Απόφαση καθηγητών: "Oλίγον πανεπιστήμιο, ολίγον ΤΕΙ και ολίγον μηχανισμός διατήρησης των ψηφοφόρων κυρίως της Κοζάνης"
του Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας
Η τελευταία πρόταση για Συν-ομόσπονδο ΑΕΙ Δυτικής Μακεδονίας του Υπουργείου Παιδείας είναι μια πρόταση πρόχειρη, κακογραμμένη και γεμάτη «λάθη» για ένα τέτοιο σοβαρό και πρωτόγνωρο εγχείρημα. Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι αποφάσεις που αφορούν τα όνειρα και τους κόπους των φοιτητών/τριών μας και των γονέων τους καθώς και τη δική μας ακαδημαϊκή προοπτική και αξιοπρέπεια, δυστυχώς παίρνονται ή αλλάζουν αυθαίρετα εν μία νυκτί, χωρίς να έχει ζητηθεί η άποψη της ακαδημαϊκής κοινότητας και χωρίς να έχει προηγηθεί η ελάχιστη ενημέρωση.
Η πρόταση είναι τόσο ασαφής που μόνο ερωτήματα γεννά, όπως:
[1] Στη βάση τίνος νομικού πλαισίου δημιουργείται από τον υπουργό ένα
νέο ΝΠΔΔ, ένα Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα συνομοσπονδιακού χαρακτήρα;
Η τελευταία τροπολογία που ψηφίστηκε στη Βουλή δίνει στον Υπουργό τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα τέτοιο «σχήμα» ΝΠΔΔ;
Αν ναι, σύμφωνα με ποιο νομικό πλαίσιο θα ιδρυθεί και θα λειτουργήσει ένα
τέτοιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα;
[2] Γιατί αυτή η πρόταση σχετικά με την συν-λειτουργία ΑΕΙ και ΤΕΙ
αφορά μόνο στην περίπτωση της Δυτικής Μακεδονίας;
[3] Τι συνεπάγεται από το γεγονός ότι το συμβούλιο του νέου τύπου ΑΕΙ δεν εκλέγεται με διαδικασίες που προβλέπονται στα άλλα πανεπιστήμια και έχει
διαφορετική σύνθεση από τα Συμβούλια άλλων ΑΕΙ; Μήπως σηματοδοτεί και αυτό
έναν πειραματισμό που εφαρμόζεται για πρώτη φορά, καθώς και τη διαφοροποίησή μας από τα άλλα ΑΕΙ;
[4] Τι σημαίνει το γεγονός ότι το συμβούλιο αυτό θα έχει την ευθύνη χάραξης
στρατηγικής ανάπτυξης συλλογικής δράσης των Ιδρυμάτων με στόχο την
ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας αυτών σε ευρωπαϊκό και διεθνές
επίπεδο; Θα είμαστε εν τέλει αποδέκτες των αποφάσεων που παίρνουν
άλλοι για εμάς χωρίς εμάς χάριν πάντα μιας «ορθολογικής» διαδικασίας
λήψης αποφάσεων;
[5] Τι σημαίνει η δημιουργία ενός νέου Τμήματος Μηχανικών
Περιβάλλοντος, τις μέρες που ζούμε; Πάλι θα έχουμε Τμήματα χωρίς καθηγητές; Τμήματα χωρίς υλικοτεχνική υποδομή στην Κοζάνη; Πότε θα διοριστούν οι ήδη εκλεγμένοι καθηγητές;
[6] Πώς υποστηρίζεται η ανάπτυξη του Π. Δυτικής Μακεδονίας όταν κλείνει το τμήμα του στην Καστοριά, μεταφέρει το Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών στο Π. Μακεδονίας και ακόμη δεν είναι σίγουρο πού τελικά θα ανήκει το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών;
[7] Το βάπτισμα της Παιδαγωγικής Σχολής σε σχολή
Ανθρωπιστικών Σπουδών πρέπει να συνοδευτεί από ριζικά μέτρα υποστήριξης, όπως δημιουργία περισσότερων Τμημάτων για να ευδοκιμήσει.
[8] Πώς λύνονται τα προβλήματα μεγέθους, αφού δεν προβλέπονται συνέργειες μεταξύ των δυο μετόχων του Συν-ομόσπονδου σε αυτό το επίπεδο;
[9] Η νέα πρόταση -αν και εφόσον αποτελεί λύση- θα πρέπει να οδηγεί στην ανάπτυξη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και όχι στη συρρίκνωση των τμημάτων της Φλώρινας, λογική η οποία αποτελεί αρνητικό δείγμα γραφής και μας δημιουργεί επιφυλάξεις για τις πραγματικές ή τις λανθάνουσες και συγκαλυμμένες προθέσεις του Υπουργείου.
[10] Η συν-ομοσπονδοποίηση ΑΕΙ και ΤΕΙ προϋποθέτει δεσμεύσεις για μια μακρά διαδικασία διαπραγματεύσεων σε επίπεδο προγραμμάτων, υποδομών κ.λπ.
[11] Γιατί ζητείται τόσο σύντομα η ανταπόκριση του πανεπιστημίου σε ένα αιφνίδιο έγγραφο που εκπλήσσει με όσα προτείνει;
[12] Δυστυχώς η πρόταση φαίνεται να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα (π.χ. χρειάζεται μεγάλες νομοθετικές αλλαγές) από όσα φαίνεται να προσπαθεί να λύσει χωρίς να το δηλώνει (π.χ. υποδομών, προσωπικού κ.λπ.).
Συμπερασματικά
Κινδυνεύουμε να γίνουμε η προσομοίωση ενός ακριτικού κολλεγίου – πολυδύναμου μεν, χωρίς ταυτότητα δε.
Ένα πνευματικό ίδρυμα ολίγον πανεπιστήμιο, ολίγον ΤΕΙ και ολίγον μηχανισμός διατήρησης των ψηφοφόρων κυρίως της Κοζάνης, είναι ολίγον ανώτατη παιδεία σε μια κοινωνία ανέργων και μη ενεργών πολιτών.
Η συνομοσπονδία φαίνεται ότι δεν θα έχει μακροπρόθεσμα θετικό αποτέλεσμα ούτε για την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, επειδή θα οδηγήσει σε ένα υποβαθμισμένο περιφερειακό Πανεπιστήμιο με αντίστοιχες συνέπειες στην ελκυστικότητα, στην ποιότητα και στον αναπτυξιακό του ρόλο.
Άλλο όραμα διεκδικήσαμε, άλλο σχήμα-μπάλωμα διαμορφώνεται
