Το τέλος μιας σχέσης
Επειδή κάπου έχουμε ξεχαστεί, να θυμίσω ότι αύριο (31/1/2020) έχουμε ένα από τα πλέον ιστορικά γεγονότα στην εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την αποχώρηση ενός κράτος-μέλους της.
Νομίζω ότι ο Γκι Φερχόφστατ ήταν πολύ εύστοχος μετά τη χθεσινή ψηφοφορία όταν είπε ότι είναι λυπηρό να φεύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση η χώρα της οποίας οι πολίτες έδωσαν δύο φορές στην πρόσφατη ιστορία μας το αίμα τους για να σωθεί αυτή η Ευρώπη.
Αυτό που δεν είναι λυπηρό, είναι να βλέπουμε να φεύγουν οι πολιτικές υπονόμευσης της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, να φεύγουν οι ατλαντιστές που ήθελαν την Ευρώπη ως μια χαλαρή συνεύρεση κρατών, ανίσχυρη και κατακερματισμένη στο διεθνές σύστημα.
Η Βρετανία είχε όλες τις συνθήκες να ηγηθεί της ΕΕ στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αντ’αυτού αποφάσισε την επιστροφή στο παρελθόν, αναπολώντας στιγμές δόξας που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.Κρίμα για τους Βρετανούς, καθώς η φθίνουσα πορεία της χώρας τους μόλις τώρα ξεκινά.
Κρίμα για την ΕΕ η οποία έχει αποτύχει να επικοινωνήσει ικανοποιητικά στους Ευρωπαίους πολίτες τα σημαντικά επιτεύγματα και τη σπουδαιότητα/αναγκαιότητα της ύπαρξης της ώστε αυτοί να ξεγελιώνται τόσο εύκολα από καιροσκόπους.
Την Παρασκευή 9(31/1/2020), στις δώδεκα το βράδυ, κρατήστε στο μυαλό σας αυτή τη στιγμή για την Ευρώπη. Είναι πιο σημαντική για το μέλλον μας από όσο οι περισσότεροι νομίζουν.
