίσου σημαντικό είναι η αξιολόγηση και ταξινόμηση των καθοριστικών παραμέτρων (π.χ. ασφάλεια), ώστε να συμβιβαζόμαστε στα επί μέρους με πολλαπλάσιο αντισταθμιστικό όφελος στα καθοριστικά. Ως Κύπρος -μαζί με την Ελλάδα- έχουμε απέναντι μας την Τουρκία η οποία κατέχει από το 1974 κυπριακό έδαφος και κορυφώνει τις απειλές της με νέα εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία είναι ο εχθρός που απαιτεί την υποταγή μας. Είτε θα υποταγούμε, είτε θα αντιτάξουμε διεξόδους για ανατροπή των δυσβάσταχτων δεδομένων λόγω της στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας.
Για χρόνια, περιγράφαμε τον επερχόμενο γεωπολιτικό σεισμό με επίκεντρο την ενέργεια στην Αν. Μεσόγειο που σήμερα έχουμε ενώπιον μας. ΗΠΑ, ΕΕ και κράτη της Αν. Μεσογείου -εντός και εκτός ΕΕ-, έχουν συμφέροντα εν πολλοίς σε αντιπαλότητα με την Τουρκία. Καθοριστικές παράμετροι των εξελίξεων είναι συγκοινωνούντα δοχεία ιδιαίτερα σε σχέση με την ασφάλεια π.χ. καθώς οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας χειροτερεύουν, οι σχέσεις ΗΠΑ με Ελλάδα-Κύπρο βελτιώνονται. Η ευρύτερη συνεργασία κρατών της περιοχής (Ιταλία, Ελλάδα, Αίγυπτος, Ισραήλ, Κύπρος, Ιορδανία κ.ά.), θεωρητικό πριν μερικά χρόνια, σήμερα είναι υπό συγκρότηση στο East Med Energy Platform, όπως σχεδιάστηκε πριν μερικούς μήνες στο Κάιρο. Η Τουρκία επιδίωξε τα πάντα για να επιβάλει την παρουσία της και απέτυχε.
Παρεμπιπτόντως, η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτέλεσε την αρχή του τέλους της περσικής εισβολής στην Ελλάδα. Στις εξελίξεις σήμερα, το καθεστώς Ερντογάν δεν αποτελεί αξιόπιστο εταίρο για κανένα από τους πιο πάνω. Στην υπέρ-προσπάθεια του Ελληνισμού απέναντι στο σύγχρονο εισβολέα, όλες οι επιλογές, από τον ρόλο των ΗΠΑ και Ισραήλ μέχρι της Γαλλίας και Ρωσίας) πρέπει να αξιολογούνται ανάλογα με την συμβολή τους στην αντιμετώπιση του εισβολέα/καταχτητή που απαιτεί την υποταγή μας. Επειδή καθένας μας πρέπει να συνδράμει πρακτικά τα μέγιστα, επιδιώκω προσωπικά να διευρύνω τον θεσμικό μου ρόλο στο Ευρω-Κοινοβούλιο έχοντας υπόψη τις εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο.
