«Πριν την αποχώρηση»: Η Μπέττυ Αρβανίτη επιστρέφει στον Μπέρνχαρντ

Ο δικαστής Χέλλερ, ένας πρώην ναζί που κατάφερε να διαφύγει τη σύλληψη και να αναλάβει ανώτατο κρατικό αξίωμα στη Γερμανία μετά τον πόλεμο -φαινόμενο συχνό στην πρώτη μεταπολεμική περίοδο- ζει με τις δύο αδελφές του προσπαθώντας να κρατήσει ζωντανή την ανάμνηση του ζοφερού παρελθόντος.

Αυτή είναι η υπόθεση του εμβληματικού «Πριν την αποχώρηση», που όταν ανέβηκε πρώτη φορά, το 1979, ήταν ένας θρίαμβος. Η εφημερίδα Die Zeit έγραφε τότε: Τί είναι λοιπόν το πριν την αποχώρηση; To ντεμπούτο ενός εντελώς καινούργιου Τόμας Μπέρνχαρντ; Ενός ανελέητου πολιτικού κωμωδιογράφου; Το έργο είναι φάρσα με θέμα τους ναζί, τους φασίστες που τους ξεσκεπάζει κάνοντάς μας να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια; Τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Το «Πριν την αποχώρηση» είναι το πιο δύσκολο. Το πιο σκοτεινό, το πιο άρτιο απ όλα τα έργα του Μπέρνχαρντ. Όποιος θα δει σ αυτό μόνο τη σκανδαλώδη πλευρά (τις πολιτικές αναφορές και τα αστεία) δεν θα έχει καταλάβει το έργο.

Για δεύτερη φορά, το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας και η Μπέττυ Αρβανίτη, παρουσιάζουν από τις 6 Noεμβρίου 2019 το έργο «Πριν την αποχώρηση», του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που με το συνολικό του έργο σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη, πολύ επιτυχημένη και βραβευμένη παρουσίασή του στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (με 15.000 θεατές), σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, το «Πριν την αποχώρηση» ανεβαίνει σε μετάφραση Βασίλη Πουλαντζά και σκηνοθεσία αυτή τη φορά Νίκου Μαστοράκη.

Ο Νίκος Μαστοράκης συνεργάζεται για έβδομη φορά με το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας -το θέατρο απ’ όπου ξεκίνησε να σκηνοθετεί το 1994 με το «Τρίπτυχο» του Χεράντιαν Ράιντερς - και για πέμπτη φορά με τη Μπέττυ Αρβανίτη. Οι προηγούμενες συναντήσεις τους ήταν: «Παλιοί καιροί» του Χ. Πίντερ, 1996, «Επιστροφή» του Χ. Πίντερ, 2001, «Ο Γλάρος» του Αντον Τσέχοφ, 2002, «Μαρία Στιούαρτ» του Φρήντιχ Σίλλερ, 2003.

Στο «Πριν την αποχώρηση» ο Μπέρνχαρντ δίνει πολιτικές διαστάσεις σ΄ ένα ψυχολογικό οικογενειακό δράμα. Το έργο είναι μία πολιτική σάτιρα που αποκαλύπτει την «αρρώστια» του δυτικού πολιτισμού με γκροτέσκα διάθεση, είναι μία κωμωδία της γερμανικής ψυχής..