Χρυσοχοΐδης: «Η Μόρια θα συνεχίζει να στιγματίζει την Ευρώπη χωρίς την άμεση λήψη μέτρων»
«Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι μεταναστευτικό και όχι προσφυγικό», δήλωσε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, απαντώντας στο πλαίσιο της «Ώρας του Πρωθυπουργού», σε επίκαιρη ερώτηση του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας «ΜέΡΑ25», Γιάνη Βαρουφάκη.
Στη θέση αυτή «ευθυγραμμίζονται» οι αρμόδιοι υπουργοί που χειρίζονται τα θέματα της διαχείρισης της μεταναστευτικής-προσφυγικής κρίσης. Χθες Παρασκευή ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, συναντήθηκε στη λεωφόρο Κατεχάκη με τον Γερμανό υπουργό Εσωτερικών, Χορστ Ζεεχόφερ, και τον Επίτροπο Μετανάστευσης της Ε.Ε., Δημήτρη Αβραμόπουλο.
Στην ομιλία των 480 λέξεων του κ. Χρυσοχοΐδη, ο υπουργός χρησιμοποίησε μία φορά τον όρο «μεταναστευτικά ρεύματα», μία φορά τον όρο «μεταναστευτικές ροές», ενώ έκανε λόγο για την ανάγκη «αναλογικής κατανομής των προσφυγικών βαρών». Εάν λοιπόν θεωρήσουμε δεδομένο ότι οι λέξεις που επιλέγονται δεν είναι τυχαίες, τότε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη πράγματι αποδέχεται την κυβερνητική θέση ότι το πρόβλημα πλέον δεν είναι προσφυγικό αλλά μεταναστευτικό, καθώς οι αναφορές του στις αφίξεις έγιναν με τον όρο «μεταναστευτικά ρεύματα».
Αναλυτικά η ομιλία του κ. Χρυσοχοΐδη:
«Η σκέψη μας είναι στα θύματα της επίθεσης στο αρχηγείο της Αστυνομίας στο Παρίσι. Παρακαλώ κύριε πρέσβη να μεταφέρετε την αμέριστη συμπαράστασή μας στον υπουργό κύριο Καστανέρ.
Είχαμε την ευκαιρία μετά και την επίσκεψη σας στην Άγκυρα, κ. Υπουργέ και κ. Επίτροπε, να ενημερωθούμε τόσο για την σύνοδο της Μάλτας όσο και για την εξέλιξη των συζητήσεων για την Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016.
Στη νεώτερη ιστορία του το έθνος μας συγκροτήθηκε στη δίνη πολέμων και γεωπολιτικών ανακατατάξεων.
Η θέση της χώρας μας, σταυροδρόμι Ευρώπης και Ασίας μας δίνει ιστορικά ιδιαίτερο ρόλο στις μετακινήσεις πληθυσμών. Και μας κάνει πολύ προσεκτικούς όποτε αυτές συμβαίνουν.
Τα μεταναστευτικά ρεύματα Ασίας και Αφρικής δεν πρόκειται να σταματήσουν. Αντιθέτως, αναμένεται να ενισχυθούν.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζουμε τον αργό, πολλές φορές επώδυνο, δρόμο των συμβιβασμών, των μικρών βημάτων που εξελίσσονται σιγά-σιγά σε δράσεις, εργαλεία, πολιτικές και συμφωνίες.
Στα θέματα μετανάστευσης είμαστε στην αρχή αυτού του δρόμου. Όμως η πρόσφατη σύνοδος στη Μάλτα, απ’ όπου έλειπε η Ελλάδα, άνοιξε μια σχισμή στην ακινησία της προηγούμενης περιόδου.
Φυσικά χρειαζόμαστε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου.
Φυσικά χρειάζεται, όπως πάντα στην Ένωση, αλληλεγγύη και αναλογική κατανομή των προσφυγικών βαρών. Δεν θα σταματήσουμε να το λέμε, να το διεκδικούμε, να το προωθούμε. Όχι σαν Έλληνες μόνο, αλλά κυρίως σαν Ευρωπαίοι πολίτες. Αιχμή της αλληλεγγύης είναι τα ασυνόδευτα παιδιά. Το ζητούμε από εσάς, το ζητούμε από όλη την Ευρώπη. Είναι πολλά αυτά τα παιδιά στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να τα υποδεχθούμε αξιοπρεπώς, χωρίς τη συνδρομή των εταίρων μας.
Στις θαλάσσιες πύλες εισόδου της χώρας μας αντιμετωπίζουμε μια νέα έξαρση μεταναστευτικών ροών.
Η Ελλάδα έχει μια μοναδικότητα σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές πύλες εισόδου: μηδενική σχεδόν απόσταση από τα τουρκικά παράλια. Αυτή η μοναδικότητα διευκολύνει τις ροές και περιπλέκει σημαντικά το θέμα της ενεργούς φύλαξης των συνόρων.
Η Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016 δοκιμάζεται ισχυρά σήμερα στα νησιά του Αιγαίου και στα κέντρα υποδοχής. Είναι ουσιώδες να σεβασθούμε όλοι το γράμμα της Κοινής Δήλωσης χωρίς πολιτικές αναγνώσεις που την ακυρώνουν στην πράξη. Με την έννοια αυτή, δύο σημεία της Δήλωσης χρειάζονται απολύτως κοινή κατανόηση από την ΕΕ,, την Ελλάδα και την Τουρκία:
Πρώτο σημείο, η δυνατότητα επαναπροωθήσεων ανεξαρτήτως του τόπου διαμονής των αιτούντων άσυλο. Διαφορετικά, η Μόρια θα συνεχίζει να στιγματίζει την Ευρώπη.
Και δεύτερο σημείο η εφαρμογή των επαναπροωθήσεων χωρίς περιορισμό εθνικότητας.
Η ελληνική κυβέρνηση τηρεί στο ακέραιο τις απορρέουσες από την Δήλωση και το ενωσιακό δίκαιο ευθύνες και υποχρεώσεις της: την φύλαξη συνόρων , την επιτάχυνση των διαδικασιών παροχής ασύλου, τις πολιτικές ένταξης, τις επαναπροωθήσεις.
Για να πετύχουμε όμως, όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας πρέπει να κάνουν το ίδιο.
Είμαστε όλοι Γάλλοι, όταν υποφέρει η Γαλλία. Είμαστε όλοι Γερμανοί, όταν χτυπάνε το Μόναχο ή το Βερολίνο και χαίρομαι που όλοι μαζί σήμερα αποφασίσαμε ότι είμαστε όλοι Έλληνες, για τη Λέσβο, τη Σάμο, τα ελληνικά νησιά και την ενδοχώρα. Πάνω από όλα όμως είμαστε όλοι Ευρωπαίοι, σε κοινή γη και πολιτισμό.»
