Γυναικεία επιχειρηματικότητα ή μία επιχειρηματικότητα;
Τα στάδια ζωής και η θέση που παραδοσιακά είχε μια γυναίκα, καθώς και ο ρόλος που καλούνταν να παίξει δεν ισχύουν στη σημερινή εποχή. Πέρασαν οι εποχές που η γυναίκα δεν ακολουθούσε την Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση για την Ανωτάτη Παντρευτική, που για όσες σπούδαζαν το πιο ελκυστικό επάγγελμα ήταν εκπαιδευτικός ή δημόσιος υπάλληλος γενικότερα. Η γυναίκα σήμερα δεν θέλει να ακολουθεί κανόνες ούτε υποδείξεις όσον αφορά στις σπουδές, στην οικογένεια και στην καριέρα με βάση το φύλο της. Το ζήτημα είναι ότι ακόμα πασχίζει να επιλέξει ανάμεσα στο άδικο δίλημμα καριέρα ή οικογένεια. Γιατί μία μητέρα που θέλει να μείνει σπίτι να μεγαλώσει το παιδί της να χάνει τη δυνατότητα επιτυχίας στον επαγγελματικό στίβο υποχωρώντας σε μια «δουλίτσα» ενώ οι ικανότητες, οι δυνάμεις και οι επιθυμίες της είναι πολύ μεγαλύτερες; Είναι απαράδεκτα τα στοιχεία του ΟΑΕΔ ότι το προφίλ του άνεργου στην Ελλάδα δεν είναι ο άντρας 50 ετών που απολύθηκε από μια βιομηχανία σε καιρό κρίσης αλλά η γυναίκα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης 30-45 ετών.
Σχετικά νομοθετήματα έρχονται τις τελευταίες δεκαετίες να βάλουν κανόνες με στόχο να ενισχύσουν τη γυναίκα στην αγορά εργασίας, ενισχύοντας ακριβώς τα στερεότυπα για τη διαφορετικότητα και αναμασώντας τον όρο «γυναικεία επιχειρηματικότητα». Οι τραπεζίτες -άνδρες και γυναίκες- έχουν διάθεση να συνδράμουν στη γυναίκα που τολμά επιχειρηματικά, αρκεί η ιδέα της να περιορίζεται στη βιομηχανία της ομορφιάς καθώς έχουν τις αμφιβολίες τους εάν πρόκειται για τεχνολογική start-up. Δεν αρκεί λοιπόν η αλλαγή της νομοθεσίας αν δεν ακολουθείται από αλλαγή κουλτούρας, εταιρικής και οικογενειακής.
Άντρες και γυναίκες αμφότεροι χρειάζονται ενδυνάμωση σε κάθε είδους δεξιότητες και προσόντα που απαιτεί η εκάστοτε εργασία αλλά και soft skills που επιτρέπουν στο άτομο να χρησιμοποιεί τη συναισθηματική του νοημοσύνη για να αλληλεπιδρά και να συνεργάζεται στο χώρο εργασίας. Αυτό που χρειάζεται επιπλέον η γυναίκα δεν είναι επιδοτήσεις, ούτε εκπτώσεις. Χρειάζεται υποδομές υποστήριξης για να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Να φέρνει εις πέρας τα καθήκοντά της απέναντι στην οικογένεια, την κοινωνία, την οικονομία και πάνω από όλα απέναντι στον εαυτό της με τρόπο υγιή και δημιουργικό. Να επιχειρεί απρόσκοπτα. Να διαισθάνεται καινοτόμα σχέδια δράσης. Να παίρνει θέση στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Να χρησιμοποιεί όλες τις αισθήσεις -όχι μόνο τις πέντε- όπως η Θεά Κάλι, η μεγάλη θεά της φύσης, τα 100 της χέρια. Να επικοινωνεί αποτελεσματικά χτίζοντας σχέσεις δυνατές στο χρόνο. Να μοιράζει το χρόνο, τα χρήματα και τον τρόπο ζωής με το ένστικτο.
Όταν τα ζητήματα που αντιμετωπίζει η γυναίκα στην καθημερινότητα ως μητέρα είναι τακτοποιημένα τότε κι εκείνη θα επιχειρεί όπως κι ο άντρας. Θα ανταπεξέρχεται στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις στην αδιάκοπη προσπάθειά της προς το εφικτό. Ίσως εφαρμόζοντας ένα διαφορετικό marketing mix, με λίγο μεγαλύτερη επίκληση στο συναίσθημα, ενδεχομένως με λιγότερα ρίσκα, πιθανότατα δίνοντας μεγαλύτερη σημασία στην αισθητική και στο design. Επιλέγοντας να ανταλλάζει γνώμες με άλλες γυναίκες σε συναντήσεις του ΕΕΔΕΓΕ ή της WomenAct αλλά και κάνοντας ασυνείδητο εσωτερικό διάλογο όταν πατήσει το pause στο τέρας της καθημερινότητας. Η επιχειρηματικότητα είναι μία και διανθίζεται από τις δεξιότητες του εκάστοτε ενορχηστρωτή της: άνδρα ή γυναίκας.
