Πώς η δεντροφύτευση μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στο περιβάλλον
H μεγάλης κλίμακας δεντροφύτευση μπορεί να έχει επιβλαβή για το περιβάλλον αποτελέσματα αντί να το ωφελήσει, αναφέρουν δύο μελέτες που εκπονήθηκαν πρόσφατα.
Σχετικό έγγραφο που δόθηκε στην δημοσιότητα αναφέρει πως τα οικονομικά κίνητρα για την διαδικασία αυτή μπορούν να μειώσουν την βιοποικιλότητα με μικρή επίδραση τελικά στις εκπομπές άνθρακα.
Σε γενικές γραμμές, τα τελευταία χρόνια η ιδέα της δεντροφύτευσης προτείνεται ως η ιδανικότερη λύση χαμηλού κόστους για την κλιματική αλλαγή.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως τα δέντρα έχουν τεράστια δυνατότητα απορρόφησης και αποθήκευσης άνθρακα και πολλές χώρες για τον λόγο αυτό έχουν καθιερώσει αντίστοιχες εκστρατείες ως βασικό μέρος των σχεδίων τους για την προστασία του περιβάλλοντος.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η δέσμευση των πολιτικών κομμάτων να φυτέψουν όσο πιο πολλά δέντρα μπορούσαν ήταν βασικό εργαλείο της προεκλογικής τους καμπάνιας την περασμένη χρονιά.
Στις ΗΠΑ από την άλλη, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει επίσης οργανώσει την πρωτοβουλία «Trillion Trees» ακριβώς για τον σκοπό αυτό.
Στο Κογκρέσο μάλιστα έχει προταθεί και ειδικό σχέδιο νόμου για την στήριξη της ιδέας.
Μια άλλη σημαντική κίνηση με απώτερο σκοπό την αναδάσωση είναι η «Πρόκληση της Βόννης». Οι χώρες καλούνται να αποκαταστήσουν 350 εκατομμύρια εκτάρια υποβαθμισμένης και αποψιλωμένης γης έως το 2030.
Mε άλλα λόγια, η πρωτοβουλία φιλοδοξεί να αναδασώσει 1,5 δισεκατομμύρια στρέμματα, δηλαδή το 7% από τα 20 δισεκατομμύρια στρέμματα στον πλανήτη τα οποία, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, είναι κατάλληλα για αναδάσωση.
Μέχρι στιγμής, περίπου 40 κράτη έχουν εγκρίνει την ιδέα. Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και εφιστά την προσοχή για την πραγματοποίηση δεντροφυτεύσεων με μέτρο.
Οι ειδικοί επισημαίνουν πως η Πρόκληση της Βόννης αφορά κυρίως δεσμεύσεις που αφορούν την δημιουργία φυτειών μικροκαλλιεργειών ή ένα περιορισμένο μείγμα δέντρων που παράγουν συγκεκριμένα προϊόντα όπως φρούτα.
Οι συγγραφείς της μελέτης που εκπονήθηκε για τα συμπεράσματα αυτά εξέτασαν προσεκτικά τα οικονομικά κίνητρα που δόθηκαν σε ιδιώτες γαιοκτήμονες για να φυτέψουν δέντρα τα τελευταία χρόνια.
Η μελέτη εστίασε στο παράδειγμα της Χιλής, όπου ένα διάταγμα για την επιδότηση της δεντροφύτευσης έτρεχε από το 1974 έως το 2012 και θεωρήθηκε ευρέως ως μια παγκόσμια επιδιωκόμενη πολιτική αναδάσωσης. Ο νόμος επιχορήγησε το 75% των δαπανών για την φύτευση των νέων δασών.
Ορισμένοι γαιοκτήμονες παρόλα αυτά απλώς αντικατέστησαν τα εγγενή δάση με τις πιο επικερδείς νέες καλλιέργειες. H μελέτη διαπίστωσε ότι το καθεστώς επιδότησης επέκτεινε μεν την έκταση που καλύπτεται από δέντρα, αλλά μείωσε την έκταση των φυσικών δασών.
(Με πληροφορίες από BBC)
