«Κινηματογράφος και φασισμός»: Όταν το σινεμά ρίχνει φως στα πιο πυκνά σκοτάδια

Σοφία Λόρεν και Μαρτσέλο Μαστρογιάννι στην ταινία του Έττορε Σκόλα «Μια Ξεχωριστή Μέρα»

Το σινεμά έχει διαχρονικά λειτουργήσει ως καθρέφτης των ιστορικών γεγονότων, ως υπενθύμιση της φρίκης που έχει ζήσει η ανθρωπότητα, ως μάθημα για όσα μας οδήγησαν εκεί, αλλά και ως σήμα κινδύνου απέναντι στον εφησυχασμό και την παραίτηση.

Η πολιτιστική διαδικτυακή πλατφόρμα Rembrandt and the Cat παρουσιάζει δύο διαλέξεις με θέμα «Κινηματογράφος και Φασισμός» με τον κριτικό κινηματογράφου και αρχισυντάκτη της σελίδας CineDogs, Γιώργο Παπαδημητρίου.

Μια περιήγηση σε μεγαλειώδεις κινηματογραφικές στιγμές, όπου η σκηνοθετική ματιά αντίκρισε το τέρας του φασισμού και του ναζισμού κατάματα, αναλύοντας τις κοινωνικές συνθήκες, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το συλλογικό θυμικό και το ψυχολογικό υπόστρωμα που έφεραν στο προσκήνιο το πιο βαθύ σκοτάδι: H νοσηρή γοητεία της «φυσιολογικότητας». Η σύνδεση ανάμεσα στον φασισμό, το ναζισμό και στην καταπιεσμένη λίμπιντο. Η τυφλή υποταγή στην υπνωτιστική δύναμη της ομοιομορφίας. Η σοκαριστική συνενοχή της αδιαφορίας απέναντι στην τραγωδία που πλησιάζει. Τα βαθιά τραύματα που επιβιώνουν στο κοινωνικό υποσυνείδητο. Η ανοιχτή πληγή της Ιστορίας που δεν λέει να κλείσει.