Αποχαιρετισμός στον Μίκη Θεοδωράκη
Οι Μούσες θα κατέβουν από τον Όλυμπο να θρηνήσουν τον Μίκη Θεοδωράκη, όπως κατέβηκαν άλλοτε για να θρηνήσουν τον Ομηρικό ήρωα Αχιλλέα. Θ′ αναγνωρίσουν στο πρόσωπό του όχι μόνο τον απαράμιλλο μουσικό δημιουργό, αγαπημένο του Απόλλωνα, αλλά και τον ευγενικό ήρωα, που ήταν πάντα στην πρωτοπορία των εθνικών , δημοκρατικών και κοινωνικών αγώνων.
Η μουσική του γέμισε με νέους ήχους, μελωδίες και ρυθμούς την Ελλάδα και φερε, ως τραγούδι, στα χείλη ολόκληρου του λαού την ποίηση των μεγάλων ποιητών μας. Η μουσική του δεν άργησε να ξεπεράσει τα Ελληνικά σύνορα και να γίνει παγκόσμια δόξα για τον ίδιο, αλλά και για την Ελλάδα.
Ανεξάρτητα από πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές, ο Μίκης έμεινε πάντα ο εκφραστής και ο υμνητής της Ρωμιοσύνης.
Η ιδέα που πάντα τον τυραννούσε και τον ενέπνεε ήταν η ενότητα των Ελλήνων και η αναγέννηση του Ελληνισμού.
Η άμετρη αγάπη του για την Ελλάδα και ο πατριωτισμός του δεν μείωναν ούτε κατ′ ελάχιστον την αγάπη του και τους αγώνες του για τους άλλους λαούς και ολόκληρη την ανθρωπότητα, με σημαία την ελευθερία, τη δημοκρατία, την εθνική απελευθέρωση και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η ευαισθησία του για τους εθνικούς αγώνες διαδηλώθηκε, με στεντόρεια φωνή, κάθε φορά που χρειάσθηκε, και από την άποψη αυτή αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη η ανεπιφύλακτη καταδίκη του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο και της συμφωνίας των Πρεσπών για τη Μακεδονία.
Συνδέοντας τη μουσική του δημιουργία με τους αγώνες του και με τα ιδανικά που τον ενέπνεαν, άνοιξε νέους δρόμους στη μουσική τέχνη και την κατέστησε βίωμα της κοινωνίας και πολιτικό υποκινητή και παιδαγωγό.
Γνώριζε από ένστικτο αυτό που έλεγε ο Πλάτων ότι δεν γίνεται καμιά μεγάλη αλλαγή στην κοινωνία, χωρίς παράλληλη αλλαγή των νόμων της μουσικής.
Είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά, να συνεργασθώ μαζί του και ν′ ακούσω τις διηγήσεις του από τις περιπέτειες της πολυτάραχης ζωής του, που δεν γνώρισε μόνο δόξα και αναγνώριση, αλλά και διώξεις, φυλακίσεις και εξορία.
Ο θάνατος του σβήνει ένα μεγάλο φως πάνω από την Ελλάδα. Παρηγοριά είναι το ανέσπερο φως του έργου που αφήνει και το πρότυπο της μαχόμενης αρετής που εμπνέει το παράδειγμα της ζωής του, της δημιουργίας του και των αγώνων του.
Εύχομαι δύναμη και καρτερία στις αγαπημένες του Μυρτώ και Μαργαρίτα και σ′ όλους τους άλλους αγαπημένους του συνεργάτες, συγγενείς και φίλους.
Ο Ελληνικός λαός έχει ήδη κατατάξει τον Μίκη Θεοδωράκη στους επώνυμους ήρωές του.
