Ο νόμος της φθοράς στην Διπλωματία: Ο ξένος παράγοντας, νέοι κίνδυνοι και ευκαιρίες
Εκ των πραγμάτων, οι εξελίξεις στον διεθνή χώρο, φαίνεται να κυοφορούν ποικίλους κινδύνους και ευκαιρίες. Στην Διπλωματία, πολύ περισσότερο, όπως έχω ξαναγράψει, λίγα είναι τα ανοιχτά πεδία γνώσης με αποτέλεσμα η βιαστική κριτική να γίνεται πιο εύκολα και να προηγείται της ανάλυσης.
Οι πρώτες μου παρατηρήσεις:
1. Οι νέοι ευρύτεροι συσχετισμοί αλλάζουν τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης με ταχύτερο τρόπο, κατ την αντίληψη μου, το «εθνικό» καθίσταται ανίσχυρο και ισχυρό μόνο όταν ταυτίζεται με τη νέα αντίληψη του «υπερεθνικού συμφέροντος» βλέπε έδαφος επιρροών των μεγάλων Συμμαχιών και, εν προκειμένω, καθόσον μας αφορά το «Νατοϊκό έδαφος».
2. Το Αιγαίο, για να διευκολυνθούν οι ρυθμίσεις που κυοφορούνται και που έχουν προφανώς προταθεί, παύει να τίθεται ως θέμα ελληνοτουρκικής διαφοράς.
3. Προφανέστατα βαίνουμε ταχέως σε μια ευρύτερη ελληνο-τουρκική Συμφωνία που πρωτίστως θα συνομολογηθεί σε ανώτατο επίπεδο.
4. Μένει η κατάσταση στην Κύπρο που η Ελλάδα θα πρέπει να ζητήσει την κατάργηση των εγγυήσεων και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων.
5. Το dictat των νέων εξελίξεων θα μειώσει την «πολιτική» και θα αυξήσει την «οικονομική» πτυχή των σχέσεων. Στο πακέτο Ελλάδα/Τουρκία θα προστεθούν, με άμεσο ρόλο, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.
6. Οι διαμάχες στη θάλασσα και στον αέρα θα αντικατασταθούν από έναν «ασφαλή» και ελεγχόμενο δρόμο ενέργειας και μεταφορών...νόμιμων (με στόχο την μείωση της ρωσικής εξάρτησης) ή παράνομων εξοπλισμών και όχι μόνο.
Πριν ολοκληρωθούν όλοι αυτοί οι σημαντικοί σχεδιασμοί μένουν ανοιχτά όλα τα μαξιμαλιστικά αιτήματα των τουρκικών διεκδικήσεων. Διεκδικήσεις που τίθενται, πλέον, με «μεγαλύτερη μεν ασφάλεια» λόγω του νέου ρόλου της Τουρκίας που αφελώς υποτιμήσαμε αλλά και καλυμμένη στρατηγική.
Στον αντίποδα, εμείς έχουμε «πεισθεί» να είμαστε εποικοδομητικοί και θετικοί στην προσέγγιση μας, σε μια σταθερή πορεία «ειρηνικής διευθέτησης» χωρίς να «γκρινιάζουμε», συνεχώς, για την τουρκική παρενόχληση.
Μια «πολιτικά ορθή» νέα τακτική η οποία μας «επιβάλλεται» που όμως θα οδηγήσει στο άμεσο κενό αν δεν χαράξουμε μια αυστηρή νέα κόκκινη γραμμή στα εθνικά μας συμφέροντα, ως Ελληνισμός πλέον, με σαφείς διεκδικήσεις και το χτίσιμο μιας αυστηρής νέας δομής στην κοινωνία και στις σχέσεις μας με το σύνολο των γειτονικών μας κρατών. Με εκτεταταμενες, παράλληλα, αλλαγές στη δομή του υπουργείου Εξωτερικών και άλλων υπηρεσιών που θα αφορούν την συμπερίληψη μιας πιο «ανεξάρτητης και συνεκτικής» επεξεργασίας των νέων δεδομένων από στελέχη με αξιοκρατική επιλογή. Καταιγιστικά σαφείς, συνεκτικοί και απόλυτοι.