Ισραηλινές εκλογές: Το μακρινό Ναουρού και το παιχνίδι της Ιερουσαλήμ
Το Ναουρού, η μικροσκοπική νησιωτική δημοκρατία του Κεντρικού Ειρηνικού Ωκεανού βρέθηκε στους κυρίους τίτλους των Ισραηλινών ΜΜΕ την Πέμπτη, 29/8. Ο λόγος ήταν ότι η μικρή αυτή χώρα αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, επιβεβαιώνοντας τη σταθερή φιλοισραηλινή της στάση σε όλες τις ψηφοφορίες του ΟΗΕ, από τότε που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1968.
Ουσιαστικά, πρόκειται για την υπόσχεση που είχε δώσει ο τότε Πρόεδρος του Ναουρού, Μπάρον Ουάκα, όταν είχε επισκεφθεί το Ισραήλ τον Ιούνιο του 2017 για πρώτη και τελευταία φορά και λίγους μήνες αργότερα απεβίωσε αιφνίδια. Το Ναούρου εκπροσωπείται διπλωματικά στο Ισραήλ από επίτιμο Πρόξενο και όχι από διπλωμάτη καριέρας. Αμέσως μετά το Βατικανό, είναι το δεύτερο μικρότερο κράτος στον κόσμο σε πληθυσμό (μόλις 13.000 κατοίκους περίπου).
Η φιλοϊσραηλινή του στάση πηγάζει από τις ισχυρές σχέσεις που έχει η χώρα με τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Νέα Ζηλανδία και οι ψήφοι της στον ΟΗΕ ουσιαστικά αποτελούν «τα δώρα» προς το Ισραήλ που προέρχονται κυρίως από αυτές τις δυτικές ”προστάτιδες χώρες” των μικρών κρατών του Ειρηνικού. Με τον ίδιο τρόπο εξηγείται η παραδοσιακή φιλοϊσραηλινή ψήφος της Μικρονησίας.
Ένας άλλος λόγος που οι μικρές αυτές χώρες τηρούν σταθερή φιλοϊσραηλινή στάση έγκειται στο ότι ο τοπικός πληθυσμός πιστεύει στα χριστιανικά κινήματα των Ευαγγελιστών , που εκφράζουν έναν ιδιότυπο χριστιανικό Σιωνισμό. Η εβραϊκότητα της Ιερουσαλήμ για τα κινήματα των Χριστιανών Ευαγγελιστών αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο τόσο της θεολογικής τους θεώρησης όσο και του τυπικού των κυριακάτικων θείων λειτουργιών στις τοπικές εκκλησίες. Ο Χριστιανισμός - και δη αυτή του η έκφανση - είναι κάτι το καινούργιο για τους λαούς του Ειρηνικού Ωκεανού και αποτελεί σημαντικό στοιχείο της αίσθησης των πολιτών ότι «ανήκουν» σε έναν λαό και σε ένα κράτος «καινούργιο». Επομένως, η Ιερουσαλήμ και η εβραϊκότητά της, μέσω των Ευαγγελιστικών Χριστιανικών κινημάτων και εκκλησιών, αποτελεί κι αυτή με τον τρόπο της ένα σύμβολο και μια αφορμή για εθνική ενότητα και εθνική συνειδητοποίηση των νέων αυτών μακρινών λαών και κρατών.
Βέβαια αυτές οι λεπτομέρειες πολύ λίγο ενδιαφέρουν την προεκλογική επικαιρότητα. Αυτό που ενδιαφέρει το Λικούντ και τον Νετανιάχου είναι να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες που θα αποκτήσουν επίσημη παρουσία στην Ιερουσαλήμ.
Μέχρι τώρα, ΗΠΑ και Γουατεμάλα διατηρούν τις πρεσβείες τους εκεί. Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται ο Πρόεδρος της Ονδούρας, ο οποιος θα ανακοινώσει το άνοιγμα Γραφείου Οικονομικής Συνεργασίας στην Ιερουσαλήμ, δηλώνοντας ότι η πόλη είναι πρωτεύουσα του Ισραήλ. Το ίδιο μοντέλο φαίνεται πως θα υιοθετήσει η Ουκρανία, ενώ η Τσεχία έχει ήδη ανοίξει πολιτιστικό κέντρο .
Η ισραηλινή πλευρά φαίνεται ικανοποιημένη από οποιαδήποτε επίσημη ξένη κρατική παρουσία στην Ιερουσαλήμ - ακόμα και αν αυτό δεν σημαίνει άνοιγμα πρεσβείας. Ειδικά αυτήν την περίοδο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όταν το διπλωματικό status της Ιερουσαλήμ αναβαθμίζεται (έστω κι αν αναγνωρίζεται από το μακρινό μικροσκοπικό Ναούρου), τόσο περισσότερους πόντους κερδίζει προεκλογικά ο Νετανιάχου - μιας και από πλευράς αντιπολίτευσης, δεν ακούγεται καμία απολύτως κριτική για τον τρόπο διαχείρισης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας .
