Η Κίνα έβγαλε από την ακραία φτώχεια 100 εκατ. ανθρώπους σε 10 χρόνια. Είναι όμως αυτό αρκετό;

Ο Κινέζος Πρόεδρος Ξι Τζινπινγκ υποστηρίζει ότι Κίνα πέτυχε τον φιλόδοξο στόχο που ο ίδιος έθεσε όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2012 για να βγουν από το καθεστώς φτώχεια 100 εκατ. άνθρωποι.

Τι έχει επιτύχει όμως πραγματικά η Κίνα; Το BBC συνέκρινε τα δεδομένα της Κίνας με τα στοιχεία για την παγκόσμια φτώχεια που συνέταξε η Παγκόσμια Τράπεζα.

Τα ποσοστά φτώχειας της Κίνας

Ως φτωχός στην Κίνα ορίζεται οποιοσδήποτε ζει σε αγροτικές περιοχές και κερδίζει λιγότερα από περίπου 2,30 δολάρια την ημέρα (προσαρμοσμένο ανάλογα με τον πληθωρισμό) ενώ εξετάζονται και γενικότερα το εισόδημα ζητήματα συνθηκών διαβίωσης, υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης.

Η Τζιανγκσου για παράδειγμα, ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του περασμένου έτους ότι μόνο 17 από τους 80 εκατ. κατοίκους που ζούσαν στην περιφέρεια και ήταν ακόμη συνθήκες φτώχειας.

Σημειώνεται πως όριο της φτώχειας στην Κίνα στα 2, 30 δολάρια την ημέρα, είναι υψηλότερο αυτού που θέτει η Παγκόσμια Τράπεζα σε παγκόσμιο επίπεδο και είναι κάτω από τα 2 δολάρια την  ημέρα, στο 1,90.  

 

Τα δεδομένα της Παγκόσμιας Τράπεζας

Βάσει των δεδομένων στης Παγκόσμιας Τράπεζας, με όριο το 1, 90 δολάρια βλέπουμε ότι το 1990 υπήρχαν περισσότερα από 750 εκατ. άνθρωποι στην Κίνα που ζούσαν κάτω από το όριο φτώχειας που είχε οριστεί διεθνώς και ουσιαστικά μιλούσαμε για τα 2/3 το πληθυσμού. 

Μέχρι το 2012, είχε μειωθεί σε λιγότερα από 90 εκατ. και μέχρι το 2016 - το πιο πρόσφατο έτος για το οποίο είναι διαθέσιμα τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας - είχε μειωθεί σε 7,2 εκατομμύρια άτομα (0,5% του πληθυσμού).

Άρα ήδη το 2016 η Κίνα είχε πλησιάσει τον στόχο της.

Βάσει των δεδομένων συνολικά, 745 εκατ. λιγότεροι άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχεια στην Κίνα από ό, τι πριν από 30 χρόνια.

Στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας για την τελευταία πενταετία δεν υπάρχουν  αλλά η τάση που υπάρχει είναι σίγουρα σύμφωνη με την ανακοίνωση της κινεζικής κυβέρνησης.

Σε άλλες χώρες της ευρύτερης, όπως το Βιετνάμ, καταγράφηκε επίσης δραματική πτώση των ποσοστών του πληθυσμού που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, την ίδια χρονική περίοδο. 

Σε μία άλλη μεγάλη χώρα, την Ινδία, το 22% του πληθυσμού της ζούσε κάτω από το διεθνές όριο για τη φτώχεια φτώχειας το 2011 (τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία).

Στη Βραζιλία το αντίστοιχο ποσοστό ανθρώπων που ζουν με λιγότερο από 1.90 δολάρια τη μέρα είναι στο 4.4% σε έναν πληθυσμό 211 εκατ. 

 

Η ταχύτατη ανάπτυξη της Κίνας

Η ταχεία μείωση της φτώχειας στην Κίνα συμβαδίζει με μια μακρά περίοδο σταθερής οικονομικής ανάπτυξης και η αρχές εστίασαν στις φτωχότερες αγροτικές περιοχές.

Η κυβέρνηση έχει μεταφέρει εκατομμύρια ανθρώπους από απομακρυσμένα χωριά σε συγκροτήματα διαμερισμάτων. Μερικές φορές αυτά χτίστηκαν σε κωμοπόλεις, άλλα σε νέα χωρία πλάι στα παλιά.

Ωστόσο, υπήρξε κριτική ότι οι άνθρωποι δεν είχαν και πολλές επιλογές για το εάν θα άλλαζαν σπίτια ή δουλειά.

Ορισμένοι επισημαίνουν επίσης ότι ο λόγος για τον οποίο η ακραία φτώχεια στις αγροτικές περιοχές ήταν τόσο διαδεδομένη ήταν εξαιτίας των πολιτικών του Κομμουνιστικού Κόμματος.

″Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει συμβεί κάτι πραγματικά εκπληκτικό τα τελευταία 40 χρόνια”, σχολιάζει ο Ντέιβιντ Ρένι του Economist.

Ωστόσο, η έξοδος τόσων πολλών ανθρώπων από τις συνθήκες ακραίας φτώχειας, δεν είναι μια επιτυχία που μπορεί να πιστωθεί μόνο στην κυβέρνηση.

″Οι Κινέζοι, δουλεύοντας εξαιρετικά σκληρά, βγήκαν από τη φτώχεια - εν μέρει επειδή ορισμένες από τις πιο ανόητες οικονομικές πολιτικές που υιοθετήθηκαν ποτέ, από τον Πρόεδρο Μάο, εγκαταλείφθηκαν υπέρ εκδοχών του καπιταλισμού”.

Ο Μάο Τσε Τουνγκ, ο οποίος ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το 1949, επέβλεψε τις προσπάθειες εκβιομηχάνισης της αγροτικής οικονομίας της χώρας στη δεκαετία του 1950. Το καταστροφικό Great Leap Forward, το οποίο ξεκίνησε το 1958, ανάγκασε τους αγρότες σε κοινότητες, αναγκάζοντας τους αγρότες να ενταχθούν σε κομμούνες. 

 

 

Είναι αυτό αρκετό; 

Το ερώτημα πλέον είναι: Αν και Κίνα έκανε πολύ καλή δουλειά στην αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας, μήπως πρέπει τα στάνταρ τς της ναι 'ναι πιο υψηλά;

Για παράδειγμα, η Παγκόσμια Τράπεζα αυξάνει το όριο σχετικά με την ακραία φτώχεια για τις χώρες μεσαίου εισοδήματος, προκειμένου να αντικατοπτρίζει τις πραγματικές οικονομικές συνθήκες.

Θα ορίζει αυτό στα 5,50 δολάρια την ημέρα και η Κίνα πλέον είναι πλέον χώρα μεσαίου εισοδήματος, όπως λέει η τράπεζα.

Υπό το νέο αυτό όριο, περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Κίνας θα βρίσκεται σε συνθήκες φτώχεια.

Επίσης στη χώρα υπάρχει ευρεία εισοδηματική ισότητα.

Πέρυσι, ο Κινέζος πρωθυπουργός Λι Κεγκιάνγκ δήλωσε ότι η Κίνα είχε ακόμη 600 εκατ.  των οποίων το μηνιαίο εισόδημα ήταν μόλις 1.000 γιουάν (154 δολάρια). Χρήματα δηλαδή που, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, δεν επαρκούν για  την ενοικίαση ενός δωμάτιο σε μια πόλη.

Ωστόσο, με οποιοδήποτε μέτρο, η Κίνα έκανε τεράστια πρόοδο ώστε εκατομμύρια πολίτες της να ξεφύγουν από τις σκληρές συνθήκες που ζούσαν τις τελευταίες δεκαετίες.

Η συνέχεια εδώ